ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1702

อีกอย่าง เย่ซือเฉินและเวินลั่วฉิงน่าจะใกล้จัดงานแต่งงานแล้ว เรื่องที่ทำลายความสุขของผู้อื่น เขาก็ยังคงไม่สามารถทำออกมาได้ ดังนั้นเขา จึงคิดไปยังบนตัวของถังจื่อซีและถังจื่อโม่โดยตรง จริงๆ แล้วแบบนี้ก็ดี ถังจื่อโม่ยังเด็กอยู่ เริ่มฝึกฝนตั้งแต่ตอนนี้ กำลังพอดี

ซ่างกวนหงมองดูด้วยดุลพินิจ มู่เฉิงไม่อยากรับช่วงต่อองค์กรโกสต์ซิตี้จริงเหรอ? หรือเพราะเหตุผลอื่น? แม้ว่าจะตามลูกสาวเจอแล้ว แต่เขาก็ยังเห็นมู่เฉิงเป็นเหมือนลูกชายของ ผู้สืบทอดขององค์กรโกสต์ซิตี้ เขาก็ไม่ได้มีความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงทันที ตอนนี้ ซ่างกวนหงรู้สึกว่า เขาอาจต้องคิดพิจารณาเรื่องนี้อย่างจริงจังแล้ว

“เจ้าหญิงไม่อยาก ให้เจ้าชายน้อยเข้ามารับช่วงต่อ ก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอครับ?” มู่เฉิงกล่าวเสริมต่อ องค์กรโกสต์ซิตี้ ไม่ใช่ของเขาอยู่แล้วแค่แก เป็นของพ่อบุญธรรม เขาไม่สามารถโลภไว้อยู่ในมือไม่ปล่อย ของบางอย่าง จับไว้ในมือเป็นเวลานาน ไม่แน่ใจว่าหลังจากนี้จะยอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้หรือเปล่า หากเป็นเช่นนี้ สู้ยอมแพ้ตั้งแต่แรก แบบนี้ก็จะได้ควบคุมและเยียวยาจิตใจของตนเองเสมอมา

“เธอไม่อยากรับช่วงต่อจากองค์กรโกสต์ซิตี้จริงๆ เหรอ?” ซ่างกวนหงอดถามไม่ไหว มู่เฉิงทำได้ดีมาโดยตลอด เขาพอใจอยู่ แต่ว่า เขาเคารพในความคิดของมู่เฉิง

“พ่อบุญธรรม ไม่ใช่ว่าท่านไม่เข้าใจผม หากสามารถไม่แบกรับอะไรเลยและอยู่อย่างสบาย ผมจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น” มู่เฉิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม มีความเป็นเด็กแฝงเล็กน้อย เขารู้ว่าพ่อบุญธรรมดีต่อเขา ไม่ได้นึกถึงเรื่องอื่น แต่ว่า สิ่งที่ต้องนึกถึง ต้องพิจารณา เขาจะไปพิจารณา มู่เฉิงคิดแล้วก็พูดเสริมที่ “แม้ว่าผมจะไม่ใช่หัวหน้าคนต่อไปขององค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว ผมก็ไม่ใช่ลูกของพ่อบุญธรรมแล้วเหรอ?”

ซ่างกวนหงมองไปที่มู่เฉิง ถอนหายใจอย่างจนปัญญา หากมู่เฉิงยืนหยัดขั้นนี้ งั้น เขาก็เคารพในการตัดสินใจนี้ แต่ว่าสำหรับเรื่องที่ถังจื่อโม่ที่รับช่วงต่อองค์กรโกสต์ซิตี้ เกรงว่าต้องให้เวินลั่วฉิงและเย่ซือเฉินเห็นด้วย เขามองไปที่ทั้งสองคน เวินลั่วฉิงเม้มริมฝีปากของเธอเบาๆ จริงจังมาก เย่ซือเฉินก็เช่นเดียวกัน ถูกถ้วยชาในมืออย่างไม่รู้ตัว องค์กรโกสต์ซิตี้ ซ่างกวนหงอยากให้ให้ถังจื่อโม่รับช่วงต่อองค์กรโกสต์ซิตี้ อีกอย่าง มู่เฉิงก็เห็นด้วยแล้ว

