ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 255

บทที่ 255 คุณชายสามเย่โหดเหี้ยมมาก（2）

เมื่อคืน เธอได้ใช้มือที่ผอมเรียวนี้ปราบประธานหลี่ให้อยู่หมัด และก็ใช้มือที่ผอมเรียวคู่นี้เล่นมีดปอกผลไม้ได้อย่างคล่องแคร่ว จนปาดเสื้อของหลิวฉินขาด ทำให้หลิวฉินตกใจเกือบตาย

มันเป็นไปได้เหรอแม้แต่แมลงสาบก็ตีไม่ตาย？

แสร้งทำ เขาเห็นเธอแสร้งทำ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าถึงจะแสร้งทำไปถึงเมื่อไร？

“หลังจากทำแล้วคุณจะไม่ยอมรับเหรอ？”เย่ซือเฉินไม่ได้เปิดบงเธอ แต่สายตาที่มองเธอนั้นหรี่ลงเล็กน้อย มีกลิ่นอายอันตรายแฝงอยู่ในนั้นด้วย

“พูดแบบนี้ก็ไม่ถูก เมื่อวันฉันเมาแล้ว จำอะไรไม่ได้เลย เรื่องทั้งหมดจะฟังจากที่คุณพูดฝ่ายเดียวไม่ได้ ใช่ไหมหล่ะ？”

เวินลั่วฉิงใช้สายตาที่ไร้เดียงสามองไปที่เขา สีหน้าที่แสดงออกมาเหมือนคนหมดหนทาง ความหมายชัดเจน เรื่องนี้จะฟังเขาพูดฝ่ายเดียวไม่ได้ แน่นอนว่าเวินลั่วฉิงมั่นใจ เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะมีพยานคนอื่น ดังนั้นเขาก็คงหมดหนทางเหมือนกัน

เรื่องนี้ก็ทำได้ถึงเท่านี้แหละ

“ฉันคิดว่าเราควรทำตามข้อเท็จจริงตามวัตถุประสงค์”เวินลั่วฉิงคิดดูแล้วสักครู่ก็พูดเสริมออกมา ข้อเท็จจริงตามวัตถุประสงค์ก็คือ เธอคือผู้หญิงอ่อนแอ และเขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ถ้าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟังก็คงไม่มีใครเชื่อว่าเธอเป็นคนขืนใจเขา

ไม่ว่ายังไงเรื่องนี้ไม่มีพยาน และเป็นไปไม่ได้ที่จะมีหลักฐาน เธอมีอะไรที่ต้องกังวลด้วย？

เวินลั่วฉิงคิดว่า เธอไม่ยอมรับเสียอย่าง เขาสามารถทำอะไรเธอได้？

“ดี ดีมาก”เย่ซือเฉินจ้องมองอยู่ จู่ๆก็ยิ้มออกมา เขาไม่เคยนึกมาก่อน ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนที่ทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิดแบบนั้น

ความจริงแล้ว เขาชอบท่าทีตอนนี้ของเธอมาก ขี้เล่น น่ารัก ยังมีความเกเรไม่ยอมคนปะปนอยู่ เป็นธรรมชาติมาก อีกทั้งมีความเย้ายวนน่าหลงใหลท่าทีที่เย้ายวนของเธอในตอนนี้ ถ้าต้องเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่น ถึงแม้แต่แลกด้วยชีวิตของเขา เขาก็ให้ได้

แต่ สำหรับเรื่องนี้ และท่าทีของเธอในตอนนี้ ไม่มีช่องว่างที่สามารถเจรจาต่อรองกันได้

เพราะว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความสุขของเขาในอนาคต สำคัญยิ่งกว่าชีวิต

ตอนแรกเวินลั่วฉิงนึกว่าสามารถผ่อนคลายได้หน่อยหนึ่งแล้ว แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเย่ซือเฉินในขณะนี้ อดไม่ได้ที่จะสะดุ้ง สายตาของเธอกะพริบเล็กน้อย ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกที่ไม่ดีเกิดขึ้น ไม่ มันเป็นความรู้สึกที่แย่มาก

เวลานี้ เย่ซือเฉินควรจะโกรธมากไม่ใช่เหรอ？ทำไมถึงยิ้ม อีกอย่างตอนนี้รอยยิ้มของเขาไม่ใช่รอยยิ้มโกรธอย่างแน่นอน แต่มันเป็นรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมเจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก

เวินลั่วฉิงมองไปที่เขา สายตกตื่นตระหนกเล็กน้อย ท่าทีแบบนี้ของเขาไม่ปรกติ ไม่ปรกติมากจริงๆ！！

จากสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลของเวินลั่วฉิงนั้น ริมฝีปากของเย่ซือเฉินค่อยๆเปิด พูดขึ้นช้าๆ：“วางใจได้ ผมไม่บังคับให้คุณช่วยผมฝ่ายเดียวด้วยคำพูดของผมหรอก”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเขา ทำให้เวินลั่วฉิงใจสั่นขึ้นมาเล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่แค่คำพูดฝ่ายเดียว？ แล้วยังมีอะไรได้อีกบ้าง？

เป็นไปได้หรือที่เขาจะหาพยานคนอื่นออกมาได้?

เธอไม่เชื่อ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาสามารถปล่อยให้คนอื่นยืนมองอยู่ข้างๆได้หรอก？

“มา เรามาดูสิ่งนี้กันก่อน” ริมฝีปากของเย่ซือเฉินคลายยิ้มออกมาเรื่อยๆ ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของเขา แต่ร่างกายของเขาก็ยังคงทับร่างของเธอไว้อยู่เหมือนเดิม ไม่ได้มีที่จะเคลื่อนย้ายมันออกเลยไม่สักนิด

ริมฝีปากของเวินลั่วฉิงแม้มเข้าหากันเล็กน้อย คำพูดนี้ทำไมมันคุ้นหูแบบนี้