ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1212

ทว่าหากคุณปู่เย่เกิดอะไรขึ้นเพราะเขาจริงๆ เย่ซือเฉินจะไม่สบายใจแน่นอน ไม่ว่ายังไง นั่นก็เป็นญาติที่มีสายเลือดเดียวกับเขา คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ไม่นึกถึงความเป็นญาติ ทว่าตลอดหลายปีมานี้เย่ซือเฉินก็ยังนึกคิดถึงความเป็นญาติมาโดยตลอด

หากไม่ใช่เพราะคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ทำให้เรื่องเลยเถิดเกินไป วันนี้เย่ซือเฉินไม่มีทางเปิดงานแถลงข่าวตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่แน่นอน

ตอนนี้รู้แล้วว่าคุณปู่เย่แกล้งป่วย เย่ซือเฉินก็ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองแล้ว!!

“ฉิงฉิงพูดถูก ที่สำคัญคือซือเฉิน ซือเฉินพึ่งเปิดงานแถลงข่าวตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่ ในใจต้องรู้สึกแย่แน่นอน หากคุณปู่เย่ป่วยเพราะเขาจริงๆ ในใจของซือเฉินต้องรู้สึกผิดแน่นอน” ท่านปู่ถังเห็นด้วยกับการพูดของเวินลั่วฉิง

“งั้นก็ทำให้ซือเฉินโดนด่าฟรีๆเลยสิ? ทำไมคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ถึงโหดร้ายขนาดนี้เนี่ย? ซือเฉินเป็นหลานแท้ๆของพวกเขาเลยนะ พวกเขาทำร้ายซือเฉินขนาดนี้ได้ไง?” ท่านย่าถังอดถอนหายใจไม่ได้ ความโกรธยังไม่หายไป รู้สึกสงสารแทนเย่ซือเฉิน

“เจ้าเด็กนี่ก็ช่างน่าสงสารจริงๆ พบเจอกับครอบครัวแบบนี้ คุณปู่คุณย่าสามารถทำออกมาได้ทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ ส่วนพ่อก็ไม่สนใจเขาเลย ส่วนแม่ก็......” ท่านย่าถังถอนหายใจอีกครั้ง “เปลี่ยนเป็นใคร ใครก็ทนไม่ไหว เจ้าเด็กนี่กลับเข้มแข็งยืนหยัดมาก อยู่ในครอบครัวแบบนี้ยังใจสู้ขนาดนี้ มีอนาคตขนาดนี้ พัฒนาบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปได้เจริญขนาดนี้”

คำพูดของคุณย่าถังหยุดชะงักไปสักพัก จู่ๆก็นึกถึงอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมา ท่านย่าถังรีบหันไปทางเวินลั่วฉิง “ก่อนหน้านี้ที่ซือเฉินเปิดงานแถลงข่าวว่าจะตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่ เขาได้โอนย้ายหุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปกลับไปให้คุณปู่เย่แล้ว อีกอย่างซือเฉินก็ไม่เอาเงินของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแม้แต่บาทเดียว งั้นซือเฉินก็ตกงานแล้วใช่ไหม?”

เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของท่านย่าถังแล้วตะลึงงันไปเลย เย่ซือเฉินไม่สนใจบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปก็แสดงว่าตกงานแล้ว?

ธุรกิจตัวเองของเย่ซือเฉินนั้นมีเป็นหลายเท่าของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปเลย

แน่นอนว่าธุรกิจพวกนั้นของเย่ซือเฉินคนทั่วไปจะไม่รู้ หากตอนนั้นไม่ใช่เพราะรุ่นพี่บอกเขา มู่หรงดัวหยางไปสืบ เกรงว่าป่านี้เธอก็คงยังไม่รู้

