ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1773

หลินเป้ยมองถังหลิน ถ้าทำได้ แน่นอนว่าเธอยินดีที่จะไปจากที่นี่กับถังหลิน แต่เป็นไปไม่ได้ เธอเป็นเจ้าชายน้อยของประเทศR จะกลับไปกับถังหลินในฐานะอะไร? แม่อยู่ที่นี่ เธอไปแล้วจะทำยังไง? มีหลายเรื่องที่เธอให้ความสำคัญ กลัวหัวหด ไม่กล้าก้าวต่อไปข้างหน้าและไม่กล้าจะถอยหลัง

“ฉันถามคุณ ถ้าทำได้คุณยินดีที่จะไปจากที่นี่กับฉันไหม? ตามฉันกลับไปประเทศZด้วยกัน” ถังหลินจ้องหลินเป้ย เขาต้องการคำตอบเดียวจากหลินเป้ย ไม่ต้องสนใจเรื่องอะไรทั้งนั้น อย่างเดียว เพียงคำตอบที่เพื่อเขาคนเดียวเท่านั้น

“ถ้าทำได้ ฉันยินดีไปจากที่นี่ ยินดีกลับไปประเทศZกับคุณ” หลินเป้ยพูด เธอบอกตัวเองเงียบๆ ในใจ เอาอย่างนี้แล้วกัน ทำตามใจสักครั้ง ตามใจตัวเองที่ชอบเขา พูดความคิดของตัวเองออกมาตามใจตัวเอง

“โอเค คุณจำคำนี้ไว้ ถ้าออกไปได้ ต้องคว้าโอกาสไว้ให้ได้ ต้องอยู่กับฉันให้ได้” ความรู้สึกเป็นเรื่องของคนสองคน คนคนเดียว จะยืนหยัดตลอดไปได้ยังไง? เขาเข้าใจความคิดของตัวเองแล้ว ดังนั้น เขาจึงต้องการให้หลินเป้ยชัดเจน และชัดเจนยิ่งขึ้น ทำให้หลินเป้ยเป็นเหมือนกับตนเอง รู้อย่างชัดเจน เธอรักตัวเองยินดีที่จะอยู่กับตัวเองตลอดไป

หลินเป้ยยิ้มและไม่พูดอะไร ฐานะขอเธอเป็นได้เพียงเจ้าชายน้อยของประเทศR จะจากไปได้ยังไงกัน?

ถังหลินไม่อธิบาย ตอนนี้พูดอะไรมาก ก็สู้พอถึงเวลาแล้วพอหลินเป้ยออกไปเลยไม่ได้ เธออาจจะยังไม่รู้สินะ ว่าตอนนี้ที่ประเทศRแทบจะไม่มีใครกล้าขัดใจเขา

ทั้งสองคนต่างมีความคิดของตัวเอง แต่ต่างก็เพื่ออีกฝ่ายทั้งนั้น ก็ถือได้ว่าใจตรงกัน

“ไปกัน พวกเราออกไปเถอะ” หลินเป้ยดันถังหลิน พวกเขาเข้ามาได้สักพักแล้ว ควรจะออกไปได้แล้ว ตอนนี้เขามีฐานะเป็นเจ้าชายน้อยของประเทศR ทุกคนต่างรู้ทุกการกระทำของถังหลินที่ประเทศR ยังเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ต่อสู้ ถึงตอนนั้นจะเป็นพายุอีกลูก แม่จะได้รับบาดเจ็บอีก หลินเป้ยไม่อยากเห็นเหตุการณ์อย่างนี้ บวกกับตัวเองกำลังตั้งครรภ์ แน่นอนว่ามีเรื่องยิ่งน้อยยิ่งดี ถ้าหากหลังจากนี้มีเรื่องราวมากมาย เรื่องที่เธอตั้งครรภ์ไม่มีทางปกปิดไว้ได้ เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรหลังจากนั้น

ถังหลินกอดหลินเป้ย ไม่อยากจะปล่อยมือ แต่เขารู้ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะตามติดหลินเป้ย จึงส่งเสียงคร่ำครวญไม่พอใจออกมา “ฉันอยู่ข้างนอกคิดถึงแต่คุณ คุณอยู่ที่นี่กลับสบายดี จับๆ ดูแล้วรู้สึกอ้วนขึ้น” ถังหลินบุ้ยปากพูด ทำให้หลินเป้ยตกใจจนแทบจะกระโดดออกจากตักเขา ตอนนี้ถังหลินกอดเอวเธออยู่ และยังจงใจลูบถึงสองครั้ง การกระทำที่คลุมเครือนี้ ทำให้หลินเป้ยหวาดกลัว ที่สำคัญคือเหมือนว่าถังหลินจะไม่รู้สึกอะไร กอดเอวของถังหลินไม่ยอมปล่อย แล้วยังบีบอีก

หลินเป้ยกกรีดร้องในใจ เธอดึงมือถังหลินออก จ้องเขา เธอไม่ได้อ้วนขึ้นแต่เธอตั้งครรภ์! หรือว่าจะโดนจับได้แล้ว? หลินเป้ยบังคับให้ตัวเองสงบลง แกล้งทำเป็นมองถังหลินอย่างไม่พอใจ : “ทำไม ฉันอ้วนขึ้นคุณจะไม่ชอบฉันหรือไง?”

ถังหลินอดหัวเราะออกมาไม่ได้ หลินเป้ยหน่ะ มักจะน่ารักอย่างนี้ตลอด “พูดมั่วอะไร! ฉันยังรู้สึกว่าคุณผอมเกินไป อ้วนขึ้นก็ดี อ้วนขึ้นอีกนิดกอดสบาย”

คราวนี้หลินเป้ยอืดอาดยืดยาดขึ้นมา แกล้งทำเป็นไม่พอใจถังหลิน ถังหลินส่ายหน้า ถึงว่าเคยได้ยินคนอื่นพูด ห้ามพูดเรื่องน้ำหนักของผู้หญิง ที่แท้เป็นเรื่องจริง แต่เขาชอบที่หลินเป้ยโกรธ ชอบเธออ้อน ชอบทุกเรื่องของเธอ

“ไปกันเถอะ” หลินเป้ยมองถังหลิน ขมวดคิ้ว ถ้ายังไม่ออกไปอีกคนพวกนั้นคงรอจนร้อนใจไปหมดแล้ว

“ไปก็ได้ แต่คุณต้องสัญญากับฉันเรื่องหนึ่ง” ถังหลินลุกขึ้นยืน จับมือหลินเป้ย ไม่ให้เธอรีบออกไป

หลินเป้ยมองถังหลินอย่างสงสัย ตอนนี้ยังมีปัญหาอะไรอีก?

“คุณห้ามหลบฉันอีก ตอนที่ฉันอยากเจอคุณ ต้องได้เจอคุณ” ถังหลินเข้ามาพูดใกล้ๆ เขาอยากเจอหลินเป้ยจะต้องมีวิธี แต่เขาอยากให้หลินเป้ยอยากเจอตัวเองด้วยเหมือนกัน เขาหวังว่าระหว่างทั้งสองคนจะมีความคิดเหมือนกัน

หลินเป้ยพยักหน้า เธอจะหลบถังหลินได้ยังไง? เธออยากจะหลบซ่อนตัวเอง หนีจากใจตัวเองแค่นั้นเอง แต่ตอนนี้ เธอค้นพบว่าเรื่องราวก่อนหน้านี้ต่างไร้ประโยชน์ เพราะการได้เจอถังหลินอีกครั้งเธอก็ยังไม่อยากจากเขาไป