ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 319

บทที่319 สาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้เธอมีลูกไม่ได้ (2)

คุณชายสามเย่สงบเงียบลง ที่จริงที่เขาโทรออกไม่ใช่ปัญหาที่เธอไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ แต่เป็นเพราะเธอมีอาการปวดท้อง

เขารู้ว่าทักษะทางการแพทย์ของ โจ๋วอันหนานนั้นดีมาก แต่เห็นได้ชัดว่าเธอจงใจที่จะหลีกเลี่ยง เห็นได้อย่างชัดเจนอีกว่าเธอไม่อยากนึกถึงอาการบาดเจ็บในอดีต

ในเมื่อเธอไม่ต้องการที่จะจำ เขาจะบังคับเธออย่างโหดร้าย ได้ยังไง

“พี่ อาการบาดเจ็บของเธอจะส่งผลต่อร่างกายหรือเปล่า?” ปัญหานี้เป็นปัญหาที่คุณชายสามเย่กังวลมากที่สุด

“เฉินเฉิน คนฉันก็ยังไม่เห็น อาการอะไรก็ยังไม่รู้เลย ดังนั้นฉันไม่สามารถที่จะตอบคำถามของนายได้” ทักษะทางการแพทย์ของ โจ๋วอันหนานนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่เธอเป็นมนุษย์ไม่ใช่พระเจ้า ผู้ป่วยยังไม่เห็นและไม่ได้รับการตรวจ แล้วเธอจะรู้ได้อย่างไรว่าอาการเป็นอย่างไร?

“แต่ มีสิ่งหนึ่งที่ฉันสามารถบอกนายได้อย่างชัดเจนก็คือ อาการปวดท้องที่เธอบอกไม่ใช่ปวดประจำเดือนอย่างแน่นอน และอาการบาดเจ็บครั้งเก่าจะไม่ทำให้ปวดท้องโดยไม่มีสาเหตุแน่ ดังนั้นหากเธอมีแรงจูงใจที่จะต้องเสแสร้ง งั้นก็คงเป็นการเสแสร้ง”

“ผมทราบแล้วครับ” เย่ซือเฉินสูดลมหายใจเบาๆ จากนั้นก็วางสายลง

ตามจริงเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอบาดเจ็บได้อย่างไร และได้รับบาดแผลตรงไหน แต่เธอไม่อยากพูดและเขาไม่สามารถบังคับให้เธอพูดได้

การกระทำของเลขาหลี่รวดเร็วมาก ในไม่ช้าของก็ส่งมาถึง เย่ซือเฉินได้ยินเสียงเคาะประตูก็รีบเปิดประตูออกไป

เย่ซือเฉินช่วยเธอชงน้ำตาลทรายแดง และก็ยังเตรียมที่ประคบร้อน พร้อมกับนำไปให้เธออย่างอ่อนโยนและระมัดระวัง

“ตามจริงเมื่อกี้ฉันโกหกคุณ ฉันไม่ได้ปวดท้อง” เวินลั่วฉิงเห็นเขาเช่นนี้ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิด คิดแล้วคิดจนตัดสินใจที่จะพูดความจริงออกไป

เย่ซือเฉินมองไปที่เธอ ใบหน้าไม่ได้แสดงอาการใดๆ และไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร

มองเขาแบบนี้แล้ว ในใจของเวินลั่วฉิงเริ่มฝ่อมากขึ้น

“คือไม่อยากให้ผมแตะต้องคุณเหรอ?” หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เย่ซือเฉินก็ค่อยๆ พูดออกมา

ความจริงเกี่ยวกับประเด็นนี้ ในใจของเขานั้นเข้าใจชัดเจน

น้ำเสียงของเขาค่อยๆ แผ่วเบาลงเล็กน้อย ไม่มีอารมณ์ที่แสดงออกมากนัก แต่เมื่อมองดูแล้วทำให้คนอื่นรู้สึกเศร้าอย่างอธิบายไม่ถูก

เวินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย เธออยากพูดออกมาว่า ใช่ เธอรู้ ถ้าเธอตอบ “ใช่” ในตอนนี้ เย่ซือเฉินอาจจะไม่แตะต้องเธออีกในอนาคตข้างหน้า

งั้นเธอก็ได้รับการอิสรภาพล่ะซิ

แต่เมื่อเห็นเย่ซือเฉินเป็นแบบนี้ เธอก็ไม่รู้ว่าความคิดไหนถูกดึงออกมาให้เธอพูดโพล่งออกไปว่า “ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยาก ...”

เมื่อเวินลั่วฉิงพูดสิ่งนี้ออกมา สมองของเธอดูเหมือนจะตอบสนองช้าลง เธอเกือบจะกัดลิ้นของเธอเองด้วยซ้ำ เมื่อกี้เธอพูดอะไรนะ?

ทันใดนั้นดวงตาของเย่ซือเฉินก็สว่างขึ้นอย่างแรง และกดตัวเธอลง มุมปากของเขาก็ยกขึ้นอยากช่วยไม่ได้ “คุณหมายถึงให้ผมกอดคุณงั้นเหรอ อืม ดีมาก”

ตาของเวินลั่วฉิงเปิดกว้าง เมื่อเห็นท่าทางของเขา เธอก็พบว่าตัวเธอเองถูกเขาหลอกอีกแล้ว เขาแค่แสร้งทำเป็นเศร้าและหลอกลวงเธออย่างชัดเจน

คนคนนี้ยังร้ายกว่านี้อีกได้ไหม?

เธอยังโง่ไปหลงกลของเขาอีก?

เวินลั่วฉิง เธอมันช่างเป็นคนที่ดูมีอนาคตที่สดใสจริง

ยิ่งไปกว่านั้น เธอถูกเขาขัดจังหวะก่อนที่เธอจะพูดจบ