ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 286

บทที่ 286 แผนการอันแยบยลของคุณชายสามเย่ เพื่อเมียแล้วยอมสู้ตาย (3)

“คุณดื่มเหล้าแล้ว อย่ามาจูบฉัน แล้วก็ไม่ต้องมาอยู่ใกล้ฉันมาก อยู่ห่างๆฉันหน่อย ฉันเวียนหัว......” เวินลั่วฉิงยื่นมือ ผลักเขา อยากจะผลักเขาให้ห่างออกไป

ความรู้สึกเวียนหัวแบบนี้ ทำให้เธอไม่สามารถใช้ความคิดอย่างใจเย็นได้ ทำให้เธอมีความรู้สึกไม่ปลอดภัย

“ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่” เป็นไปไม่ได้ที่เวลานี้คุณชายสามเย่จะผละออกไปอยู่แล้ว สิ่งที่เขาต้องการก็คือให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้

มือของเขาโอบรวบเอวของเธอเอาไว้แน่น ดึงรวบตัวของเธอทั้งหมดเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา ปากของเขาจูบไปที่ปากของเธออีกครั้ง ถึงแม้เวินลั่วฉิงจะพยายามหลบหลีกตลอด เขาไม่ได้จูบเธอโดยตรงอีก แต่ว่าลมหายใจที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์ของเขายังคงกระจายตรงหน้าของเธอ เวินลั่วฉิงก็ต้องถูกบีบให้สูดดมเข้าไปไม่น้อย

เวินลั่วฉิงจ้องเขม็งไปที่เขาครู่หนึ่ง ก็เพราะมีเขาอยู่นั่นแหละ เธอถึงยิ่งสมควรจะต้องกลัว?

เขาก็คือหมาป่าตัวหนึ่ง

หมาป่าตัวหนึ่งที่มีความอันตรายเต็มสิบ

เธอรู้สึกว่าเขาต้องตั้งใจแน่ เรื่องครั้งก่อนเขาก็น่าจะรู้แล้วว่าเมื่อเธอสัมผัสถูกแอลกอฮอล์ก็จะรู้สึกเมาแล้ว

“คุณปล่อยฉันก่อน” เวินลั่วฉิงยิ่งอยู่ก็ยิ่งรู้สึกเวียนหัว รู้สึกว่าแทบจะไม่สามารถใช้ความคิดในแบบปกติได้แล้ว

“ไม่ปล่อย” ในที่สุดริมฝีปากคุณชายสามเย่ก็จูบที่ปากของเธอสำเร็จ จากนั้นก็รุกล้ำเข้าไป เวลานี้เขาแทบอยากจะส่งแอลกอฮอล์ทั้งหมดที่ยังเหลืออยู่ในปากของเขาส่งเขาไปในปากของเธอ

ถ้าไม่ใช่ว่ากลัวว่าเธอจะสลบไปเลย เขาอยากมอมเหล้าเธอโดยตรงมากกว่า

เวินลั่วฉิงที่เดิมทีก็รู้สึกวิงเวียนอยู่แล้วถูกเขาจูบแบบนี้ ร่างกายอ่อนปวกเปียกไปโดยตรง ล้มตัวอยู่ที่ในอ้อมกอดของเขาอย่างสมบูรณ์ รู้สึกว่าทั้งตัวไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อย หัวของเธอก็วิงเวียนมากขึ้น ความคิดก็ยิ่งอยู่ยิ่งช้าลง

คุณชายสามเย่อุ้มเธอขึ้นมา เดินไปถึงหน้าเตียง แล้ววางเธอเอาไว้บนเตียง ริมฝีปากของเขายังคงจูบเธออย่างจงใจและตั้งใจเหมือนเดิม

เวินลั่วฉิงนอนอยู่บนเตียง ร่างกายอ่อนปวกเปียกเหมือนไร้กระดูก เพราะในตอนนี้รู้สึกมึนหัวมากจริงๆ เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย อยากจะมองเขาให้ชัดเจน แต่กลับดูเหมือนจะมองไม่ชัดเจน

“ฉิงฉิง” ในที่สุดคุณชายสามเย่ก็หยุดพฤติกรรมที่กำลังจูบเธอ มองไปที่เธอ เรียกออกมาเบาๆคำหนึ่ง

เวินลั่วฉิงได้ยินเสียงเรียกของเขา ตอบรับคำไปเบาๆ ลืมตาขึ้นมา มองไปที่เขา ครึ่งตื่นครึ่งเบลอๆ

เห็นว่าเธอนอนอยู่เตียง สายตาพร่ามัวจากอาการเมา มองเขาด้วยความเบลอและงงงวยเล็กน้อย คุณชายสามเย่รู้สึกว่าเหมาะสมแก่เวลาแล้ว ถึงเวลาลงมือได้แล้ว

“ฉิงฉิง สัญญาที่เราเซ็นก่อนแต่งงานฉบับนั้นคุณเอาไปวางไว้ที่ไหนแล้ว?” สิ่งที่คุณชายสามเย่อยากทำที่สุดในตอนนี้คือหลอกเอาสัญญาฉบับนั้นมาไว้ในมือก่อน จากนั้นก็ทำลายมันทิ้งซะ

แน่นอนว่า เขาอยากจะหลอกให้เธอเป็นคนทำลายด้วยตัวเธอเองมากกว่า มีเพียงแต่แบบนี้เท่านั้น ถึงเวลาเธอถึงจะไม่สามารถมาโทษเขาได้

ต้องบอกว่า ความร้ายกาจและท้องดำ(ข้างนอกใสซื่อข้างในเต็มไปด้วยแผนการและเล่ห์กล)ของคุณชายสามเย่นั้นช่างไร้คู่ต่อต่อสู้จริงๆ

เขาไม่รู้ว่าเธอเอาสัญญาไปซ่อนเอาไว้ที่ไหน? ความจริงแล้วเขาเคยหาในห้องของเธอแล้ว แต่ว่าหาไม่เจอ

เวินลั่วฉิงยังคงมองเขาด้วยสายตาพร่ามัวจากอาการเมา ไม่ได้ตอบคำถามของเขา ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับด้วยซ้ำ

คุณชายสามเย่ตกตะลึงไปเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าตอนนี้เธอจะเวียนหัวมากเกินไป จนตัวเธอเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวางสัญญาไว้ที่ไหน?

ถ้าอย่างนั้นก็ทำเกินพอดีไปน่ะสิ?

“ฉิงฉิง” คุณชายสามเย่ลองเรียกดูอีกคำหนึ่ง คิดว่าถ้าหากเธอเวียนหัวมากเกินไป แผนการในวันนี้ของเขาก็สูญเปล่า

“คุณจะเอาสัญญาไปทำอะไร?” เวินลั่วฉิงกระพริบตา จู่ๆก็ถามขึ้นมาคำหนึ่ง

จู่ๆเธอก็ส่งเสียงออกมาแบบนี้ ถึงกับทำให้คุณชายสามเย่ตกใจไม่น้อย และฟังเสียงเธอพูดได้อย่างชัดเจน ก็ไม่เหมือนอาการเมาเหล้า