ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 300

บทที่ 300 ความภูมิใจของคุณชายสามเย่ ความรู้สึกที่มีเมียคอยปกป้องช่างดีจริงๆ(2)

และในขณะนี้ที่ห้องโถงใหญ่ชั้นล่าง

คนรับใช้หญิงคนหนึ่งมองสำรวจเวินลั่วฉิง ขณะที่เช็ดโต๊ะไปด้วย ตรงส่วนลึกในแววตาของเธอแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยมเล็กน้อย

เธอทำงานเป็นหญิงรับใช้ของตระกูลเย่มาหลายปีแล้ว ความจริงแล้วคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ต่างก็รู้ฐานะของเธอแล้ว แต่ว่าพวกเขาก็ยังให้เธอทำงานเป็นหญิงรับใช้ในตระกูลเย่

เธอไม่พอใจ แต่กลับไม่มีทางเลือก สายตาที่จินหมิงเจินมองไปทางเวินลั่วฉิงมีความเกลียดชังและความโหดเหี้ยมเล็กน้อยเพิ่มมากขึ้น

เธอรู้ว่าครั้งนี้ทำไมคุณปู่ถึงเรียกตัวเย่ซือเฉินกลับมา การกระทำครั้งนี้ของเย่ซือเฉินยั่วโทสะของคุณปู่อย่างสิ้นเชิง

ถ้าหากว่าตอนนี้ เวินลั่วฉิงทำเรื่องอะไรที่ทำให้คุณปู่ไม่พอใจอีก ถ้าอย่างนั้น......

จินหมิงเจินเห็นวัตถุโบราณที่วางไว้ในห้องโถงใหญ่ ในแววตาทั้งคู่ของเธอคำนวณอย่างรวดเร็ว

“คุณหญิงน้อย คุณมาช่วยฉันตรงนี้หน่อยได้ไหมค่ะ”

จินหมิงเจินจงใจเดินไปข้างๆวัตถุโบราณสองสามชิ้น จากนั้นก็เรียกเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น มองจินหมิงเจินครู่หนึ่ง ตอนที่กวาดตามองวัตถุโบราณที่อยู่ข้างตัวจินหมิงเจิน แล้วก็ยิ้มมุมปาก ความจริงก่อนหน้านั้นตอนที่จินหมิงเจินแอบมองเธอ เธอรู้ตัวตั้งนานแล้ว และเธอยังรู้สึกถึงความโหดเหี้ยมในแววตาของจินหมิงเจินอีกด้วย

ดังนั้นตอนนี้ ความคิดของจินหมิงเจินเธอสามารถมองออกในแวบเดียว แต่ว่า เวินลั่วฉิงก็ยังเดินเข้าไป

จินหมิงเจินเห็นว่าเวินลั่วฉิงเดินเข้ามาอย่างเชื่อฟัง ก็แอบดีใจ นังโง่นี่หลอกง่ายจริงๆ

ตอนที่จินหมิงเจินเห็นเวินลั่วฉิวเดินมาถึงข้างกายเธอ ก็แกล้งทำเป็นเอียงตัว จากนั้นจงใจดึงเวินลั่วฉิง ผลักมือของเวินลั่วฉิงไปทางชามกระเบื้องโบราณสมัยราชวงศ์ซ่ง ชามกระเบื้องใบนั้นคุณปู่เย่ซื้อกลับมาด้วยราคายี่สิบล้าน ประเด็นสำคัญคือคุณปู่เย่ชอบมันมาก

จุดประสงค์ของจินหมิงเจินก็คืออยากให้เวินลั่วฉิงทำชามกระเบื้องที่คุณปู่ชอบแตก เดิมทีคุณปู่เย่ก็กำลังโกรธเรื่องที่เย่ซือเฉินทำอยู่แล้ว เห็นว่าเวินลั่วฉิงทำชามกระเบื้องของเขาแตกก็ต้องโกรธมากยิ่งขึ้นอย่างแน่นอน และจะยิ่งเกลียดเวินลั่วฉิง แน่นอนว่าคุณปู่จะต้องพาลโกรธไปถึงเย่ซือเฉินอย่างแน่นอน

ตอนนี้เย่ซือเฉินเองยังเอาตัวไม่รอด คงไม่สามารถปกป้องเวินลั่วฉิงได้แน่ๆ

ต้องบอกว่า แผนการของจินหมิงเจินถือว่าค่อนข้างดีทีเดียว

แต่ว่า มือของเวินลั่วฉิงกลับผ่านชามกระเบื้องใบนั้น ตรงไปที่แจกันลายครามอีกใบ

แรงของเวินลั่วฉิงใช้ได้พอเหมาะพอดี มือแตะโดนแจกันลายครามใบนั้น แจกันลายครามเอนเอียง จากนั้นก็หล่นลงไปบนพื้น แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ

ได้ยินมาว่า แจกันลายครามอันนั้นคุณปู่เย่ประมูลกลับมาในราคาห้าร้อยล้านหยวน

ได้ยินมาว่าแจกันลายครามนี้เป็น ‘เครื่องลายครามสีลับ(ใช้การเผาที่เป็นความลับสุดยอด)’

เครื่องเคลือบสีลับเป็นการเผาเย่วเย่าที่มีชื่อเสียงที่สุดในสมัยราชวงศ์ถัง คุณภาพละเอียด เคลือบได้สม่ำเสมอ ชุ่มชื่นเรียบเนียน ดุจน้ำแข็งคล้ายหยก เคลือบเอาไว้หลายสี “เชียนฟงชุ่ยเซ่อ(สีเขียวของยอดเขานับพัน)” ดั่งสีเขียวขจีทำให้คนหลงใหล ‘เครื่องเคลือบสีลับ’ แบบนี้ในสมัยนั้นใช้สำหรับราชวงศ์เท่านั้น

ดังนั้น คุณปู่เย่ประมูลกลับมาด้วยราคาห้าร้อยล้านหยวน ราคานี้อาจจะทำให้คนตกใจเล็กน้อย แต่ก็สมราคา

และตอนนี้ เวินลั่วฉิงก็ทำแจกันลายครามที่คุณปู่ซื้อกลับมาด้วยเงินห้าร้อยล้านหยวนแตก กระเบื้องที่แตกกระจาย เศษกระเบื้องที่นอนอยู่บนพื้นดูแล้วกระจัดกระจายเล็กน้อย

เงินลั่งฉิงคิดว่า ถ้าหากเป็นเงินสดห้าร้อยล้านหยวนกองอยู่ตรงนี้ น่าจะน่ามองกว่านี้ โอ่อ่ายิ่งใหญ่กว่านี้มาก

จินหมิงเจินมองเศษซากที่อยู่บนพื้น หน้าเหมือนขี้เถ้า(หน้าซีดเพราะตกใจ)ไปชั่วขณะ เธอ เธอก็แค่อยากให้เวินลั่วฉิงทำชามกระเบื้องใบเล็กแตก ยั่วให้คุณปู่ยิ่งโกรธมากขึ้น