ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1255

ลูกของตัวเองไม่ใช้นามสกุลตามตัวเอง แบบนี้ไม่ดีหรอกมั้ง? แน่นอน เด็กๆจะใช้นามสกุลถังพวกเขาเองก็ดีใจ ทว่าก็ต้องคำนึงถึงจิตใจของเย่ซือเฉินด้วย

ท่านปู่ถังยิ้มไปทางท่านย่าถัง “เรื่องของเด็กให้พวกเขาตัดสินใจกันเอง”

ท่านปู่ถังเป็นคนที่ฟังความประชาธิปไตยมาโดยตลอด เรื่องแบบนี้เขาก็ไม่คิดที่จะยุ่งเกี่ยวมาก

“โอเค งั้นก็แบบนี้ละกันครับ” เย่ซือเฉินมองไปทางเด็กน้อยทั้งสอง ใบหน้าของเขายิ้มแฉ่ง ในเมื่อเด็กๆไม่อยากเปลี่ยน แน่นอนว่าเขาเองก็ให้ความเคารพเด็ก จริงๆแล้วหากเป็นไปได้ เขาเองก็ไม่อยากใช้นามสกุลเย่

ทุกอย่างในบ้านเย่ทำให้เขาไม่เหลือความใยดีอะไรเลย เรื่องที่คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ทำนั้นทำให้เขารู้สึกเสียใจมากๆ

ในเมื่อเย่ซือเฉินเอ่ยปากพูดแล้ว อีกอย่างเย่ซือเฉินก็เหมือนไม่ได้โกรธอะไร ท่านย่าถังก็ไม่ได้พูดอะไรต่อแล้ว

“ถังจื่อซี หนูบอกว่าหนูชอบคุณปู่กู่ งั้นหนูอยากเรียนอะไรบางอย่างกับคุณปู่กู่ไหม?” คุณปู่กู่เห็นว่าปัญหาเรื่องนามสกุลจัดการเรียบร้อยแล้ว ดวงตาคู่หนึ่งก็มองไปทางถังจื่อซีด้วยความเปล่งประกายอีกครั้ง

คุณปู่กู่เองก็พอใจในตัวถังจื่อโม่มากๆ ว่าเจ้าเด็กถังจื่อโม่ถึงแม้ว่าอายุจะน้อย กลับมีความเห็นเป็นของตัวเองมากๆ อีกอย่างถังจื่อโม่มีความรู้สึกเหมือนเข้าหายาก แค่ดูก็รู้ว่าถังจื่อโม่ไม่ได้คุยเจรจาได้ง่ายๆ

ทำให้คำพูดที่เขาจะพูดออกมาถูกกลืนลงไปทุกครั้ง ดังนั้นตลอดทางจากโรงพยาบาลมาถึงบ้านถัง เขายังหาโอกาสพูดเรื่องนี้ไม่ได้เลย

ทว่าคุณปู่กู่รู้สึกว่าเจ้าเด็กถังจื่อซีเป็นเด็กดีมากๆ น่ารักมากๆ อีกอย่างเจ้าเด็กถังจื่อซียังบอกอีกด้วยว่าชอบเขา ดังนั้นคุณปู่กู่อดไม่ไหวแล้วจริงๆ

อีกอย่างเรื่องการรับลูกศิษย์ก็ไม่ใช่เรื่องที่จำเป็นต้องปิดบัง ตอนนี้อยู่ที่บ้านถังพอดี อยู่ต่อหน้าคนในบ้านถัง อยู่ต่อหน้าพ่อแม่ของเด็ก จะได้พูดคุยเรื่องนี้พอดี

คุณปู่กู่รู้สึกว่าถังจื่อซีน่าจะคุยง่ายกว่าถังจื่อโม่ จริงๆ แล้วคุณปู่กู่ชอบทั้งสองคนเลย อยากรับเป็นลูกศิษย์ทั้งสองเลย เขาอยากจะรับถังจื่อซีที่ค่อนข้างเข้าหาง่ายมาก่อน

