ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1704

มู่เฉิงสามารถแกล้งเสแสร้งให้ตนเองมีท่าทีที่ธรรมดา ทว่าเขาเข้าดี ตนเองไม่ใช่คนแบบนี้ แค่สำรวจอย่างละเอียดอ่อนเล็กน้อย โฉมหน้าที่แท้จริงได้เผยออกมาหมด ทว่าหลินจื่อไม่เหมือนกัน ถึงแม้ว่าคุณจะลองใจแล้วก็ไม่มีความรู้สึกใดๆ ในทางกลับกัน ยิ่งรู้สึกว่าเธอน่าสนใจ เหมือนปริศนาหนึ่ง ทำให้คนอดอยากจะค้นหาความจริงไม่ไหว

จู่ๆ แสงไฟในงานก็เปลี่ยนไป เป็นแสงไฟสีฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วค่อยๆ สว่างขึ้น มู่เฉิงมองไปที่นาฬิกา เก้านาฬิกาแล้ว ดูเหมือนว่า งานประมูลเริ่มขึ้นแล้ว

หญิงสาวที่สวมชุดกี่เพ้าสีแดงเดินออกมาจากแสงไฟ สวมหน้ากากหน้าจิ้งจอก ปกปิดใบหน้าอย่างสมบูรณ์

ไม่มีบทเกริ่นนำใดๆ วางของประมูลชิ้นแรกเลย คือปากกาด้ามหนึ่ง หรูหรามาก

เวินลั่วฉิงเห็นปากกาด้ามนี้แล้ว ถอนหายใจเบาๆ ฉือเย่ฉาง สมแล้วที่เป็นฉือเย่ฉาง หากตำไม่ผิด ปากกาด้ามนี้คือปากการุ่นจำนวนจำกัดที่มงต์บลองค์และแวน คลีฟ แอนด์ อาร์เปลส์ผลิตขึ้นมาด้วยกัน เพื่อที่จะฉลองครบรอบ100ปีของพวกเขา บนตัวของปากกามีอัญมณีสีฟ้าสามอย่าง รวมถึงมรกตอีกด้วย นอกจากนี้ ยังมีเพชร 840 เม็ดที่สวยงามและโลโก้ของแวน คลีฟ แอนด์ อาร์เปลส์ ข้างบนสลักอัญมณีไว้ 20 กว่าเม็ด

ทันใดนั้นบรรยากาศก็ครื้นเครงขึ้นทันที สำหรับพวกเขาแล้ว สิ่งของมากมายล้วนไม่ต้องมีประโยชน์ ขอแค่หรูหราพอก็พอแล้ว

เวินลั่วฉิงไม่ได้มีความสนใจในด้านนี้ เย่ซือเฉินเองก็ไม่ได้มีความสนใจเช่นกัน แค่นั่งอยู่อย่างเงียบๆ มู่เฉิงก็แค่มาดูความครื้นเครง ไม่ได้เข้าร่วมด้วย

ผ่านไปสักพัก สิ่งของถูกประมูลไปแล้ว และคนที่มาร่วมงาน ก็ยิ่งรู้สึกว่า ฉือเย่ฉางมีชื่อเสียงสมจริงดังคำเล่าลือ ของสะสมข้างใน ล้วนเป็นรุ่นที่มีจำนวนจำกัดทั้งนั้น และยังพบเจอยากอีกด้วย

แต่ว่า พึ่งชื่นชมคนของฉือเย่ฉางไปเมื่อกี้ ในตอนที่เห็นของสะสมชิ้นต่อไป ต่างก็อึ้งกันไปเลย——คือชุดเครื่องประดับหนึ่งชุด ดูแล้วธรรมดาไม่โดดเด่น

คนของฉือเย่ฉางก็เหมือนดูตะลึงไปด้วย มองลงไปยังข้างล่างเวทีทันที มู่เฉิงรู้สึกว่าเหมือนมองมาทางเขา ทว่าก็เก็บสายตากลับไปทันที เหมือนว่าจะไม่ใช่

