ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 134

ตอนที่ 134 คุณชายสามเย่หึงหวงแล้ว (1)

ฉู่หลิงเอ๋อยิ่งหดหู่ใจ เดินไปยังที่นั่งที่ว่างเปล่าแล้วนั่งลงไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก มองกระดาษและปากกาต่อหน้าก็เริ่มรู้สึกปวดหัว ไม่ได้เสแสร้งมันปวดจริงๆ

ตั้งแต่เด็ก เมื่อเธอเห็นหนังสือก็รู้สึกปวดหัว！！

ตอนนี้ควรจะทำอย่างไรดี？ฉิงฉิงคงนึกไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะใช้วิธีนี้ ดูเหมือนว่าฉิงฉิงของตนจะคาดการณ์ผิดพลาดแล้ว

แต่เดี๋ยวก่อน！！

ตอนที่กำลังเดินทางมาที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป ฉิงฉิงนอกจากจะให้เธอดู 5 ภาพนั้นแล้วยังให้ดูอีกหนึ่งภาพนิ ตอนนั้นฉิงฉิงบอกว่าเผื่อมีอะไรขัดข้องจะได้ใช้！

เธอก็ว่า ฉิงฉิงของเธอจะคาดการณ์ผิดได้อย่างไรกัน？

ฉิงฉิงของเธอไม่ว่าจะทำอะไรก็จะเตรียมตัวสุดความสามารถเลย！！

ตอนแรกเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะเห็นเป็นแค่สิ่งที่ใช้ในการร่วมทำงานระหว่างสองบริษัทก็เท่านั้น ยังทำเหมือนเป็นนรกอเวจี ดังนั้นจึงไม่ได้ดูอย่างตั้งใจ

แต่ภาพออกแบบของฉิงฉิงนั้นโด่ดเด่นจริง แค่มองแวบเดียวก็ต้องหลงใหลในความสวยงาม ดังนี้นเธอจึงจำได้อยู่

ถึงแม้เธอจะออกแบบไม่เป็น แต่เรื่องฝีมือวาดรูปเธอก็ยังพอใช้ได้ จึงไม่เป็นปัญหาที่จะจำลองแบบที่ฉิงฉิงคิดขึ้นมา

เย่ซือเฉินเฝ้าสักเกตฉู่หลิงเอ๋อมาโดยตลอด เพิ่งเห็นตอนแรกที่มีสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก หน้าตาบูดบึ้ม แต่ต่อมาก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นดีอกดีใจ？！

คิ้วของเย่ซื่อเฉินชนกัน ดวงตายิบหยี

เพราะฉู่หลิงเอ๋อลอกเลียนแบบผลงานของเวินลั่วฉิง ดังนั้นเวลาที่ลงมือวาดจึงมีคล่องแคล่วและพลิ้วไหว ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก็วาดเสร็จ จากนั้นก็นำไปให้เลขาหลิว

เลขาหลิวไม่กล้าเชื่อมันรวดเร็วเกินไป เหมือนกับกำลังเล่นเหมือนเด็กๆอยู่ เธอจะทำท่าทีให้ดูเหมือนมีความตั้งใจหน่อยไม่ได้เลยเหรอ ใช้เวลาเร็วอย่างนี้จะสามารถวาดแบบอะไรได้บ้าง？

ถึงแม้ว่าบริษัทเวินซื่อกรุ้ปเป็นของคุณนาย สุดท้ายท่านประธานก็จะเลือกบริษัทเวินซื่อกรุ้ป แต่นักออกแบบทำไปเรื่อยไม่มีท่าทีความเป็นมืออาชีพเลย ไม่ว่าจะยังไงก็น่าจะเล่นละครตกใจกันบ้าง พอถึงเวลาจะได้ไม่ทำให้ท่านประธานของตนต้องลำบากใจ

เลขาหลิวรู้สึกว่าฉู่หลิงเอ๋อไม่ควรส่งภาพออกแบบเร็วเกินไป แต่เมื่อก้มหน้ามองก็ต้องตกตะลึงตาค้าง

แค่มองภาพนี้แวบเดียวก็ต้องทึ่งกับความสวยงาม ดูดีกว่าภาพ 5 ภาพที่บริษัทเวินซื่อกรุ้ปได้ส่งมาก่อนหน้านี้

เลขาหลิวตกตะลึงยืนอยู่กับที่ไม่ไปไหน จนเย่ซื้อเฉินทำเสียงกระแอมจึงจะรู้สึกตัวแล้วรีบส่งภาพออกแบบให้กับเย่ซือเฉิน

เมื่อเย่ซือเฉินเห็นภาพออกแบบ ดวงตาก็เกิดแสงเป็นประกายและใบหน้าก็ความประหลาดใจด้วย

เขาเงยหน้าขึ้นมองฉู่หลิงเอ๋อ ในแววตาซุกซ่อนความสงสัยที่ยากจะหลั่งถึง“สามารถออกแบบผลงานอย่างนี้ในเวลาที่รวดเร็ว？ความสามารถแบบนี้ทั้งวงการนักออกแบบก็คงมีเพียงไม่กี่คนที่จะทำอย่างนี้ได้”

“ฉันเป็นหญิงอัจฉริยะไง！！”เวลานี้ฉู่หลิงเอ๋อยิ้มอย่างอ่อนโยนมาก คนที่รู้จักฉู่หลิงเอ๋อดี จะรู้ว่าเมื่อฉู่หลิงเอ๋อรู้สึกผิดก็จะยิ้มอย่างอ่อนโยน

เธอรู้สึกปวดหัว เมื่อกี้ไม่น่าจะวาดเร็วขนาดนี้ เธอควรจะวาดช้าๆให้เสร็จภายในสองชั่วโมงก็เพียงพอแล้ว โอ้ย！ ทำผิดพลาดเสียแล้ว！！

แต่ทำไมเธอจึงรู้สึกว่าเย่ซือเฉินมีเป้าหมายที่ไม่ธรรมดากันนะ？หรือเธอคิดมากไปเอง？

นักออกแบบคนอื่นที่กำลังคิดไอเดียอย่างตั้งใจต่างก็รู้สึกตกตะลึง ตอนแรกนักออกแบบของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปทำตัวเหลียวไหลอยู่อย่างนั้น เมื่อไปทำก็ส่งภาพออกแบบอย่างรวดเร็ว ได้ยินเย่ซือเฉินพูดเช่นนี้แล้ว ผลงานก็เธอคงจะดีมาก แม้แต่เย่ซือเฉินก็ต้องตกตะลึง