ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 119

บทที่119 แรงกระตุ้นนี้มีมากเกินไป (1)

ถ้าเธอคิดจะทำ เขาก็จะให้เธอทำ สำเร็จทำไม่สำเร็จนั้นก็ไม่สำคัญ

ผลที่เลวร้ายที่สุดก็คือเมื่อถึงเวลานั้นขายบริษัทอาจได้เงินน้อยหน่อย แต่ทรัพย์สินพวกนั้นที่เขาเหลือให้ฉิงฉิงนั้นก็พอให้เธอใช้ทั้งชีวิตแล้ว

แน่นอน คุณปู่เวินไม่ได้คาดหวังอะไรกับเวินลั่วฉิงเลย ถึงแม้ปีนั้นที่ให้เวินลั่วฉิงไปเรียนออกแบบ แต่เขาก็รู้สถานการณ์หลายปีที่มหาวิทยาลัยของเวินลั่วฉิงดี

ถึงแม้เขาจะเอ็นดูรักใคร่หลานสาวเขาจริง แต่บางเรื่องเขาก็ควรยอมรับความจริง เช่นเรื่องที่การด้านออกแบบของฉิงฉิงของเขานั้นไม่สามารถเป็นที่พึงพอใจได้จริง

เวินลั่วฉิงรู้ออกถึงความคิดของคุณปู่เวินอยู่แล้ว แต่เธอไม่คิดจะแก้ตัวอะไรทั้งนั้น

เรื่องบางเรื่องไม่สามารถอธิบายให้เข้าใจทันทีทันใด

"เอกสารพวกนี้ เธอต้องเซ็นชื่อก่อน" คุณปู่เวินเห็นเวินลั่วฉิงอย่างไม่ได้เซ็นเอกสาร จึงเร่งอีกครั้ง

ตอนนี้สถานการณ์บริษัทเป็นแบบนี้แล้ว ถ้าเธอทำพังไปอีก เขาก็ไม่รู้ว่าจะมีสถานการณ์อย่างไรกันแน่น ดังนั้นก็ต้องโอนของพวกนี้ให้ฉิงฉิงก่อน

เอกสารนั้นเวินลั่วฉิงก็ดูมาหมดแล้ว ทรัพย์สินพวกนี้บวกกันแล้วมันมีจำนวนไม่น้อยเลย เวินลั่วฉิงไม่อยากรับไว้ แต่เห็นสีหน้าแนวแน่ของคุณปู่เวินแล้ว เธอรู้เลยว่าพูดอะไรไม่ได้อีกแล้ว จึงได้ทำตามความคิดของคุณปู่โดยการเซ็นชื่อไปก่อน

เวินลั่วฉิงเพิ่งเซ็นเสร็จ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เวินลั่วฉิงเอามือถือออกมา

เมื่อมองดูแปบนึง ก็รีบรับสาย ขณะที่เวินลั่วฉิงรับโทรศัพท์นั้น ได้เดินออกห่างไปเล็กน้อย

เดิมทีคุณปู่เวินยืนด้านข้างเวินลั่วฉิง แต่เพราะความเร็วอย่างมากของเวินลั่วฉิง ทำให้มองไม่เห็นว่าเป็นชื่อใครที่ขึ้นในมือถือ

"อยู่ไหนเนี่ย"ด้านอีกของปลายสายนั้น เสียงทุ้มต่ำของเย่ซือเฉินได้ลอยเข้ามา

"อยู่บ้าน" เวินลั่วฉิงเม้มปากให้เบาๆ น้ำเสียงเอ่ยเบาลงเล็กน้อย ฟังดูอ่อนโยนยิ่ง "อยู่บ้านตระกูลเวิน คุณปู่กลับมาแล้ว"

คุณปู่เวินทีแรกก็ทำหน้าสงสัยมองดูเธอ เมื่อฟังคำพวกนี้เข้า ในแวตาก็ประกายขึ้นมามาก

อยู่บ้านก็อยู่บ้านสิ แล้วยังต้องบอกอยู่บ้านตระกูลเวินอีก ในเมืองAนอกจากบ้านตระกูลเวินแล้ว เธอยังมีบ้านที่ไหนอีก

มีปัญหา มีปัญหาใหญ่ด้วย

และฉิงฉิงก็เอ่ยถึงว่าเขากลับมาโดยเฉพาะด้วย ฉิงฉิงได้รายงานเรื่องของเขาให้คนในสายด้วย

แหละนี่เป็นปัญหาที่ใหญ่มาก

แววตาคุณปู่เวินที่จ้องมองเวินลั่วฉิงก็ยิ่งเป็นประกาย คนคนนั้นกับฉิงฉิงของเขามีความสัมพันธ์อะไรกันแน่

แม้เขาไม่เห็นชัดสายเข้าที่ปรากฏขึ้นในโทรศัพท์ และถึงแม้ฉิงฉิงรับสายแล้วเดินออกไป แต่ว่า เขาได้แอบฟังเสียงในโทรศัพท์ คนทางนั้นเป็นเสียงผู้ชายคนหนึ่ง

เป็นเสียงมั่นคง สุขุมของผู้ชายคนหนึ่ง

โทรศัพท์จากผู้ชายเหรอ ทันใดนั้นภายในดวงตาของคุณปู่เวินก็แสดงความตื่นเต้นดีใจจนเป็นดวงดาวเล็กๆ

"กลับมาเมื่อไหร่" เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้คุณปู่เวินกลับมาแล้ว เธอกลับไปที่นั้นเป็นเรื่องปกติ แต่ว่า ไม่รู้เพราะอะไร ในใจเขากลับรู้สึกไม่สบายขึ้นมาเล็กน้อย

"ยังไม่แน่ใจ" เวินลั่นฉิงนึกได้ว่าคุณปู่อยู่ข้างๆเธอ ดังนั้น บางคำพูดเธอจึงไม่สะดวกพูดออกไปให้ชัด และเวินลั่วฉิงคิดไว้แล้ว ว่าคืนนี้อาจจะยืมเรื่องที่คุณปู่กลับมานั้นไม่กลับไปที่บ้านเย่ซือเฉิน

"ผมจะไปรับคุณเอง" เย่ซือเฉินจะไม่รู้ควาคิดเธอได้ไง เพียงประโยคเดียวของคุณชายสามเย่ทำความคิดทั้งหมดของเธอให้ฝันสลายไปเลย