เวินลั่วฉิงเหลือบมองเย่ซือเฉินไปที เย่ซือเฉินพยักหน้า เวินลั่วฉิงจึงยิ้มและพูดเบาๆ ว่า "พวกเราเคารพในการตัดสินใจของจื่อโม่เขาเป็นลูกชายของหนู และหลานชายของท่าน ถ้าเขาเต็มใจ พวกเราจะไม่ห้ามแน่นอน"

ซ่างกวนหงโล่งอกไปที เวินลั่วฉิงและเย่ซือเฉินจะคิดเช่นนี้ งั้น เรื่องนี้ก็ขึ้นอยู่กับความหมายของถังจื่อโม่ทั้งหมด ดังนั้นพวกเขาจึงหันไปมองถังจื่อโม่

ถังจื่อโม่นั่งอยู่บนโซฟา วางมืออยู่ข้างๆ นั่งอย่างเงียบสงบ สีหน้าหนักแน่น เขามองไปทางคนรอบๆ ข้าง พูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า"ผมยินดีที่จะไปที่องค์กรโกสต์ซิตี้ รับช่วงต่อองค์กรโกสต์ซิตี้”

มู่เฉิงเลิกคิ้ว ใช่แล้ว เขาชื่นชมความชัดเจนเด็ดขาดของถังจื่อโม่เขาเป็นคนที่มีความทะเยอทะยาน

เวินลั่วฉิงไม่แปลกใจกับคำตอบของถังจื่อโม่ สำหรับเขา เขายินดีที่จะทำทุกอย่างที่สามารถพัฒนาตนเอง และทำให้เขามีความปรารถนาที่จะสำรวจ องค์กรโกสต์ซิตี้ เป็นองค์กรที่น้อยคนจะรู้จักอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นองค์กรที่ลึกลับมาก ถังจื่อโม่จึงมีความสนใจเป็นอย่างมากอยู่แล้ว

“พ่อบุญธรรม ดูสิ จื่อโม่ตกลงแล้ว ดังนั้น สามารถมอบองค์กรโกสต์ซิตี้ให้เขาแล้วใช่ไหม?” มู่เฉิงตีเหล็กกำลังร้อน รีบถามซ่างกวนหงทันที

ซ่างกวนหงเหลือกตาขาว นี่มู่เฉิงรีบอะไร? เขามีเรื่องอย่างอื่นที่ต้องทำหรือเปล่า รีบมอบองค์กรโกสต์ซิตี้ให้กับจื่อโม่หรือไม่ขนาดนี้? จื่อโม่ยังเด็ก ไม่สามารถรับช่วงต่อได้ ก็ยังต้องเป็นเขาที่ต้องดูแล พูดเหมือนกับว่าหลังจากผลักออกไปแล้วเขาสามารถเพิกเฉยทุกอย่างได้

มู่เฉิงอยากจะเพิกเฉยต่อทุกอย่างจริงๆ แต่เขาไม่กล้าพูด ได้แต่มองซ่างกวนหงอย่างน้อยใจ

"เมื่อจื่อโม่อายุสิบหกปี ก็รับช่วงต่อองค์กรโกสต์ซิตี้ ก่อนหน้านี้นายเป็นคนดูแล" ซ่างกวนหงใช้ประโยคเดียวในการตัดสิน เขาไม่ได้ดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้มานานหลายปีแล้ว ตอนนี้ ก็ไม่ได้คิดอยากจะจัดการดูแล ก็แค่แกล้งหลานๆ เท่านั้นเอง

“ถ้าอย่างนั้น ก่อนหน้านี้พ่อบุญธรรมดูแลไปก่อนละกันครับ สามารถสอนจื่อโม่ได้ด้วย!” มู่เฉิงยังคงต่อสู้ต่อไป เวินลั่วฉิงและเย่ซือเฉินทนไม่ไหวแล้ว นี่คือหัวหน้าน้อยแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เหรอ? ที่พูดกันว่าเกรี้ยวกราดล่ะผลปรากฏว่า? ท่าทางและน้ำเสียงที่ขี้อ้อนนี้ทำไมดูคุ้นชินขนาดนี้? เย่ซือเฉินรู้สึกว่าก่อนหน้านี้เขาประเมินมู่เฉิงสูงเกินไปแล้ว พูดแบบนี้ จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาในด้านความรัก เวินลั่วฉิงจะไม่มีทางชอบเขาแน่นอน......