เพราะว่าเวินลั่วฉิงตะลึงงันไปกะทันหัน ดังนั้นจึงไม่ได้ตอบคำถามของท่านย่าถัง

“ฉิงฉิง ฉันจะบอกให้นะ เธอห้ามรังเกียจซือเฉินเพราะเหตุผลนี้นะ ยัยเด็กนั่นมีอนาคต มีความสามารถ มีเสน่ห์ ถึงแม้ว่าจะไม่มีบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว เขาก็จะพัฒนาได้ดีแน่นอน” ท่านย่าถังเห็นเวินลั่วฉิงไม่พูดอะไร ท่านย่าถังกลัวว่าเวินลั่วฉิงจะคิดมาก จึงเริ่มพูดโน้มน้าวเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงยักคิ้ว อดไม่ไหวหัวเราะออกมา เธอรังเกียจเย่ซือเฉิน?

“เธอหัวเราะอะไร? เธอต้องจำคำพูดของฉันเอาไว้ เมื่อยากลำบากจะพบเจอรักแท้ เวลานี้เธอห้ามรังเกียจเย่ซือเฉินเด็ดขาด ต้องทำดีกับเย่ซือเฉินนะ” ท่านย่าถังเห็นสภาพของเวินลั่วฉิงแล้วรู้สึกไม่วางใจมาก

“โอเคค่ะ” เวินลั่วฉิงพยักหน้าตอบกลับ เธอรู้สึกว่าท่านย่าถังน่ารักมากจริงๆ

“ก่อนหน้านี้เธอก็ได้ยินสิ่งที่ซือเฉินพูดแล้ว เขาได้โอนหุ้นส่วนให้คุณปู่เย่ทั้งหมดแล้ว เขายังไม่เอาเงินสักบาทจากบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปด้วย งั้นตอนนี้ซือเฉินก็หมดตัวแล้ว” ท่านย่าถังอดส่ายหัวไม่ได้ “ตัดความสัมพันธ์กับคนในบ้านแล้ว ตอนนี้ก็หมดตัวอีก”

เวินลั่วฉิงสำลักน้ำลายของตัวเองเลย “……”

เมื่อกี้เธอได้ยินว่าอะไรนะ?

เย่ซือเฉินหมดตัว?

หากเย่ซือเฉินเป็นแบบนั้นก็แสดงว่าหมดแล้ว?!

งั้นเวินลั่วฉิงไม่รู้เลยจริงๆว่าควรพูดยังไงแล้ว!

“ฉิงฉิง ตอนนี้ซือเฉินไม่มีบ้านแล้ว ยังหมดตัวอีก บ้านถังของเราก็คือบ้านของเขา ต่อจากนี้เธอก็ให้เขามาอยู่บ้านถังเถอะ ยายมีเงิน ยายให้เงินเขาเอง” ท่านย่าถังอาจจะกลัวว่าคำพูดนี้จะทำให้ผู้อื่นเข้าใจผิด จึงพูดเสริมอีกประโยคว่า “ยายให้เงินเขา ให้เขากลับไปสร้างธุรกิจใหม่”

ถึงแม้เวินลั่วฉิงฟังแล้วอยากจะหัวเราะ ทว่าในใจกลับซึ้งใจมาก แน่นอนเวินลั่วฉิงรู้ว่าท่านย่าถังทำแบบนี้ต่างก็เพื่อเธอ

แต่ว่า ท่านย่าถังกับท่านปู่ถังน่ารักมากจริงๆ หากเป็นผู้ปกครองบ้านอื่นพบเจอกับสถานการณ์แบบนี้แล้ว ต้องพูดโน้มน้าวให้เธอคิดพิจารณาดีๆ ไม่ว่ายังไงแล้วตอนนี้ในสายตาของท่านย่าถังเย่ซือเฉินไม่มีบ้านแล้ว ยังหมดตัวอีกด้วย

ทว่าท่านย่าถังกลับให้เธอประสบความยากลำบากพร้อมกับเย่ซือเฉิน นิสัยความคิดแบบนี้ต่างหากที่พบได้ยาก