ผู้หญิงที่อยู่ข้างบนถอนไอด้วยเสียงเบา เริ่มแนะนำของสะสมชิ้นนี้ “นี่คือชุดเครื่องประดับที่ได้มาเมื่อห้าปีก่อนค่ะ ตอนนั้นฉือเย่ฉางได้มาโดยเป็นของจำนอง การออกแบบมีสไตล์ ดูเรียบหรูค่ะ”

ชัดเจนเลยว่า ผู้หญิงที่อยู่ข้างบนไม่อยากพูดอะไรมาก คิดไปชั่วครู่ ก็พูดขึ้นว่า “ราคาประมูลเริ่มที่ ห้าแสน ค่ะ”

ทันใดนั้นข้างล่างก็เงียบไปหมด ชุดเครื่องประดับชุดหนึ่งห้าแสนถือว่าไม่แพง แต่ว่า ชุดเครื่องประดับนี้ จะพูดยังไงดี มากสุดสองล้าน ไม่ได้คุ้มราคามากพอที่จะสะสม

นัยน์ตาของหลิวหยิงหยุดอยู่บนชุดเครื่องประดับนั้น ชุดเครื่องประดับนี้ ใช้แล้ว คือโทเค็นความรักที่คุณพ่อให้กับคุณแม่ ในตอนที่ตระกูลหลิวล้มละลาย ถูกนำออกไปจำนอง ตอนนี้ กลับได้พบเจออีกครั้ง เธอจะต้องเอาเครื่องประดับชุดนี้มาให้ได้ อยากจะมอบให้กับแม่ของเธอ

“ทำไมเหรอ?” เวินลั่วฉิงเห็นหลิวหยิงตื่นเต้นขึ้นกะทันหัน จึงไถ่ถาม

“ฉิงฉิง เครื่องประดับชุดนี้ พ่อฉันเป็นคนมอบให้แม่ฉันในตอนนั้น ห้าปีก่อนจำเป็นต้องจำนองออกไป ฉันอยากได้มันกลับมา” เสียงของหลิวหยิงสั่นไปหมด ระยะเวลาห้าปี เปลี่ยนไปมากมาย ทว่าหลิวหยิงรู้มาโดยตลอด คุณพ่อของเธอยังคงจดจำเรื่องที่นำเครื่องประดับชุดนี้ออกไปจำนองมาโดยตลอด คุณแม่ก็ยังคงนึกถึงตลอด ดังนั้น ครั้งนี้มีโอกาส เธอจะไม่ยอมปล่อยเด็ดขาด แต่ว่า......

ไม่ ห้าม สั่นคลอน หากครั้งนี้ไม่สามารถได้มา งั้นก็ไม่รู้ว่าจะตกอยู่ในมือของใครแล้ว

เวินลั่วฉิงพยักหน้า เครื่องประดับชุดนี้ เหมือนว่าไม่ควรปรากฏตัวอยู่ที่นี่ คนของฉือเย่ฉาง ก็แปลกใจมากเช่นกัน หากไม่ใช่เพราะราคาเครื่องประดับชุดนี้ดูธรรมดา ก็เป็นเพราะว่าเครื่องประดับชุดนี้มีความหมายลึกซึ้งอื่น ทว่า ตอนนี้เครื่องประดับชุดนี้ปรากฏตัวแล้ว สำหรับหลิวหยิงแล้วมีความหมายพิเศษ หลิวหยิงอยากได้ เธอจึงต้องประมูลให้ได้แน่นอน

อีกอย่าง จะพูดอย่างไรดี เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าเครื่องประดับชุดนี้ค่อนข้างแปลก ปรากฏอยู่ในฉือเย่ฉาง จะต้องคุ้มค่าพอที่จะสะสม ถึงแม้ว่าจะไม่มีค่า ฉือเย่ฉางก็ยอมนำออกมาประมูล จะต้องมีราคาแพงมากๆ แน่นอน ฉือเย่ฉางกลับเหมือนว่าประกาศออกมาอย่างธรรมดาง่ายดาย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร