ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1257

ดังนั้นคุณย่าเย่รู้ว่าเรื่องที่คุณปู่เย่ตัดสินใจแล้ว หากพูดตรงๆ ยังไงก็ไม่มีประโยชน์แน่นอน ทว่าตอนนี้สามารถใช่เรื่องงานแต่งขององค์กรโกสต์ซิตี้มาโน้มน้าวคุณปู่เย่ได้แล้ว

คุณปู่เย่ได้ยินคำพูดของคุณย่าเย่แล้ว สีหน้าก็อึมครึมลง ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ตอนนี้เรื่องราววุ่นวายถึงขั้นนี้แล้ว ไม่รู้ว่าทางองค์กรโกสต์ซิตี้จะมีความคิดยังไง?!”

“ทางองค์กรโกสต์ซิตี้ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ องค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ แสดงว่าองค์กรโกสต์ซิตี้ก็ยังอยากแต่งงานกับตระกูลเย่ของเราอยู่ ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือให้ซือเฉินกลับบ้านเย่ สำหรับเรื่องของลูกซือเฉิน ห้ามให้คนขององค์กรโกสต์ซิตี้รู้เด็ดขาด” ก่อนหน้านี้ที่คุณย่าเย่สงสัยฐานะของถังจื่อโม่แต่กลับไม่พูดให้กระจ่าง เพราะว่าเหตุผลนี้ เพราะว่าเธอยังคิดถึงเรื่องงานแต่งกับองค์กรโกสต์ซิตี้อยู่

“แต่ว่ายัยเด็กนั้น......” ใบหน้าของคุณปู่เย่มีความลำบากใจเพิ่มขึ้น ยัยเด็กนั่นต้องเป็นคนที่มีความสามารถมากๆ แน่ ในอนาคตจะต้องทำงานใหญ่แน่นอน งั้นหากเป็นลูกของซือเฉิน ก็ต้องกลับบ้านเย่อยู่แล้ว ทำงานให้กับบ้านเย่

เด็กที่ฉลาดไหวพริบดีแบบนี้ก็ไม่ได้เยอะ คุณปู่เย่พอใจในตัวของถังจื่อโม่มากๆ ดังนั้นถึงแม้ว่าถังจื่อโม่จะเปิดโปงการเสแสร้งของเขาแล้ว เขาเองก็ไม่ได้โกรธมาก แต่กลับคิดว่าจะทำยังไงให้ถังจื่อโม่กลับบ้านเย่

คุณปู่เย่สนใจในความสามารถของถังจื่อโม่มากๆ แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญกว่า นั่นก็คือเป็นลูกของซือเฉิน เป็นคนของตระกูลเย่

คนในตระกูลเย่ถึงแม้จะเป็นยังไงก็ต้องคิดเผื่อตระกูลเย่ เหมือนกับซือเฉิน ถึงแม้ว่าจะไม่พอใจในตัวเขามากมาย ถึงขั้นมีความเกลียดแค้นในเรื่องบางอย่างที่ทำกับเขา ทว่าตลอดหลายปีมานี้ซือเฉินก็ยังจัดการบริษัทไว้เป็นอย่างดี เจริญเติบโตอย่างดี

และถึงแม้ว่าตอนนี้ซือเฉินจะตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่แล้ว ก็ไม่มีทำเรื่องที่ไม่ดีต่อบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแน่นอน

นี่ก็คือความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างคนกันเองและคนนอก!

ในด้านนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าวิสัยทัศน์ของคุณย่าเย่นั้นไกลยิ่งกว่าคุณปู่เย่

“ตอนนี้ซือเฉินสร้างเรื่องวุ่นวายแบบนี้ออกมา ถึงแม้ว่าองค์กรโกสต์ซิตี้จะไม่ทำอะไร แต่ว่าพวกเขาต้องมีความไม่พอใจแน่นอน หากตอนนี้พวกเขารู้เรื่องนี้ที่ซือเฉินมีลูก พอถึงเวลาเกรงว่าจะคุยไม่สำเร็จแล้ว ไม่แน่พวกเราอาจจะสร้างเรื่องบาดหมางกับองค์กรโกสต์ซิตี้ได้ อำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้นายก็รู้ หากองค์กรโกสต์ซิตี้ถือเราเป็นศัตรู ตระกูลเย่ของเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่นอน” คุณย่าเย่แทรกคำพูดของคุณปู่เย่เลย เธอไม่อยากให้เด็กนั้นกลับบ้านเย่ ยิ่งไม่อยากให้เด็กนั้นเข้าบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป

นั่นเป็นลูกของซือเฉิน ทว่าก็เป็นของเวินลั่วฉิง เวินลั่วฉิงเจ้าเล่ห์คดในข้องอในกระดูก หากลูกของเวินลั่วฉิงเข้ามาในบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป พอถึงเวลาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปยังสามารถใช้นามสกุลเย่หรือเปล่า

อีกอย่างคือเธอไม่ชอบเด็กคนนั้นจริงๆ!!

“งั้นเธอมีวิธีอะไร?” คุณปู่เย่ได้ยินคุณย่าเย่พูดจริงจังขนาดนั้น ก็ไม่ได้ยืนหยัดในความคิดเห็นของตัวเอง สำหรับเรื่องงานแต่งขององค์กรโกสต์ซิตี้ แน่นอนว่าเขาเองก็ไม่อยากยอมแพ้แบบนี้ อีกอย่างพวกเขายังเซนต์สัญญางานแต่งอีกด้วย และเปิดเผยกับคนนอกแล้ว ไม่สามารถแล้วไปแบบนี้ได้

“เราจะต้องคิดหาวิธีให้ซือเฉินกลับบ้านเย่ สำหรับเด็กคนนั้น หากนายรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่สามารถพัฒนาให้เก่งได้ พวกเราสามารถส่งเขาไปเรียนที่ต่างประเทศ ไปเรียนรู้ พวกเรายังสามารถหาคนไปสอนเขา อบรมเขา รอเขาเรียนจบประสบความสำเร็จแล้ว ค่อยให้เขากลับมา แล้วให้เขาเข้าบริษัทไป พอถึงเวลานั้น ซือเฉินและองค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว ถึงแม้ว่าองค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้จะรู้ฐานะของเด็กแล้ว ก็คงจะไม่มีผลกระทบมากมาย” คุณย่าเย่คือผู้หญิงคนหนึ่ง เข้าใจผู้หญิงด้วยกัน หากก่อนที่ไม่ได้แต่งงาน เรื่องที่ซือเฉินมีลูก อาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตได้

แต่ว่าหากเป็นหลังแต่งงาน โดยเฉพาะหลังแต่งงานหลายปีแล้ว ถึงแม้ว่าองค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้จะรู้เรื่องนี้แล้ว ก็ได้แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

“ฉันอยากจะเก็บเด็กคนนั้นเอาไว้ สอนเขาด้วยตัวเอง เขา......” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคุณปู่เย่พอใจในตัวถังจื่อโม่มากๆ อยู่ต่อหน้าผลประโยชน์แบบนี้ ครั้งนี้กลับไม่ได้ตอบตกลงคุณย่าเย่ให้ส่งคนออกไป