ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 215

บทที่ 215 คุณชายสามเย่หึงหวงจนสามารถเข้าสู่มิติใหม่ได้ （1）

ดังนั้น สิ่งสำคัญในตอนนี้คือเธอต้องคิดหาวิธีทำให้คุณปู่เย่รีบยกบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปให้กับเย่ซือเฉิน เธอถึงจะไปได้อย่างสมเหตุสมผล

ตอนที่เย่ซือเฉินกลับมาถึงก็ดึกมากแล้ว เวินลั่วฉิงจึงได้นอนหลับไปแล้ว

พอวันที่สอง ฟ้ายังไม่ทนสว่างเย่ซือเฉินก็ได้รับสายจากจี้หซี

“พี่สาม ทางนี้เกิดเรื่องแล้ว พี่มาดูเร็วๆ”จี้หซีมีน้ำเสียงรีบร้อน แสดงถึงความรุนแรงของเรื่องที่เกิดขึ้น

เย่ซือเฉินยิ้มเยาะเย้ย ตอบสนองได้รวดเร็วดี เมื่อวานเขาเพิ่งจะหาคนแซ่ถังเจอ วันนี้คนแซ่ถังก็มีการเคลื่อนไหวแล้ว และเห็นได้ชัดว่าไม่ได้เคลื่อนไหวแบบธรรมดาด้วย

ดูเหมือนว่าคนแซ่ถังจะรู้เรื่องของเขาดีมาก มันจะใช่จะสืบได้ในเวลาวันสองวันนี้ ดังนั้นคนแซ่ถังน่าจะสืบประวัติของเขามานานแล้ว

นานแค่ไหนกัน？หรือจะเป็น 5 ปีก่อน！

5 ปีก่อน……

ดวงตาก้นลึกของเย่ซือเฉินกำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่

ไม่เป็นอะไร เขาจะดูสิว่าคนแซ่ถังจะทำอะไรได้？

ในเมื่อคนแซ่ถังอยากจะล่อเขาออกไป เขาก็จะให้ความร่วมมือหน่อยถึงจะสามารถล่อเสือออกจากถ้ำมาได้

เย่ซือเฉินไปที่ห้องนอนของเวินลั่วฉิงในเวลาอันเช้าตรู่ เวินลั่วฉิงยังไม่ได้ตื่นนอน เมื่อเขามองผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง มุมปากของเขาก็ค่อยๆยกขึ้น

พอเขากลับมา……

พอเขากลับมา คงจะสะสางทุกอย่างได้เรียบร้อยแล้ว พอถึงเวลานั้นเรื่องราวทุกอย่างก็จะกระจายเสียที เธอก็อย่าคิดจะปิดบังต่อไปอีกเลย

เขาก็ไม่อนุญาตให้เธอปิดบังต่อ

ตอนที่เวินลั่วฉิงตื่นนอน เย่ซือเฉินก็ออกไปแล้ว เวินลั่วฉิงรู้สึกคุ้นชินกับเรื่องนี้แล้ว จึงไม่ได้คิดอะไรมาก

เวินลั่วฉิงได้เดินทางไปที่บริษัทเวินซื่อกรุ้ปเหมือนปกติทุกวัน แต่คิดไม่ถึงว่าเมื่อเธอเพิ่งจะถึงหน้าตึกบริษัทเวินซื่อกรุ้ปก็เห็นมีคนมาดักรอ

เวินลั่วฉิงจ้องมองไป๋ยี่รุ่ยที่มาดักรอเธออยู่ ดวงตาไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ แต่สีหน้าไม่มีความผิดปกติใดๆ และไม่ได้พูดอะไรด้วย

“คุณกำลังหลบผมอยู่เหรอ？”ไป๋ยี่รุ่ยมาดักรอเธอโดยเฉพาะ เธอได้เปลี่ยนเบอร์และเขาตรวจหาเบอร์ใหม่ของเธอไม่เจอ เพราะเบอร์ใหม่ของเธอนั้นคนในบริษัทก็ไม่รู้เสียด้วยซ้ำช่วงนี้ไม่ว่าเขาจะนัดเจอเธอทั้งทางตรงและทางอ้อม แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะเข้าพบทุกครั้งเสมอมา

ดังนั้นเขาจึงได้แต่ดักรอเธออยู่ตรงนี้

“ไม่ใช่ มันไม่จำเป็น”เวินลั่วฉิงตอบด้วยเสียงเบาๆด้วยน้ำเสียงที่เป็นธรรมชาติหนึ่งประโยค หลบเขา？เธอไม่ได้คิดเช่นนั้น เพียงแต่รู้สึกไม่จำเป็นต้องพบแค่นั้นเอง

“ฉิงฉิง พวกเรามาคุยกันก่อนนะ”ไป๋ยี่รุ่ยแอบถอนหายใจหนึ่งครั้ง เขาดูออกว่าเธอนั้นเฉยชา และฟังออกว่าน้ำเสียงของเธอมีความห่างเหินกันมาเพียงใด ดังนั้นเขาต้องคุยกับเธอดีๆสักครั้งหนึ่ง

“ขอโทษค่ะ ระหว่างเราไม่มีอะไรต้องคุยกัน” สีหน้าเวินลั่วฉิงมีความเคร่งขรึม ตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นเกิด เขากับเธอก็ได้จบลงกันแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก

เธอเป็นคนที่ไม่ชอบติดค้างอะไร จะไม่ปล่อยให้มีเยื่อใยหลงเหลืออยู่ เธอจะตัดขาดให้สนิทไปเลย

เวินลั่วฉิงพูดจบแล้วอยากจะเดินผ่านไป๋ยี่รุ่ยเข้าไปที่ตึกของบริษัทเวินซื่อกรุ้ป

ตอนนี้เป็นเวลาที่เข้ามาทำงาน นอกประตูมีคนมากมายกำลังจ้องมองมาที่พวกเขา เวินลั่วฉิงไม่อยากจะให้เกิดความเข้าใจผิดหรือไม่อยากให้เกิดปัญหาอะไรขึ้นมา