ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 330

บทที่ 330 ผลตรวจ DNA (3)

ถังหลินยังคงไม่เงยหน้า ไม่สนใจ และอ่านเอกสารในมือต่อไป ราวกับไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูด เห็นเธอเป็นเพียงอากาศ

“ถังหลิน นายเอาอะไรมาตัดสินที่จะไม่เชื่อฉัน นายกำลังดูถูกเพศหญิงอยู่นะ” กู้หนานกำหมัดแน่น หันสายตาจ้องมองเขาอีกครั้ง ดวงตาแฝงไปด้วยความเกลียด

ถังหลินทำได้ยังไง? ทำอย่างนี้กับเธอได้ยังไง?

ถังหลินดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย ดูถูกเพศหญิงเหรอ? เขาไม่เคยดูถูกเพศหญิง เขาไม่เคยรู้สึกว่าผู้หญิงจะด้อยกว่าผู้ชาย

เหมือนอย่างเวินลั่วฉิง บางเรื่องที่ผู้ชายทำไม่ได้ แต่เวินลั่วฉิงกลับทำได้เป็นอย่างดี

เมื่อคิดถึงเวินลั่วฉิง คิ้วของเขาก็ค่อย ๆ ดูอบอุ่นขึ้น เรื่องนี้ลากมายาวนานแล้ว หรือเขาควรจะคิดหาวิธีให้เวินลั่วฉิงรีบกลับมา

ถังหลินคิดถึงตอนที่ถ้าหากเวินลั่วฉิงกลับมา เกรงว่าหลาย ๆ เรื่องจะเกิดการเปลี่ยนแปลง...

เมื่อคิดถึงเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้น มุมปากถังหลินก็เผยรอยยิ้มออกมา

กู้หนานที่ขณะนี้กำลังจ้องมองเขา ถึงแม้เขาจะยิ้มไม่มากเท่าไหร่ แต่เธอก็ดูออก เธอรู้จักถังหลินมานาน ไม่เคยเห็นถังหลินยิ้มเลยสักครั้ง

ดังนั้น ตอนนี้ เธอจึงรู้สึกงงไปเลย

เขากำลังยิ้มเหรอ? เขายิ้มออกมาเหรอ? แล้วเขายิ้มเรื่องอะไรกันนะ?

เรื่องที่ทำให้เขายิ้มได้ เธอคิดไม่ออกจริง ๆ

เธอเพียงรู้ว่า ปกติเขาไม่เคยยิ้มแบบนี้ ถังหลินเป็นผู้ชายที่ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะได้รับเกียรติหรือโดนดูถูก เรื่องนี้ใครก็เทียบเขาไม่ได้

แล้วเรื่องที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้คือเรื่องอะไร? หรือเป็นเรื่องของใคร? ถึงได้ทำให้เขายิ้มออกมาได้?

อีกทั้งยิ้มอย่างอ่อนโยน อ่อนนุ่มอย่างนี้?

ถึงแม้กู้หนานจะชอบเขา แต่ไม่ใช่พวกคลั่งจนเสียสติอย่างนั้น ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าที่ถังหลินยิ้มตอนนี้ไม่ได้เป็นเพราะเธอ เพราะตอนนี้เขามีท่าทีขับไล่ไสส่งเธออย่างเห็นได้ชัด จึงไม่ได้ยิ้มเพราะเธออย่างแน่นอน

ตามเซ้นของผู้หญิงนั้น เธอคิดว่าที่ถังหลินยิ้มในตอนนี้น่าจะเป็นเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เธอ

ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? เป็นใครกันนะ?

ทันใดนั้น ในใจเธอก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา อิจฉาริษยาอย่างมาก

ถังหลินมีผู้หญิงแล้วเหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เป็นใคร?

ไม่ ไม่ได้ เธอไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นเด็ดขาด ถังหลินเป็นของเธอ เป็นของเธอเท่านั้น คนอื่นอย่าคิดจะแย่งถังหลินไปจากมือเธอ

แต่เธอลืมอะไรบางอย่างไป ถังหลินไม่เคยเป็นของเธอ

“ถ้าเธอไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ก็ไปได้แล้ว” น้ำเสียงถังหลินดังขึ้นมา ยังคงเย็นชาอยู่อย่างนั้น ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ น้ำเสียงแบบพูดตามหน้าที่ไปอย่างนั้น

อีกทั้งตั้งแต่แรกจนตอนนี้ ถังหลินไม่เงยหน้ามองเธอเลยสักนิด

“ถังหลิน นายอย่าให้มันเกินไปหน่อยเลย” กู้หนานคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะไล่เธอตรง ๆ แบบนี้ เมื่อกี้เธอก็ขอร้องเขาขนาดนั้นแล้ว เขายังแล้งน้ำใจได้ขนาดนี้

กู้หนานในตอนนี้ในใจคิดอิจฉาริษยา จึงควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ได้ ที่จริงเธอก็เป็นพวกที่ชอบระเบิดอารมณ์ออกมาแบบนั้นอยู่แล้ว

ครั้งนี้ แม้แต่พูด ถังหลินยังขี้เกียจพูดกับเธอเลย

“ถังหลิน ครั้งก่อนนั้นเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ทำไมนายไม่เชื่อฉัน” กู้หนานเห็นท่าทางถังหลินในตอนนี้ ในใจก็รู้สึกกลัวขึ้นมา เธอรู้จักถังหลินดี