ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1217

อีกอย่างคุณปู่เย่ยังคิดที่จะนำคุณแม่ของคุณชายน้อยไปขายที่เขตบนดอย ตอนที่เขาได้ยินเรื่องนี้ก็อยากจะฆ่าคนเลย หากไม่ใช่เพราะวันนี้คุณชายจะเปิดงานแถลงข่าวตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่ เรื่องที่คุณปู่เย่ทำ คุณชายไม่มีทางปล่อยไปง่ายๆแน่ ถึงแม้ว่าเขาดันรู้ก่อน แผนของคุณปู่เย่จึงไม่สำเร็จ ก็ไม่สามารถให้อภัยได้

“ให้เขาไปเถอะ ไม่เป็นไร” เย่ซือเฉินได้ยินกู้หวูพูดถึงเรื่องที่คุณปู่เย่สลบ นัยน์ตาคู่หนึ่งก็หม่นหมองลง คุณปู่เย่ไม่ได้เป็นอะไรเลย เสแสร้งทั้งนั้น ต่างก็เพราะว่าจะต่อต้านเขา

ถังจื่อโม่ไปครั้งนี้ คุณปู่เย่อยากจะแกล้งป่วยเกรงว่าคงจะเสแสร้งไม่อยู่แล้ว

“โอเคครับ ผมไปกับคุณชายน้อยตอนนี้เลยครับ คุณชายวางใจได้เลยครับ ผมจะดูแลคุณชายน้อยเองครับ” จริงๆแล้วในใจของกู้หวูเห็นด้วยเป็นอย่างมากที่คุณชายน้อยจะไปสร้างความวุ่นวาย ทว่าเรื่องก่อนหน้านี้ใหญ่โตเกินไป สถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างวุ่นวาย กู้หวูเกรงว่าจะก่อความวุ่นวายอื่นๆ กลัวว่าจะเป็นการสร้างปัญหาเพิ่มให้กับคุณชาย

ตอนนี้คุณชายบ้านตัวเองพูดเองแล้ว จริงๆแล้วในใจของกู้หวูเป็นใจมาก ตอบตกลงอย่างดีใจ

“ทำไมโทรศัพท์ของจื่อโม่ไม่มีคนรับ? โทรศัพท์ของคนขับรถก็ไม่มีคนรับ?” เย่ซือเฉินนึกขึ้นว่าก่อนหน้านี้โทรศัพท์ของจื่อโม่กับคนขับรถโทรไม่ติดเลย เพราะเหตุผลนี้ทำเอาพวกเขาเป็นห่วงกันแย่

“คุณชายน้อยมาถึงองค์กรยมบาลปุ๊บ ก็เจอกับไอ้หนอนเลยครับ และไม่รู้ว่าคุณชายน้อยมองปัญหาออกได้ยังไงครับ ตอนนั้นรถยังจอดไม่นิ่งเลยครับ คุณชายน้อยก็กระโดดลงรถเลยครับ ตอนนั้นคนขับรถก็รีบลงตาม ผมว่าพวกเขาจะน่าลืมโทรศัพท์ไว้บนรถครับ” กู้หวูได้ยินคำถามนี้ของคุณชายแล้วก็ตะลึงงันไปเลย ทว่าก็ยังรีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “พอคุณชายน้อยลงรถ ก็เริ่มหลอกถามไอ้หนอนเลยครับ เพียงแค่สองสามประโยคก็ถามเรื่องทั้งหมดออกมาเลยครับ ตอนนั้นคุณชายน้อยระเบิดเลยครับ คิดแต่จะไปหาคุณปู่เย่ เรื่องอื่นก็คงไม่สนแล้ว ส่วนคนขับรถคนนั้นก็ถือว่าใช้ได้ครับ เดินตามคุณชายน้อยไม่ขาดสายเลยครับ ดังนั้นทั้งสองคงคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะลืมโทรศัพท์ครับ คุณชายวางใจได้เลยครับ คุณชายน้อยไม่เป็นอะไรเลยครับ”

“จื่อโม่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เรื่องอื่นค่อยว่ากัน” ขณะนี้ท่านย่าถังก็ได้สติกลับมาแล้ว จื่อโม่ไม่เป็นอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุด ทว่าเรื่องที่คุณปู่เย่จะนำฉิงฉิงไปขายที่เขตบนดอยไม่จบง่ายๆแน่

“คุณ คุณชาย คุณอยู่ที่ไหนครับเนี่ย? ทำไมผมเหมือนได้ยินเสียงของท่านย่าถังเลยครับ?” กู้หวูที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์ได้ยินเสียงของท่านย่าถังดังผ่านมาทางโทรศัพท์ ก็อึ้งไปเลย

ในเมื่อตอนนี้ท่านย่าถังสามารถคุยกับเขาได้ งั้นแสดงว่าสิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้ท่านย่าถังต่างก็ได้ยินหมดแล้ว?

