ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1195

ถังจื่อโม่ไปหาคนขับรถตามลำพังแล้วออกจากบ้าน

"ท่านประธาน ทำเสร็จทุกขั้นตอนแล้วครับ สัญญาก็เอามาแล้วครับ" เลขาหลิวเอาเอกสารที่ทนายส่งมาเข้าไปในห้องทำงานแล้วยื่นไปตรงหน้าเย่ซือเฉิน

เย่ซือเฉินรับเอกสารมา เปิดออก จากนั้นอ่านเอกสารอย่างรวดเร็วหนึ่งรอบ แล้วขานตอบเสียงเคร่งขรึม：“อืม”

"ท่านประธาน นักข่าวมาถึงหลายคนแล้วครับ สัญญาก็เอามาแล้ว เวลาก็ใกล้ถึงแล้ว นักข่าวรออยู่ชั้นล่างกันหมดแล้วครับ จะให้ผมจัดการเชิญพวกเขาเข้าไปในห้องรับรองไหมครับ......" เลขาหลิวมองดูเวลาครู่หนึ่ง อีกไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงเวลาที่ท่านประธานพูดเอาไว้แล้ว เลขาหลิวรู้สึกว่าหลังจากนี้ต้องจัดเตรียมนักข่าวให้เรียบร้อย

"ไม่ต้อง อยู่ที่ชั้นล่างของบริษัทนั่นแหละ" เย่ซือเฉินพูดขัดจังหวะเลขาหลิว เย่ซือเฉินเตรียมการหลายๆเรื่องเอาไว้แล้ว

"อยู่ที่ชั้นล่างนั่นแหละ จะเกินไปรึเปล่าครับ?" เลขาหลิวชะงักเล็กน้อย มีใครบ้างที่จัดงานแถลงข่าวชั้นล่างของบริษัท?

แต่ว่าเลขาหลิวมองเห็นสีหน้าของท่านประธานของตน กลืนคำพูดที่กำลังจะเอ่ยออกมาลงคออีกครั้ง

เย่ซือเฉินนั่งอยู่บนเก้าอี้ หลับตาลงช้าๆ นั่งพิงเก้าอี้ ไม่ได้พูดอะไรอีก

เลขาหลิวยืนอยู่ด้านข้าง ไม่กล้าพูดอะไรมากมาย

ทั่วทั้งห้องทำงานเงียบเป็นพิเศษ เงียบจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจ

เวลาค่อยๆผ่านไป ใกล้ถึงเวลาที่เย่ซือเฉินนัดหมายกับนักข่าวเข้ามาทุกที ทว่าเย่ซือเฉินกลับเอาแต่นั่งบนเก้าอี้ไม่ขยับเขยื้อน เวลานี้เขาหลับตาลง ท่าทีเคร่งขรึมที่ทำให้คนตกตะลึงจนตัวสั่นเมื่อก่อนหน้านี้หายไปแล้ว กลับมาคงความเย็นชา นิ่งเงียบ ไม่มีอารมณ์ใดๆเหมือนปกติ

เลขาหลิวเห็นว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว ทว่าไม่กล้ารบกวนท่านประธานของตน

ในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์ของเย่ซือเฉินดังขึ้นอีกครั้ง เย่ซือเฉินที่หลับตาอยู่นั้นลืมตาขึ้นมาทันที เมื่อเห็นเบอร์ที่โทรมาบนหน้าจอโทรศัพท์ นัยน์ตาของเขาเปล่งประกาย ดูท่าฉิงถิงคงจะเขียนใบรับรองเสร็จแล้ว

เย่ซือเฉินคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสาย

"พี่สาม จัดการเรียบร้อยแล้วครับ ผมส่งให้พี่ตอนนี้เลยแล้วกันนะครับ อีกห้านาทีถึง ตอนนี้พี่อยู่ที่บริษัทใช่ไหม?" คุณชายห้าฉิงน่าจะอยู่ระหว่างทาง ดังนั้นจึงมีเสียงดังวุ่นวายเล็กน้อย

"อืม นายเอามาส่งที่ชั้นล่างของบริษัทได้เลย ฉันรอนายใต้บริษัทนะ" เย่ซือเฉินสั่งเสียงเคร่งขรึม หลังจากนั้นก็วางสาย

หลังจากวางสาย เย่ซือเฉินลุกขึ้น แล้วเดินออกไปด้านนอก：“ไปกันเถอะ”

ทุกอย่างเตรียมการเรียบร้อยแล้ว และควรจะเริ่มได้แล้ว หรือควรจะบอกว่าสมควรจบลงได้แล้ว！！

"ครับ" เลขาหลิวรับคำแล้วรีบเดินตาม เลขาหลิวเดินตามหลังมองดูแผ่นหลังเหยียดตรงของท่านประธานอดไม่ได้ที่จะลอบถอนหายใจ แผ่นหลังของท่านประธานเหยียดตรง แต่ว่าตอนนี้เขากลับมองดูแล้วรู้สึกสงสารท่านประธาน

เย่ซือเฉินนั่งลิฟต์ส่วนบุคคลลงไปชั้นหนึ่ง ด้านนอกบริษัทล้อมด้วยนักข่าวเต็มไปหมด แต่ว่าก่อนหน้านี้เลขาหลิวเคยบอกให้นักข่าวรออยู่ด้านนอก เย่ซือเฉินบอกว่างานแถลงข่าวจัดขึ้นด้านนอกบริษัท ดังนั้นเลขาหลิวจึงสั่งให้หน่วยรักษาความปลอดภัยของบริษัทดูแลความเรียบร้อย ให้นักข่าวอยู่ด้านนอก

แต่ว่า ทันทีที่เย่ซือเฉินลงมา นักข่าวที่สายตาแหลมคมมองเห็นแล้ว นักข่าวแต่ละคนอยากจะเข้ามาในบริษัท อยากจะสัมภาษณ์เป็นคนแรกและได้ข่าวเป็นคนแรก

"อย่าเบียดเสียด อย่าเบียดเสียดกันเข้ามา ท่านประธานของเราบอกเอาไว้แล้ว งานแถลงข่าวจัดขึ้นด้านนอก พวกคุณเบียดเข้าไปก็ไม่มีประโยชน์" หน่วยรักษาความปลอดภัยขวางนักข่าว พร้อมกับร้องตะโกนผ่านโทรโข่ง

แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้นักข่าวจะฟังหน่วยรักษาความปลอดภัยได้อย่างไร แต่ละคนยังคงเบียดเสียดกันเข้าไป

โชคดี ในเวลานี้เย่ซือเฉินเดินเข้ามา เดินออกไปด้านนอกบริษัทจริงๆ นักข่าวที่ล้อมประตูต่างยื่นไมค์ไปตรงหน้าเย่ซือเฉิน แล้วเริ่มถามด้วยความร้อนใจ

"ประธานเย่ครับ ไม่รู้ว่าที่วันนี้คุณจัดงานแถลงข่าวมีเรื่องสำคัญอะไรจะประกาศเหรอครับ?"

"ประธานเย่คะ เรื่องที่คุณพูดเกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างคุณกับเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ไหมคะ?"

"ประธานเย่ครับ ไม่ทราบว่าคุณกับเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้รู้จักกันได้ยังไง? พวกคุณคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?"