ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1734

ถังจื่อโม่คิดอย่างจริงจัง แต่ว่าอะหลิงไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นเลย ถังจื่อโม่ทำได้เพียงอยู่ข้างๆ ตอนนี้ทั้งสองล้วนอยู่ที่นี่กันหมด จะออกไปอย่างไรก็เป็นปัญหา ถังจื่อโม่หวังว่าอะหลิงจะรู้ ถึงอย่างไรเธอก็เป็นคนของเกาะซื่อหลี ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนอนอยู่บนพื้นตอนกลางคืนหรือเปล่า อะหลิงตัวสั่นเทา ถังจื่อโม่ถอดเสื้อตัวนอกมาคลุมลงบนตัวอะหลิง

เวลาผ่านไปทีละน้อยๆ ถังจื่อโม่เดินวนอีกรอบ ยังคงไม่พบทางออกอื่นๆ จึงกลับมานั่งอีกครั้ง เขาค่อนข้างมีความรู้สึกต่อเวลาอยู่ตลอด อะหลิงตกลงมา เป็นประมาณชั่วโมงกว่าๆเท่านั้น ตอนนี้เป็นเวลากลางดึก

“อือ...”อะหลิงส่งเสียงออกมา ถังจื่อโม่ดวงตาสว่างวาบ หันไปมองอะหลิง “เธอตื่นแล้ว?”

อะหลิงนวดศีรษะ เจ็บ แล้วมองไปที่ถังจื่อโม่ ที่นี่คือที่ไหนกัน?

เมื่อครู่ เธอตกลงมาตรงๆ ได้ชนกระแทกอะไรไหม? ความฝันเมื่อครู่...อะหลิงสีหน้าเปลี่ยนไป ภาพฝันนี้ เธอกลับจำได้อย่างชัดเจน แต่ว่า ความฝันที่แปลกประหลาดนี้ เรื่องราวแปลกๆในความฝัน จะมีอยู่ได้อย่างไร?

อะหลิงลุกขึ้นยืน ตบฝุ่นตามร่างกาย แต่เป็นเพราะเสื้อผ้าเปื้อนรอยเลือด ดังนั้นฝุ่นจึงเกาะติดบนเสื้อผ้า ตบไปเล็กน้อย ทำให้มือเปื้อนคราบเลือดมากกว่าเดิม

เสื้อของถังจื่อโม่ตกลงบนพื้น อะหลิงชะงักไปเล็กน้อย หยิบเสื้อมาถือไว้ในมือ คล้ายยังมีความอบอุ่นอยู่ “เมื่อครู่ นายอยู่เป็นเพื่อนข้างๆฉันตลอดเลยหรือ?”

“อ้อ ที่นี่ไปไหนไม่ได้เลย ฉันกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป เลยอยู่เป็นเพื่อนเธอน่ะ” ถังจื่อโม่อธิบาย เขายื่นมือออกมา อะหลิงส่งเสื้อในมือไป

“นี่มันสถานที่อะไรกัน?” อะหลิงดึงความคิดกลับมา มองสภาพของที่นี่อย่างชัดเจน แล้วขมวดคิ้วถาม

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่นี่คือที่ไหน” ถังจื่อโม่ไม่รู้อะไรเลยยิ่งกว่า ตกลงมาจนถึงตอนนี้ เขานอกจากเห็นโลงศพเหล่านี้ ก็มองไม่เห็นอะไรแล้ว

“เธอไม่เป็นอะไรนะ? ฉันเห็นบนตัวเธอเป็นเลือดทั้งนั้น” ถังจื่อโม่ถามอย่างกังวล เขากลัวว่าบนตัวอะหลิงมีบาดแผลอะไรที่เขาไม่ได้สังเกตเห็น

“ไม่เป็นไร ล้วนเป็นเลือดของคนอื่น” อะหลิงหัวเราะเยาะ เธอไม่ถูกคนอื่นปกป้องอีกต่อไป แต่ว่า คิดจะฆ่าเธอไวขนาดนี้ ออกจะคิดง่ายเกินไปหน่อยไหม?

“เธอมาที่นี่ได้อย่างไร? สัตว์พวกนั้นที่อยู่ข้างนอก กำจัดไปแล้วหรือ?” ถังจื่อโม่ถาม ตอนกลางวันอะหลิงไม่ได้ขัดขวางไม่ให้อะฉีพาตนไป เขานึกว่าอะหลิงไม่มีวิธี ทำได้เพียงให้ตนตามอะฉีไปชั่วคราว ต่อมาเขานึกว่าอะหลิงทิ้งตนแล้ว ตอนนี้ดูท่าจะไม่ใช่ อะหลิงไม่ได้คิดจะทอดทิ้งตนเลย มาหาเร็วขนาดนี้ ทั้งยังสามารถกำจัดสัตว์เหล่านั้นได้ เป็นการเตรียมการเอาไว้หมดแล้วหรือ?

“อะฉีตายแล้ว ฉันจึงมาที่นี่” อะหลิงพูดอย่างสบายๆ ดูคล้ายไม่คิดจะบอกกับถังจื่อโม่ว่าแท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นเลยสักนิด