เมื่อกี้ตอนที่เขาพูดเรื่องของคุณปู่เย่ ท่านย่าถังต่างก็รู้หมดแล้ว?

ถึงแม้ว่าคุณชายไม่ได้กำชับไว้ว่าเรื่องนี้ต้องปิดบังเอาไว้ ทว่าเรื่องนี้ให้ท่านย่าถังรู้แล้วคงไม่ดีหรอกมั้ง?

“อืม” เย่ซือเฉินไม่ได้ปิดบัง ตอบกลับไปคำหนึ่ง เย่ซือเฉินไม่เคยตั้งใจที่จำปิดบังเรื่องพวกนั้นที่คุณปู่เย่ทำเลย อยู่ในบ้านถัง อยู่ต่อหน้าเวินลั่วฉิง เขายิ่งไม่มีทางปิดบังแน่นอน

ก่อนหน้านี้เพราะว่าเขาจะตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่ ดังนั้นจึงยั้งเรื่องนั้นของคุณปู่เย่ลงไปชั่วคราวก่อน

“คุณชาย เมื่อกี้ผมพูดอะไรผิดไปใช่ไหมครับ? ผม ผมไม่รู้” กู้หวูตะลึงงันไปเลย เป็นท่านย่าถังจริงๆด้วย ฟังจากน้ำเสียงของคุณชายแล้วท่านย่าถังได้ยินไปแล้วจริงๆ ด้วย งั้นเมื่อกี้เขาก็พูดผิดไปแล้วใช่ไหม?

“ไม่เป็นไร นายไปจัดการเรื่องของนายเลย” เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไรมาก ก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินก็บอกกู้หวูแล้ว ไม่ว่าจื่อโม่จะทำอะไร กู้หวูก็ต้องให้ความร่วมมือ ประโยคนี้ของเย่ซือเฉินในตอนนี้ก็ชัดเจนมากแล้ว

“ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ” กู้หวูฟังแล้วเหมือนไม่เป็นไร ก็ถือว่าโล่งอกไปที แน่นอนว่าต่อจากนี้ก็ต้องไปหาคุณปู่เย่เป็นเพื่อนคุณชายน้อยแล้ว เสียงของกู้หวูดูดีใจขึ้นเยอะมาก

ความสามารถในการทรมานคนของคุณชายน้อยนั้น เรื่องต่อจากนี้ต้องน่าตื่นเต้นแน่ๆ กู้หวูรู้สึกว่าน่าตื่นเต้นยิ่งกว่างานก่อนหน้านี้ของเขาอีก

ทว่า ไม่รู้ว่าคุณชายน้อยจะทำอะไรกับคุณปู่เย่? ช่างน่ารอคอยจริงๆ!!

หลังจากที่กู้หวูวางสายแล้ว ก็เข้าไปในห้อง ครั้งนี้กู้หวูได้เปลี่ยนแปลงท่าทีเมื่อกี้ “คุณชายน้อยครับ คุณบอกมาเลยครับว่าจะทำยังไง? พวกเราจะฟังคุณหมดครับ”

“ฟังฉันทั้งหมด?" ถังจื่อโม่ทรมานคนไปจะครึ่งวัน กู้หวูไม่ตอบตกลงสักที ตอนนี้กู้หวูออกไปรับโทรศัพท์ พอกลับมาก็ตอบตกลงเลย ถังจื่อโม่รู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อ

“ครับ ฟังคุณหมดเลยครับ คุณชายออกคำสั่งแล้วครับ ไม่ว่าคุณชายน้อยจะทำอะไร พวกเราก็จำเป็นต้องให้ความร่วมมือครับ” กู้หวูไม่ได้ปิดบังความหมายของคุณชาย กู้หวูรู้สึกว่าควรจะให้คุณชายน้อยรู้ พอคุณชายน้อยรู้ว่าคุณชายสนับสนุนการกระทำของคุณชายน้อยขนาดนี้ ต้องซึ่งใจแน่ๆ

“ความหมายของเย่ซือเฉิน?” ถังจื่อโม่ตะลึงงัน นัยน์ตาคู่หนึ่งเปล่งประกายขึ้น “ถือว่ายังมีจิตใต้สำนึกหน่อย”