ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 337

บทที่337 คุณพ่อมาแล้ว (2)

เย่ซือเฉินคิดแล้วคิด จากนั้นค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิง แล้วโทรออก

ในขณะนี้เวินลั่วฉิงอยู่ในรถแท็กซี่ เห็นเย่ซือเฉินโทรมา ดวงตาของเธอกะพริบ

เธอถือมือถืออยู่ แต่ไม่รับสาย เย่ซือเฉินโทรให้เธอในขณะนี้ แน่นอนว่าต้องถามเธอว่าอยู่ไหน ถามเธอว่าไปทำอะไร?

เธอจะตอบยังไง?

เธอไม่อยากโกหกเขา แต่เธอไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เกี่ยวกับจื่อโม่

ตอนนี้เธอยังสวมแว่นกันแดดอยู่ สวมหมวกด้วย ถือโทรศัพท์ไม่พูดอะไร

คนขับแท็กซี่เห็นเวินลั่วฉิงในกระจกมองหลังของรถ ตะลึง ถอนหายใจอย่างลับๆ จากนั้นเขาก็พูดอย่างสุดซึ้ง “สาวน้อย คุณกำลังทะเลาะกับครอบครัวของคุณใช่ไหม?”

แต่เดิม ชุดของเวินลั่วฉิงก็แปลกอยู่แล้ว และตอนนี้ก็ไม่รับสายอีก คนขับคิดว่าเธอกำลังทะเลาะกับครอบครัวของเธอ

เวินลั่วฉิงสะดุ้งเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วและมองไปที่คนขับ

“ไม่สำคัญว่าคุณจะทะเลาะกับคนในครอบครัวเรื่องอะไร แต่อย่าไม่รับสายโทรศัพท์เลย ไม่อย่างนั้นคนในบ้านจะเป็นห่วง และกังวลเอานะครับ ” คนขับเป็นคุณลุงอายุประมาณห้าสิบปี ซึ่งเป็นคนที่เคยผ่านประสบการณ์เหล่านั้นมาแล้ว คณะที่พูด น้ำเสียงจริงจังมาก

เสียงโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงหยุดลง มือของเวินลั่วฉิงถือโทรศัพท์แน่นขึ้น

อีกฝั่งนึง สายโทรศัพท์ของเย่ซือเฉินไม่ติด ใบหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทำไมเธอไม่รับโทรศัพท์?

ไม่อยากรับสาย? หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เย่ซือเฉินกดโทรซ้ำ

“ฮัลโหลค่ะ ”ครั้งนี้เวินลั่วฉิงรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว

“คุณอยู่ไหนหรอ?”เย่ซือเฉินได้ยินเสียงของเธอ ก็แอบถอนหายใจอย่างลับๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามไปอีกครั้ง

“อยู่ข้างนอก ฉันมีธุระต้องทำ อาจจะกลับไปดึกหน่อย"เวินลั่วฉิงรู้แล้วว่าเขาจะถามแบบนี้ นี่คือเย่ซือเฉิน เป็นเย่ซือเฉินที่ครอบงำอยู่เสมอ

เวินลั่วฉิงไม่อยากโกหกเขา แต่มีบางเรื่องก็ไม่สะดวกที่จะบอกเขา

เธอคิด สิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้ควรจะชัดเจนพอแล้ว เขาน่าจะไม่ถามต่ออีกแล้ว

เย่ซือเฉิน“......”

เย่ซือเฉินฉลาดแค่ไหน ที่เข้าใจความหมายของคำพูดของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอมีธุระจริงๆ แต่เธอไม่อยากบอกเขา

เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไรต่อ และไม่ได้ถามต่อ เพราะเขาเข้าใจเธอ เรื่องที่เธอไม่ต้องการพูดแม้ว่าเขาจะถามก็ตาม เธอจะไม่ตอบแน่ๆ

แต่ว่าเขายังไม่ได้วางสาย

เมื่อเขายังไม่ได้วางสาย เวินลั่วฉิงก็ไม่เหมาะที่จะรีบวางสาย กลัวว่าเขามีอะไรจะพูดอีก แต่เธอรอสักพัก เขาก็ยังไม่ได้พูดอะไร

“งั้นฉันวางสายแล้วนะคะ” เวินลั่วฉิงเห็นว่ากำลังจะถึงโรงเรียนอนุบาล เห็นเขายังนิ่งเฉย จึงต้องบอกเอ่ยปากพูดก่อน

เธอเป็นคนที่มีความอดทนดีมาตลอด แต่เธอพบว่าเธอเทียบความอดทนกับเย่ซือเฉิน เธอจะเป็นสายพ่ายแพ้ให้กับเย่ซือเฉินตลอด

“อืม ”เย่ซือเฉินตอบด้วยเสียงต่ำ

เวินลั่วฉิงได้ยินเขาบอกตกลง ก็วางสายทันที ตอนนี้ถึงโรงเรียนชั้นอนุบาลแล้ว แท็กซี่จอดรถ เธอก็รีบลงจากรถ

และอีกฝั่งนึง เย่ซือเฉินมองโทรศัพท์ที่วางสาย ดูมีซับซ้อนขึ้นเล็กน้อยในสายตา

พวกเขาแต่งงานกันมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เธอก็ยังมีเรื่องที่ปิดบังเขา