ทุกคนได้ยินคำพูดของคุณปู่กู่แล้ว ทันใดนั้นก็เข้าใจความหมายของเขาทันที โดยเฉพาะท่านปู่ถัง ก่อนหน้านี้ท่านปู่ถังก็เห็นการตอบสนองของกู่หยูผ่านการถ่ายทอดสดแล้วว่ากู่หยูกำลังคิดอะไรอยู่

แต่ว่า บ้านถังของพวกเขาเคารพในการตัดสินใจของเด็กๆ มาโดยตลอด ถึงแม้ว่าจื่อซีอายุเพียงแค่ห้าขวบ ทว่าจื่อซีก็เป็นเด็กที่มีความเห็นเป็นของตัวเอง ไม่ได้เป็นคนหูเบาที่สามารถถูกคนอื่นหลอกได้ง่าย

ถังจื่อซีดูแล้วเป็นเด็กดี ใสซื่อ ทว่าเรื่องอื่นๆ ต่างก็รอบคอบยิ่งกว่าถังจื่อโม่ ถังจื่อซีคือยัยเจ้าเล่ห์คนหนึ่งเลย

คุณปู่กู่อยากจะหลอกถังจื่อซี นั่นคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้แน่นอน

ขณะนี้ทุกคนในห้องรับแขกต่างก็เข้าใจเรื่องนี้ ดังนั้น ไม่มีใครเปิดปากพูดอะไร แม้กระทั่งคนที่ใจร้อน หงุดหงิดง่ายอย่างท่านย่าถังก็ยังเงียบสงบ

คุณปู่กู่เห็นการตอบสนองของคนในบ้านถังแล้วก็ตะลึงงันไปเลย เขารู้ว่าบ้านถังเคารพการตัดสินใจของเด็ก ทว่าไม่ว่ายังไงแล้วเด็กคนนี้ก็พึ่งอายุห้าขวบ การรับลูกศิษย์ก็ถือเป็นเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่ง นี่เกี่ยวข้องกับทั้งชีวิตของเด็กเลยนะ

บ้านถังตอบสนองกลับแบบนี้เลย? คุณหนูใหญ่บ้านถังกับเย่ซือเฉินไม่พูดอะไรเลยเหรอ

“คุณปู่กู่คะ คุณปู่อยากให้หนูเรียนอะไรกับท่านคะ” ถังจื่อซีมองไปทางคุณปู่กู่ ยิ้มได้เบิกบานมาก หน้าตาซื่อๆ น่ารักเป็นพิเศษ

“คุณปู่กู่คือคุณหมอ คุณปู่กู่อยากให้หนูเรียนการแพทย์กับปู่” คุณปู่กู่ได้ยินการไถ่ถามของถังจื่อซีแล้ว พอใจเป็นอย่างมาก คนทั้งบ้านถังนี้ยังไม่มีมารยาทเท่าเจ้าเด็กคนนี้คนเดียวเลย

“แต่ว่าหนูไม่ชอบเป็นหมอค่ะ” ถังจื่อซีกะพริบตาแล้วกะพริบตาอีก จากนั้นก็ส่ายหัวอย่างจริงใจ

“ทำไมจื่อซีถึงไม่ชอบเป็นหมอล่ะ?” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคุณปู่กู่นึกไม่ถึงเลยว่าถังจื่อซีจะตอบแบบนี้ การปฏิเสธนี้ตรงเกินไปหน่อยแล้ว

“ไม่ชอบก็คือไม่ชอบค่ะ ไม่มีเหตุผลเลยค่ะ ก็เหมือนกับที่หนูชอบท่าน ก็ไม่มีเหตุผลเช่นกันค่ะ หนูชอบคุณปู่กู่ ก็ไม่มีเหตุผลค่ะ” ดวงตาขาวดำของถังจื่อซียิ้มโค้งขึ้นเล็กน้อย เพราะว่าแฝงรอยยิ้มด้วยจะน่ารักกว่า

อีกอย่างคำพูดประโยคนี้ของถังจื่อซี กลับทำให้คุณปู่กู่อึ้งไปเลย ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ คำตอบนี้ตรงมาก