ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1265

เย่ซือเฉินอยู่ด้านนอก เวลานี้สีหน้าท่าทางของถังหยุนเฉิงนั้นจริงจังมาก ราวกับว่ามีเรื่องที่สำคัญมากๆจะพูดกับเย่ซือเฉิน

เย่ซือเฉินเห็นว่าเป็นถังหยุนเฉิง ไม่ใช่ถังหลินนั้น ท่าทางก็เปลี่ยนไป กับถังหยุนเฉิงนั้นเย่ซือเฉินเคารพและยำเกรงมาตลอด และเวลานี้ถังหยุนเฉิงบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเขา เย่ซือเฉินก็ต้องตั้งใจฟังอยู่แล้ว

“มีปัญหาของรายละเอียดหลายอย่างที่ฉันลืมพูดถึงไปก่อนหน้านี้” ถังหยุนเฉิงยืนอยู่หน้าประตู ไม่ได้มีความหมายว่าจะเข้ามา แล้วก็ไม่ได้จะไปด้วยเช่นกัน แต่ได้ยินความหมายนี้ของถังหยุนเฉิงแล้วคิดว่าจะยืดยาวแล้ว

ปัญหารายละเอียด และยังหลายอย่างอีก ภายในเวลาสั้นๆก็คงจะพูดได้ไม่ชัดเจนอย่างแน่นอน

เวินลั่วฉิงที่อยู่ในห้องได้ยินคำพูดของถังหยุนเฉิงแล้วก็อึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด หลังจากนั้นก็ดอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ คิดไม่ถึงเลยว่าแท้ที่จริงแล้วลุงจะเป็นแบบนี้ เห็นได้ชัดว่านี่ลุงมีเจตนา

เป็นอย่างที่คิดไว้ จากนั้นเรื่องที่ถังหยุนเฉิงพูดนั้นก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่สำคัญอะไร ล้วนแต่เป็นเรื่องที่คุยกันแล้วก่อนหน้านี้ทั้งสิ้น รายละเอียดที่ถังหยุนเฉิงบอกนั้นก็เป็นรายละเอียดจริงๆ คำพูดนี้ของถังหยุนเฉิงนั้นละเอียดมากพอแล้วจริงๆ

เย่ซือเฉินฟังปัญหาทั้งหมดของถังหยุนเฉิงซึ่งล้วนแต่เป็นสิ่งที่เคยพูดถึงก่อนหน้านี้แล้ว ไม่ได้มีเรื่องสำคัญอะไรอยู่เลย

เย่ซือเฉินเป็นคนฉลาด เข้าใจอยู่แล้วว่าถังหยุนเฉิงตั้งใจ ถ้าหากเป็นถังหลิน คุณชายสามเย่คงจะถีบไปตั้งแต่แรกแล้ว แต่กับถังหยุนเฉิงแล้วคุณชายสามเย่ไม่กล้าจริงๆ ไม่ใช่เพียงแค่ไม่กล้าถีบเท่านั้น แต่ไม่กล้าแม้กระทั่งจะไล่เขาไปด้วยซ้ำ

เย่ซือเฉินทำได้เพียงอดทนฟัง พอถังหยุนเฉิงพูดนั้นก็พูดไปถึงยี่สิบกว่านาที อีกทั้งถังหยุนเฉิงยังไม่ได้มีความหมายว่าจะหยุดเลยด้วย

ระหว่างนั้นเย่ซือเฉินมีแทรกคำพูดของถังหยุนเฉิงอยู่บ้างสองสามครั้ง เบี่ยงเบนประเด็นไป ความหมายที่จะไล่เขาไปของเย่ซือเฉินนั้นเห็นได้ชัดมาก แต่ถังหยุนเฉิงกลับแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจความหมายนี้ของเย่ซือเฉิน แล้วก็สาธยายยืดยาวของเขาต่อ

ดูสถานการณ์ของถังหยุนเฉิงแล้วราวกับจะสามารถพูดไปจนถึงพรุ่งนี้ได้เลยอย่างไรอย่างนั้น

หางคิ้วของเย่ซือเฉินนั้นอดที่จะกระตุกขึ้นมาสองสามครั้งไม่ได้ เย่ซือเฉินรู้ว่าตอนนี้เขาจะพูดอะไรไปก็คงไม่มีประโยชน์ เย่ซือเฉินแอบส่งสัญญาณมือให้กับเวินลั่วฉิงอยู่ทางด้านหลัง ขอความช่วยเหลือจากเวินลั่วฉิง

“คุณลุงคะ ยืนอยู่ข้างนอกนานแล้ว เหนื่อยแล้วใช่ไหมคะ เข้ามาคุยกันข้างในดีกว่าค่ะ” เวินลั่วฉิงเข้าใจความหมายของเย่ซือเฉินจึงอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าให้คุณลุงพูดต่อไปแบบนี้คงจะไม่ได้แน่

ไม่ว่าจะว่าอย่างไร เธอเองก็อยากจะนอนแล้วเช่นกัน

“ไม่ต้องแล้วล่ะ ลุงพูดจบแล้ว พวกเธอพักผ่อนกันเถอะ” ถังหยุนเฉิงได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิงแล้วก็สิ้นสุดการสาธยายยืดยาวของเขาลง แล้วถังหยุนเฉิงก็เอ่ยขึ้นอีกสองประโยคแล้วก็เดินจากไป

เย่ซือเฉินเห็นว่าถังหยุนเฉิงไปแล้ว ก็ถอนหายใจออกมาแรงๆ เขารู้สึกว่าเขาสามารถอดทนได้จนถึงตอนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ

คุณชายสามเย่ปิดประตูลง แล้วกลับเข้ามาในห้อง

เวินลั่วฉิงมองเขา อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ เธอรู้ว่าคุณลุงตั้งใจ แต่เย่ซือเฉินสามารถอดทนได้นานขนาดนี้ ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจอยู่มาก เธอคิดว่าเย่ซือเฉินจะทนไม่ไหวแล้วไล่เขาไปเสียก่อนซะอีก

“คุณยังจะหัวเราะอีก?” เย่ซือเฉินเห็นเธอเผยรอยยิ้มตามอำเภอใจแล้ว ความกลัดกลุ่มเมื่อครู่นี้ก็หายไปทันที เขาเดินไปทางด้านหน้าแล้วโอบเธอมาอยู่ในอ้อมกอด แล้วจูบลงบนริมฝีปากของเธอ อาจจะเป็นเพราะได้รับผลกระทบจากเรื่องเมื่อครู่นี้ ครั้งนี้เย่ซือเฉินไม่ได้ทำตามอำเภอใจเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

แต่หลังจากที่จูบแล้วนั้น คุณชายสามเย่ก็ทนไม่ไหว แค่จูบนั้นไม่พอ เขายังอยากได้มากกว่านั้น

เย่ซือเฉินจูบเธออีกสองสามที มองรอยยิ้มบนใบหน้านั้น เย่ซือเฉินเองก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ริมฝีปากทั้งสองคนแนบชิดกันอีกครั้ง