ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 348

บทที่348 คุณชายสามเย่จับคนร้ายในที่เกิดเหตุ (8)

เธอเดาถูกมาตั้งแต่แรกแล้วก่อนหน้านี้ หลังจากที่ฉิงถิงมองเห็นเธอก็โทรศัพท์หาเย่ซือเฉิน แต่ว่าหลังจากนั้นรุ่นพี่ก็ออกหน้าแก้ไขแล้วไม่ใช่หรือ?

รุ่นพี่ออกโรงยังไงก็ไม่น่าจะมีปัญหา อย่างนั้นเย่ซือเฉินตามพวกเธอมาได้ยังไง?

ถังไป๋เชียนขับรถ การเก็บความลับของกระจกรถนั้นสูงมาก ดังนั้น ในตอนนี้เย่ซือเฉินที่นั่งอยู่บนรถแท็กซี่มองไม่เห็นเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงเองก็รู้ที่จริงเย่ซือเฉินมองไม่เห็นเธอ แต่เธอหันกลับไป มองไปยังเย่ซือเฉิน ประสานสายตาเข้ากับเย่ซือเฉินพอดี ใจเลยอดไม่ได้ที่จะสั่นไหว

วินาทีนั้น เวินลั่วฉิงตระหนักได้แล้วก็ขดตัว จากนั้นก็รีบหันหน้ากลับมา

“เป็นเย่ซือเฉิน” ถึงแม้ว่าถังไป๋เชียนไม่ได้หันหน้าไปมอง แต่ว่าก็เดาออก ในตอนนี้ติดตามเขาแบบนี้ นอกจากเย่ซือเฉินก็ไม่มีคนอื่น

แถมเมื่อกี้เขาก็มองเห็นปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิงผ่านจากกระจกมองหลังภายในรถอย่างชัดเจน ปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิงทำให้ภายในใจของเขานั้นเย็นวาบ

รู้จักเวินลั่วฉิงมานานขนาดนี้ เขาเพิ่งจะเคยเห็นการโต้ตอบแบบนี้ของเธอเป็นครั้งแรก เธอมีปฏิกิริยาโต้ตอบแบบนี้สามารถที่จะบอกได้ว่าเย่ซือเฉินนั้นมีผลกระทบต่อเธอ แถมผลกระทบนี้ไม่เล็กเลย!!

นี่ทำให้เขากลัว ใจหาย แถมเจ็บปวดใจ

“อือ คนที่เย่ซือเฉินตามมาคือฉัน ฉันลงไป” เวินลั่วฉิงกลับไม่ได้รู้สึกถึงท่าทางที่แปลกไปของถังไป๋เชียนในตอนนี้ เธอแอบถอนหายใจเล็กน้อย จากนั้นก็หันกลับไปมองอีกครั้ง ที่เย่ซือเฉินตามมา จะต้องเป็นเพราะเธอ เพราะว่าครั้งก่อนเย่ซือเฉินก็ไปขวางเธอที่สถานีตำรวจ

ครั้งก่อน เธอไม่เข้าใจทำไมเย่ซือเฉินต้องไปขวางเธอ ส่วนครั้งนี้ เธอเชื่อว่าเย่ซือเฉินจะต้องรู้เรื่องตัวตนของเธอแล้วแน่ๆ

เย่ซือเฉินจะต้องรู้แล้วแน่ว่าMRSถังก็คือเวินลั่วฉิง ดังนั้นครั้งก่อนเขาก็เลยไปขวางเธอที่สถานีตำรวจ

ครั้งก่อน เย่ซือเฉินน่าจะไม่ได้แค่สงสัย เธอยังจำได้ว่าครั้งก่อนตอนที่เธอรีบกลับไปที่วิลล่า เย่ซือเฉินก็รอเธออยู่ที่บ้านแล้ว ในตอนนั้นเธอไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า เย่ซือเฉินยังให้เลขาหลิวไปตรวจสอบโดยเฉพาะ

ครั้งก่อน เธอนับว่าตีมึนผ่านมา ถึงแม้ว่าเย่ซือเฉินจะไม่ได้เชื่อทั้งหมด แต่ว่ากลับหาหลักฐานอื่นไม่ได้

แต่ว่าครั้งนี้ เธอคงจะหนีไม่พ้นแล้ว

ตำแหน่งสถานะของเธอโดนเย่ซือเฉินรู้แล้วก็ไม่ได้มีอะไร แต่ว่าสถานะของรุ่นพี่นั้นไม่สามารถที่จะเปิดเผยได้ แถมในตอนนี้ลูกทั้งสองคนก็ยังอยู่บนรถอีก สถานะของเด็กทั้งสองคน......

แน่นอน จากทักษะการขับรถของรุ่นพี่บางทีอาจจะสามารถที่จะหนีเย่ซือเฉินได้ ยังไงเสียตอนนี้ที่เย่ซือเฉินนั่นก็คือรถแท็กซี่

แต่ว่าลูกทั้งสองคนอยู่บนรถ เธอกลัวว่าลูกทั้งสองคนจะบาดเจ็บ

ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้ก็คือเธอลงไปจากรถ ที่เย่ซือเฉินตามหาคือเธอ เพียงแค่เธอลงจากรถ เย่ซือเฉินคงจะไม่ตามไปต่อแล้ว

เธอคิดว่า ชาติที่แล้วเธอจะต้องค้างเงินเย่ซือเฉินเยอะมากๆแน่ๆ

เวินลั่วฉิงจูบลูกทั้งสองคนทั้งๆที่ไม่อยากไป จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าเงียบๆ “รุ่นพี่ พี่หยุดรถที่ข้างหน้าหน่อย”

ด้านหน้ามีที่จอดรถพอดี จอดรถสะดวก

แต่ว่าถังไป๋เชียนกลับไม่ได้ลดความเร็วรถลง แถมอยู่ๆยังเพิ่มความเร็วอีก

“รุ่นพี่......” เวินลั่วฉิงตะโกนออกมา น้ำเสียงสูงขึ้นเรื่อยๆ ในน้ำเสียงมีความกังวลผสมอยู่เล็กๆ

ถึงแม้ว่าลูกทั้งสองคนจะนั่งอยู่บนคาร์ซีท แต่ว่าถ้าเกิดว่าไล่ตามกันขึ้นมาจริงๆ ก็ยังคงอันตรายอยู่ดี

“แกตั้งใจจะไปเจอเขาทั้งแบบนี้นะเหรอ?” ถังไป๋เชียนไม่ได้หันหน้ามา น้ำเสียงฟังแล้วก็ยังนุ่มทุ้มเหมือนปกติ แต่ว่าในดวงตาคู่นั้นมีแววหงุดหงิดอยู่

เวินลั่วฉิงนิ่งไปเล็กน้อย เธอนั้นลืมจุดๆนี้ไปแล้ว ลืมไปแล้วว่าวันนี้เธอได้ถอดการปลอมตัวทุกอย่างออกไปหมด