ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1230

"เด็กคนนี้ทำไมไม่รู้ความเลยห๊ะ" คุณย่าเย่ร้อนใจ ถ้าไม่ใช่เพราะคิดขึ้นได้ว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของซือเฉิน คุณย่าเย่อยากจะเตะเด็กคนนี้ออกไป เด็กคนนี้ไม่มีมารยาทมาก ไม่รู้ความแบบนี้ ล้วนเป็นเพราะเวินลั่วฉิงสอนได้ไม่ดี ทั้งหมดนี้เป็นหน้าที่ของเวินลั่วฉิง ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเวินลั่วฉิง

"เมื่อกี้ทุกคนเห็นการแต่งหน้าบนใบหน้าของคุณปู่เย่แล้ว ปากสีม่วงดำก็แต่งเอา ดังนั้นผมแค่เช็ดก็ออกแล้ว ใบหน้าซีดขาวของคุณปู่เย่ก็แค่แต่งหน้า ดังนั้นจึงทำให้คอและหน้าของคุณปู่คนละสีกันสิ้นเชิง" ครั้งนี้ถังจื่อโม่ไม่ได้สนใจคุณย่าเย่ เขาเองก็ไม่อยากเหลือเยื่อใยใดๆกับคุณย่าเย่แล้ว ดังนั้นตอนนี้เขาจึงพูดออกไปตรงๆและชัดเจน

ถังจื่อโม่พูดจบ หน้าอกของคุณปู่เย่ที่นอนอยู่บนเตียงก็กระเพื่อมขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เห็นชัดว่าโมโหไม่น้อย

"เจ้าเด็กคนนี้มาก่อความวุ่นวาย ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน" คุณย่าเย่เองก็โมโหไม่น้อย อีกทั้งภายในใจของคุณย่าเย่ก็เป็นกังวล ถึงแม้เมื่อกี้ทุกคนจะพบความผิดปกติ แต่อย่างนั้นก็ไม่มีใครพูดออกมา ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็ยังสามารถแก้ไขได้ ด้วยความสามารถของเธอสามารถพลิกเกมได้แน่นอน

เพราะถึงอย่างไรนักข่าวที่เข้ามาก่อนหน้านี้ก็เป็นนักข่าวที่อยู่ในสำนักข่าวซึ่งทำงานกับตระกูลเย่มาโดยตลอด ไม่ได้รับความยินยอมจากพวกเขา นักข่าวไม่มีวันกล้าเขียนอะไรเรื่อยเปื่อย

สำหรับนักข่าวที่ในตอนหลังตามเด็กคนนี้เข้ามานั้น ต้องเป็นนักข่าวที่อยู่ในสำนักข่าวเล็กๆแน่นอน แน่นอนว่าสามารถจัดการได้

แต่ว่าตอนนี้เด็กคนนี้กลับพูดออกมาตรงๆ พูดออกมาชัดเจน เรื่องต้องแปรเปลี่ยนเป็นยุ่งยาก

ตอนนี้คุณย่าเย่รู้ว่าต้องคิดหาวิธีหยุดถังจื่อโม่ ไม่ให้ถังจื่อโม่พูดอะไรได้อีก

"ถ้าทุกคนยังมีอะไรสงสัยก็เช็ดเครื่องสำอางบนใบหน้าของคุณปู่เย่ทิ้งให้หมดสิครับ" ดวงตาคู่นั้นของถังจื่อโม่มองไปทางคุณย่าเย่อย่างรวดเร็ว：“คุณย่าเย่ คุณย่ากล้าไหมครับ?"

ถึงแม้เสียงของถังจื่อโม่ในตอนนี้ยังคงเคล้าไปด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ แต่ท่าทีของเขาในตอนนี้กลับทำให้คนไม่กล้าปฏิเสธ

ชั่วขณะหนึ่งคุณย่าเย่ตกตะลึง คำพูดที่กำลังจะออกจากปากคุณย่าเย่ถูกกลืนลงไป

"ผมคิดว่าคุณย่าเย่คงไม่กล้าหรอกใช่ไหมครับ? เพราะถ้าเครื่องสำอางบนใบหน้าของคุณปู่เย่ถูกเช็ดออกไปจนหมด เรื่องทุกอย่างก็จะเปิดเผยออกมา ไม่ใช่แค่เรื่องที่คุณปู่เย่หมดสติเท่านั้นที่เปิดเผยออกมา เรื่องอื่นๆอีกหลายเรื่องก็จะเปิดเผยออกมา" ดวงตาของถังจื่อโม่ยังคงจับจ้องไปที่คุณย่าเย่ ถึงแม้จะมีแว่นกันแดดกั้นกลางแต่ก็ยังคงทำให้คนรู้สึกกดดันโดยไร้ตัวตน

ถึงแม้ถังจื่อโม่จะอายุยังน้อย แต่ท่าทีของเขากลับไม่อ่อนแอ ดูทรงพลังอย่างมาก

กู้หวูมองไปที่ถังจื่อโม่ ดวงตาคู่นั้นเป็นประกายอย่างห้ามใจไม่ได้ สีหน้าของคุณชายน้อยเมื่อกี้เหมือนพี่ใหญ่มาก เก่งมากจริงๆ สมแล้วที่เป็นลูกชายของพี่ใหญ่

"แกไม่ต้องพูดเหลวไหล แกออกไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับแก" ดวงตาของคุณย่าเย่หรี่เล็กลง แสดงความรำคาญอย่างเห็นได้ชัด เริ่มไล่ถังจื่อโม่อีกครั้ง

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเย่ซือเฉินกับเวินลั่วฉิง และยิ่งมั่นใจว่าสถานะคุณชายน้อยขององค์กรยมบาลที่เด็กคนนี้พูดก่อนหน้านี้เป็นเรื่องโกหก เพราะถึงอย่างไรเป็นไปไม่ได้ที่องค์กรยมบาลจะเป็นของซือเฉิน ดังนั้นคุณย่าเย่จึงรู้สึกว่าก่อนหน้านี้เด็กคนนี้ต้องสร้างเรื่องตบตาแน่นอน นี่คงจะเป็นฝีมือของเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงเจ้าเล่ห์จริงๆ เธอประเมินฝีมือของเวินลั่วฉิงต่ำไปแล้วจริงๆ

"ในเมื่อวันนี้ผมมาแล้ว ผมก็จะทำทุกอย่างให้ชัดเจน ผมคิดว่าทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต้องรู้ดีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?" ดวงตาคู่นั้นของถังจื่อโม่มองไปทางนักข่าวที่อยู่ในเหตุการณ์

"ครับๆ พวกเรารู้ชัดเจนแล้วว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่" นักข่าวที่มีทักษะในการพูดซึ่งถังจื่อโม่เรียกให้ตามเข้ามานั้นพยักหน้าตอบถังจื่อโม่ติดต่อกัน

"คุณย่าเย่ ผมอยากจะถาม นี่มันเรื่องอะไรกันแน่นครับ?"

"คุณย่าเย่ การหมดสติของคุณปู่เย่สรุปแล้วเป็นเรื่องจริงหรือโกหกครับ?"

"ใครเป็นคนแต่งหน้าให้คุณปู่เย่ครับ ทำไมต้องปลอมตัวแบบนั้น นี่มันหมายความว่าอะไรกันแน่ คุณย่าเย่ช่วยให้คำอธิบายที่มีเหตุผลหน่อยได้ไหมครับ?"

นักข่าวคนนี้รีบหันไปทางคุณย่าเย่แล้วถาม แต่ละคำถามนั้นตรงและเฉียบคมอย่างมาก