ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1237

พ่อของเขาตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่แล้ว พ่อของเขาไม่เกี่ยวข้องกับคุณปู่เย่และคุณย่าเย่อีกต่อไป เขาก็ยิ่งไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ ดังนั้นพวกท่านชอบเขาหรือไม่ เกลียดเขาหรือเปล่า เขาก็ไม่ใส่ใจ

“ตอนนี้คนไข้ยังสลบอยู่ จะย้ายมั่วๆได้ยังไง หากเกิดเหตุสุดวิสัยจะทำยังไง？”ดวงตาคุณย่าเย่จ้องมองถังจื่อโม่โดยตรง สีหน้ามีความโหดเหี้ยมหลายส่วน ทว่าตอนนี้กล้องจับภาพคุณย่าเย่ด้านข้าง ดังนั้นนักข่าวจึงจับภาพสีหน้าของคุณย่าเย่ไม่ได้

“ความหมายของคุณย่าเย่ก็คือให้คุณปู่เย่‘สลบ’อยู่ที่โรงพยาบาลนี้ ปล่อยไปตามยถากรรมเหรอ？หมอในโรงบาลนี้บอกว่าคุณปู่ไม่เป็นอะไรคุณก็ไม่เชื่อ คุณหมอแค่ให้น้ำตาลเด็กซ์ทรสแก่คุณปู่เย่ ไม่ใช้ยาใดๆทั้งสิ้น อาการอย่างนี้คุณย่าเย่ยังไม่กังวลเหรอ？วางใจแล้วเหรอ？หรือว่าคุณย่าเย่อยากให้คุณปู่เย่เป็นลมอย่างนี้ต่อไป？”ปากเล็กๆของถังจื่อโม่ย้อนเถียงคุณย่าเย่กลับเป็นชุดๆ

“และอีกอย่างคุณหมอไม่เคยบอกว่าเคลื่อนย้ายคุณปู่เย่ไม่ได้ ทำไมคุณย่าเย่จึงมั่นใจว่าย้ายคุณปู่เย่ไม่ได้？”ถังจื่อโม่รีบเสริมอีกหนึ่งประโยคอย่างรวดเร็ว

“ใช่ครับ ใช่ครับ อาการของคุณปู่เย่ในตอนนี้เคลื่อนย้ายได้ครับ ไม่มีปัญหาเลย เมื่อคุณย่าเย่ไม่เชื่อมั่นในความสามารถของโรงพยาบาลของพวกเรา ผมก็จะช่วยคุณทำเรื่องย้ายครับ”หมอที่ทำให้คุณย่าเย่โกรธไม่น้อย ตอนนี้เสริมต่อจากถังจื่อโม่อีกครั้ง ต้องบอกว่าหมอคนนี้เสริมได้เหมาะเจาะมากๆ

“คุณย่าเย่ หมอบอกว่าย้ายโรงพยาบาลได้”ถังจื่อโม่พอใจกับคำพูดของคุณหมอมาก คุณหมอก็เอ่ยปากพูดแล้ว เขาจะดูสิว่าคุณย่าเย่จะหาเหตุผลอะไรอีก

“ทำไมนายต้องให้พวกเราย้ายโรงพยาบาลด้วย นายมีเป้าหมายอะไรกันแน่ มีเจตนาอะไรกันแน่？”คุณย่าเย่เถียงถังจื่อโม่ไม่ไหว ได้แต่หาเรื่องอื่นมาคุย เพื่อจะได้เบี่ยงเบนความสนใจของทุกคน

“คุณปู่เย่เป็นลมอยู่อย่างนี้ โรงพยาบาลนี้ก็หาวิธีรักษาไม่ได้ คุณย่าเย่ไม่กังวลเลยเหรอ？ผมกำลังช่วยพวกคุณอยู่ ถ้าพูดถึงเป้าหมายของผม งั้นก็ต้องเป็นตรวจสุขภาพคุณปู่เย่ให้ครบวงจร จะได้รู้อาการคุณปู่เย่เป็นอย่างไรบ้าง”ถังจื่อโม่จะปล่อยคุณย่าเย่ไปง่ายๆได้อย่างไร

