ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 294

บทที่ 294 ช่วยคุณชายสามเย่จากความอยุติธรรม

เมื่อกี้ฉิงฉิงบอกว่าชดใช้หมดแล้ว คิดว่าคงชดใช้ไปมากกว่าหนึ่งครั้งแน่? ไม่อย่างนั้นฉิงฉิงจะไม่ใช้คำว่า ‘ล้วนแต่’ หรอก

ด้วยนิสัยร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ของเย่ซือเฉินก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะยอมให้ตัวเองเสียเปรียบ

ดูท่าเรื่องนี้จะมีความหวังแล้ว! มีอะไรเด็ดๆให้ดูแล้ว!!

มู่หรงดัวหยางยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น!!

“ฉิงฉิง ฉันจะบอกกับเธอ เธอจับเย่ซือเฉินนอน(ทำเรื่องอย่างว่า)แล้ว เย่ซือเฉินก็จับเธอนอนอีก เย่ซือเฉินต้องจับเธอนอนมากกว่าหนึ่งครั้งใช่ไหม ดังนั้นตอนนี้คือเย่ซือเฉินติดค้างเธอ เธอสมควรจะทวงมันคืนมา......” มู่หรงดัวหยางรู้สึกว่านี่ต้องเป็นวิธีที่ดีอย่างแน่นอน ทวงกันไปทวงกันมาอย่างนี้ วันเวลาก็จะยิ่งทวงกันก็ยิ่งยาวนานขึ้น ที่สำคัญที่สุดคือทั้งสองต่างผูกพันลึกซึ้งกันไปแล้ว นานๆไปจะต้องเกิดเป็นความรักแน่นอน เมื่อมีความรักแล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นมาเอง

“มู่หรงดัวหยาง เธอเห็นฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไง?” เวินลั่วฉิงหยุดคำพูดของมู่หรงดัวหยางไปโดยตรง เสียงของเธอดังขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว

มู่หรงดัวหยางอึ้งไปเล็กน้อย เกี่ยวกับเรื่องความรักฉิงฉิงบ้านเขามักจะความรู้สึกช้าตลอด ไม่ต่างกันเท่าไหร่กับเด็กสามขวบ

แน่นอนว่า ด้านอื่นๆฉิงฉิงบ้านเขาเก่งมาก ไม่ได้หลอกง่ายแบบนั้น

แต่ว่า มู่หรงดัวหยางรู้สึกว่าเรื่องนี้เขาก็ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงอะไรมาก กุญแจสำคัญของเรื่องนี้อยู่ที่เย่ซือเฉิน ด้วยความสามารถของเย่ซือเฉิน ถ้าหากเขาไม่อยากหย่า ถ้าหากว่าเย่ซือเฉินแคร์ฉิงฉิงจริงๆ การแต่งงานครั้งนี้หย่าไม่ได้อย่างแน่นอน

“ฉิงฉิง ความจริงฉันตรวจสอบทรัพย์สินของเย่ซือเฉินออกมาตั้งนานแล้ว ที่นี่ฉันมีรายละเอียดที่ละเอียดมากๆ ฉันจะบอกกับเธอ ถ้าหากเธอหย่ากับเย่ซือเฉิน ถึงแม้จะได้รับแค่หนึ่งในสิบของทรัพย์สินของเขา ก็สามารถกลายเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในโลกอย่างแน่นอน จะมีเงินเยอะมากๆๆๆ ห้าห้าห้า.........” ดังนั้นมู่หรงดัวหยางไม่เกลี้ยกล่อมเธออีก เขารู้สึกว่าบางครั้งการเกลี้ยกล่อมแบบนี้ยิ่งเกลี้ยกล่อมก็จะได้รับสิ่งที่ตรงกันข้าม ดังนั้นเขาตัดสินใจทำตามความต้องการของเวินลั่วฉิง

ส่วนเรื่องยุ่งยากเรื่องอื่นๆก็ให้เย่ซือเฉินแก้ไขด้วยตัวเองแล้วกัน

“เธอตรวจสอบออกมาตั้งนานแล้ว เธอจะตรวจสอบทรัพย์สินของเย่ซือเฉินทำไม?” เวินลั่งฉิงเป็นคนฉลาดระดับไหน จับข้อมูลได้หนึ่งข้อในทันที

“......” มู่หรงดัวหยางตะลึงไป เกือบจะกัดถูกลิ้นตัวเอง เสียงก็หยุดไปกะทันหัน

สมองมู่หรงดัวหยางหมุนเร็วมาก เรียบเรียงประโยคคำพูดได้อย่างรวดเร็ว “เพราะว่าเธอกับเย่ซือเฉินแต่งงานกัน และ พวกเธอก็แต่งงานแบบมีสัญญาอีก และจะหย่ากันเร็วๆนี้ ดังนั้นฉันก็ต้องตรวจสอบทรัพย์สินทั้งหมดของเย่ซือเฉินให้ชัดเจนไว้ก่อนอยู่แล้ว แบบนี้ตอนที่พวกเธอหย่ากัน เธอถึงจะไม่เสียเปรียบ”

เขาจะบอกเธอได้อย่างไรว่า เขาวางแผนจะ ‘ขาย’ เธอให้กับเย่ซือเฉินตั้งนานแล้ว ดังนั้นเขาก็ต้องตรวจสอบเบื้องลึกของเย่ซือเฉินให้แน่ชัดอยู่แล้ว

“เธอพูดต่อไป......” เวินลั่วฉิงไม่ได้เชื่อเขาเลยแม้แต่น้อย เธอฟังก็รู้แล้วมู่หรงดัวหยางกำลังโกหก เสียงนุ่มนวลและแผ่วเบาของเธอกลับเต็มไปด้วยการข่มขู่

จู่ๆแววตาของมู่หรงดัวหยางก็เป็นประกายขึ้นมา กล่าวอย่างรวดเร็วว่า “เรื่องนี้จื่อโม่ก็รู้ และจื่อโม่ยังเป็นคนที่ตรวจสอบออกมาได้ ไม่เชื่อเธอก็ลองถามจื่อโม่ดู”

ครั้งนี้สมองของมู่หรงดัวหยางหมุนได้เร็ว รู้จักใช้จื่อโม่เป่าเป้ยเป็นเกราะกำบัง เพราะใครๆต่างรู้ดีว่า เป่าเป้ยทั้งสองนั้นเป็นจุดอ่อนของเวินลั่วฉิง

เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ครั้งนี้เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไรอีก

“ฉิงฉิง เธอรอก่อน ฉันจะส่งให้เธอทันที......” มู่หรงดัวหยางแอบถอนหายใจ คิดว่ารีบส่งข้อมูลให้เวินลั่วฉิงไป เขาจะได้รีบตัดสาย ไม่อย่างนั้นเขากลัวว่าจะหลุดปากพูดอะไรมากไปกว่านี้

เขารู้ความสามารถของเวินลั่วฉิงดีเกินพอ อยู่ต่อหน้าเวินลั่วฉิง เขาไม่เคยปิดบังอะไรไว้ได้อยู่แล้ว

“เธอไม่ต้องส่งมาให้ฉัน ฉันไม่ได้จะดู แต่จะให้คุณปู่ของตระกูลเย่ดู” เวินลั่วฉิงหยุดขัดจังหวะการพูดของเขาไว้อีกครั้ง ความจริงแล้วเธอไม่ได้สนใจอยากรู้ว่าเย่ซือเฉินมีทรัพย์สินเท่าไหร่ เธอรู้สึกว่าของเหล่านั้นไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย