ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 251

บทที่ 251 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน（5）

คุณผู้ชายน่าจะกลับมาแล้ว

แต่วันนี้ทั้งวันไม่รู้คุณผู้หญิงไปไหนกันแน่ ？คุณผู้หญิงบอกว่าไปทำงาน ถ้าคุณผู้หญิงไปทำงานแล้วทำไมคุณผู้ชายถึงตามหาคุณผู้หญิงไม่เจอหล่ะ？

“คุณผู้หญิง วันนี้คุณผู้ชายตามหาคุณทั้งวันเลย”คุณป้าหลิวคิดว่าน่าจะต้องเตือนคุณผู้หญิงก่อน เพื่อให้คุณผู้หญิงได้เตรียมใจ

เวินลั่วฉิงหยุดเคลื่อนไหวกะทันหัน เย่ซือเฉินตามหาเธอทั้งวัน？มันหมายความว่ายังไงเหรอ？

เขาตามหาเธอ และตามหาทั้งวัน？

เขาตามหาเธอเพราะอะไรเหรอ？ต้องการคิดบัญชีกับเธออย่างนั้นเหรอ？

เช้าวันนี้เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เย่ซือเฉินได้ออกไปจากห้องแล้ว ตอนแรกเธอนึกว่าเรื่องนี้มันจะผ่านไป แต่เย่ซือเฉินตามหาเธอทั้งวันมันเพราะอะไรเหรอ？

“ป้ารู้ได้ยังไงว่าเขาตามหาฉันมาทั้งวัน？”เวินลั่วฉิงรู้สึกคำพูดของคุณป้าหลิวมีปัญหา เย่ซือเฉินตามหาเธอ คุณป้าหลิวรู้มันเป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว แต่คุณป้าหลิวรู้ได้ยังไงว่าเย่ซือเฉินตามหาเธอมาทั้งวัน？

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าคำพูดนี้ของคุณป้าหลิวพูดเกินจริงเกินไป！！

“ตอนเช้าคุณผู้ชายได้กลับมาที่บ้านแล้วครั้งหนึ่ง พอตอนเที่ยงก็กลับมาอีกครั้ง เมื่อช่วงเย็นก็โทรศัพท์กลับมาหลายครั้ง ถามว่าคุณผู้หญิงกลับมาแล้วหรือยัง？”คุณป้าหลิวเป็นคนซื่อ เมื่อถูกเวินลั่วฉิงถาม ก็ตอบตามความจริงออกมาทุกอย่าง

เมื่อเวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดเหล่านี้ของเธอ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที ดูแล้ว คำพูดของคุณป้าหลิวเมื่อกี้ไม่ได้พูดเกินจริงอะไรเลย

ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ？ออกตามหาเธอทั้งวัน？วันนี้ทั้งวันเขาไม่มีอะไรทำเลยเหรอ？

จะว่าไปแล้ว เธอก็แค่ไปทำงาน กลางคืนก็กลับมา เขาจำเป็นต้องรีบตามหาเธอขนาดนั้นเลยเหรอ？

แน่นอนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เวินลั่วฉิงรู้สึกผิด รู้สึกผิดมากเป็นพิเศษด้วย

เนื่องจากเมื่อคืนเธอเมาเหล้า และเธออาจทำอะไรเขา……

“คุณป้าหลิว ป้าดูแล้วคุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง？”เวินลั่วฉิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วลองถามออกมา

“ตอนที่คุณผู้ชายกลับมาครั้งแรก สีหน้าดูน่ากลัวมาก……”คุณป้าหลิวกำลังอธิบายสถานการณ์ตอนที่เย่ซือเฉินกลับมา

สายตาของเวินลั่วฉิงกะพริบเล็กน้อย ตอนที่กลับมาครั้งแรกน่ากลัว ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าหลังจากนั้นก็ดีขึ้น……

เวินลั่วฉิงนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เธอทำกับเย่ซือเฉิน ถ้าเย่ซือเฉินโกรธมากในตอนแรกก็เป็นเรื่องปรกติ แต่เมื่อเขาค่อยๆสงบลง ก็คงจะไม่ค่อยโกรธแล้วมั้ง

“ตอนที่คุณผู้ชายกลับมาครั้งที่สอง……”คำพูดของคุณป้าหลิวชะงักไปสักครู่ เสมือนกำลังคิดหาคำศัพท์ที่จะมาอธิบายให้ฟัง

เวินลั่วฉิงมองไปที่เธอ สายตานั้นเต็มไปด้วยความหวังและคาดหวังไม่น้อยอย่างเห็นได้ชัด

จากนั้น คุณป้าหลิวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มีอาการสั่นเล็กน้อยแล้วพูดขึ้นว่า：“มันน่ากลัวมาก！”

เวินลั่วฉิง：“……”

เรื่องนี้ยิ่งอยู่ยิ่งร้ายแรง？สถานการณ์เหมือนไม่ค่อยดีเท่าไหร่！

“หลังจากนั้นคุณผู้ชายโทรศัพท์กลับมา ฟังน้ำเสียงนั้นแล้วทำให้รู้สึกขนลุกและน่ากลัวมาก ความรู้สึกนั้นเหมือนตอนเด็กเดินกลับบ้านคนเดียวตอนกลางคืนแล้วต้องเดินผ่านสุสานขนาดใหญ่อย่างนั้นเลย ไม่ น่ากลัวยิ่งกว่านั้นอีก” คุณป้าหลิวไม่รู้ถึงความรู้สึกของเวินลั่วฉิงในเวลานี้ จึงอธิบายต่อไปอีก

เวินลั่วฉิงมองไปที่คุณป้าหลิว อืม คุณป้าหลิวอธิบายได้ดีมาก พูดให้เห็นภาพ พูดดีจนเธอรู้สึกว่าอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลย

“ฉันกินอิ่มแล้ว ขอตัวขึ้นไปนอนก่อน”เวินลั่วฉิงวางตะเกียบและถ้วยในมือลง แล้วลุกขึ้นอย่างอ่อนโยน เตรียมเข้าไปในห้อง