“นายพูดได้น่าฟัง แต่ใครจะรู้ว่ามีเจตนาอะไรแอบแฝงกันแน่ ไม่รู้ว่าระหว่างทางพวกนายจะทำอะไรกันพวกฉันบ้าง？องค์กรยมบาลอย่างพวกนายทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วนี่”ตอนนี้คุณย่าเย่จงใจพูดเช่นนี้ก็เพื่อเพ่งความสนใจมายังถังจื่อโม่ให้หมด

“คุณย่าเย่ กินข้าวมั่วได้ แต่พูดเรื่อยเปื่อยไม่ได้นะ พูดอะไรต้องมีหลักฐาน ไม่งั้นพวกเราองค์กรยมบาลสามารถฟ้องคุณโทษฐานใส่ร้ายได้”กู้หวูไม่ได้พูดนานแล้ว เพราะเรื่องนี้เขาไม่จำเป็นต้องออกหน้า คุณชายน้อยก็จัดการได้อยู่หมัดแล้ว เพียงแต่ได้ยินคุณย่าเย่พูดเช่นนี้ กู้หวูก็อดกลั้นไม่ไหว ถึงกับกล้าใส่ร้ายป้ายสีองค์กรยมบาลของพวกเขาด้วย

ถึงแม้องค์กรยมบาลของพวกเขาต้องบริหารจัดการมากมาย ปกติก็รับงานกรณีพิเศษอยู่แล้ว แต่ต้องอยู่ในกฎเกณฑ์ของพวกเขา ซึ่งนั่นก็คือทำผิดกฎหมายไม่ได้ และทำผิดศีลธรรมไม่ได้เด็ดขาด และยิ่งไม่ทำเรื่องผิดต่อหลักการมนุษยชาติอย่างแน่นอน

ข้อหาที่ยัดเยียดมานี้ องค์กรยมบาลของพวกเขารับไม่ได้เด็ดขาด

คุณย่าเย่เห็นท่าทางของกู้หวูก็ถอยหลังหนึ่งก้าวด้วยสัญชาตญาณ เพราะท่าทางของกู้หวูในตอนนี้น่ากลัวมาก คล้ายกับสามารถฆ่าท่านได้ตลอดเวลา

เวลานี้คุณย่าเย่ไม่กล้าพูดปรักปรำองค์กรยมบาลแม้แต่คำเดียว

“หากคุณย่าเย่ไม่วางใจ ไม่อยากให้คุณปู่เย่ย้ายโรงพยาบาลก็ยังมีอีกวิธีหนึ่ง”ถังจื่อโม่ไม่ถือสาคุณย่าเย่เรื่องกล่าวให้โทษองค์กรยมบาล เพราะถังจื่อโม่รู้สึกว่าไม่จำเป็น ภาพลักษณ์องค์กรยมบาลเป็นเช่นไร ไม่ใช่คุณย่าเย่จะใช้คำสองคำมาทำลายได้

“วิธีอะไร？”เวลานี้คุณย่าเย่ตกใจกู้หวูจนตะลีตะลาน เมื่อได้ยินถังจื่อโม่พูดก็ควบคุมความโกรธไม่อยู่ น้ำเสียงเจือความโกรธขึ้งอย่างฉายชัด ระดับเสียงก็ดังขึ้นหลายส่วน

คุณปู่เย่ที่นอนอยู่บนเตียงยิ่งโมโหและร้อนใจกว่าคุณย่าเย่เสียอีก ไอ้เด็กเวรคนนี้ น่าโมโหชะมัด

อายุไม่ถึงห้าขวบ ทำไมความคิดเยอะแยะเพียงนี้ ทำอย่างไรถึงจะหุบปากไอ้เด็กเวรคนนี้ได้ มีหลักการเป็นชุดๆ วิธีก็มีมาเรื่อยๆ ไอ้เด็กเวรคนนี้รับมือได้ทุกสถานการณ์เลย

ไอ้เด็กเวรแน่จริงไปโจมตีคนนอกสิ ทำไมทำกับคนในครอบครัวซะอย่างนั้นล่ะ เขาเป็นปู่ทวดของเด็กเวรนะ เด็กเวรคนนี้น่าโมโหจริงๆ รอให้เขา ‘ฟื้น’แล้วจะสั่งสอนให้หลาบจำเลย

คุณปู่เย่ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าวิธีที่เด็กเวรคนนี้เสนอไม่ใช่วิธีดีอะไรเลย ต้องทำให้เขาโกรธอีกเป็นแน่