ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 356

บทที่356 เรื่องราวกลับตาลปัตร จนน่าตะลึง (1)

ครั้งนี้เธอไม่ได้เอาไปซ่อน บ่งบอกว่าตอนนี้เธอไม่ค่อยระแวงเขาแล้ว ฉะนั้น ตอนนี้เขาก็จะไม่ทำเรื่องที่ทำให้เธอเกิดความสงสัย เพราะการระมัดระวังตัวของเธอมีสูงมากๆ

รอผ่านเดือนหนึ่งไปก่อน ไม่ ยังเหลือยี่สิบกว่าวัน รอหลังยี่สิบวันผ่านไปลายลักษณ์อักษรทั้งหมดก็จะจางหายไป ถึงตอนนั้นเรื่องสัญญาก็จะไม่มีแล้ว

เย่ซือเฉินหยิบปากกาออกจากลิ้นชัก เขียนตัวหนังสือไม่กี่คำอย่างรวดเร็ว จากนั้นออกห้องไปทันที

แต่คุณชายสามเย่ไม่รู้ ว่าครั้งนี้ที่เขาจากไป ตอนกลับมานั้น......

ตอนเวินลั่วฉิงตื่นนั่นเป็นเวลาสิบโมงแล้ว ข้างกายเธอว่างเปล่า ไม่มีร่างเย่ซือเฉินอยู่ตั้งนานแล้ว

เวินลั่วฉิงคิดว่าเย่ซือเฉินคงไปที่บริษัทแล้ว เมื่อเช้าตอนเธอตื่นมา เย่ซือเฉินก็ไปบริษัทแล้ว เย่ซือเฉินไปทำงานนอกสถานที่หลายวัน บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปคงมีเรื่องให้จัดการมากแน่

เมื่อวานเพราะเรื่องของเธอ เขาเลยไม่มีเวลาออกไปจัดการ ฉะนั้นวันนี้ต้องออกไปจัดการตั้งแต่เช้าก็เป็นเรื่องปกติ

เวินลั่วฉิงคิดว่าลูกรักทั้งสองคงไปจากเมืองจิ๋นเธอไม่สามารถไปหาลูกได้แล้ว

เวินลั่วฉิงไม่อยากลุกจากเตียง แต่เธอก็หิว จนต้องลุกขึ้นมา

ร่างกายเวินลั่วฉิงเริ่มขยับ ก็รู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว เธอจึงอดไม่ไหวที่จะแอบด่าคุณชายสามเย่อยู่ในใจ

เวินลั่วฉิงเก็บกลั้นความปวดร้าวไว้แล้วลุกขึ้น จากนั้นก็เห็นบนโต๊ะข้างเตียง มีกระดาษโน๊ตทับอยู่ใต้โทรศัพท์ใหม่ที่เมื่อวานเย่ซือเฉินสั่งคนส่งมาให้

เวินลั่วฉิงชะงักนิ่ง จากนั้นก็หยิบกระดาษโน๊ตนั้นขึ้นมา เมื่อเห็นเนื้อหาในกระดาษโน๊ต มุมปากเธอก็กระตุกขึ้นอย่างรุนแรง ไอ้คนนี้นี่มัน......

ที่จริงข้อความในกระดาษโน๊ตนั่นก็ธรรมดา แต่เธอก็รู้สึกว่ามันไม่เข้ากับบุคลิกของคุณชายสามเย่เลยสักนิด

บนกระดาษโน๊ตมีอักษรที่มีเฉพาะตัวเขา "ฉันออกไปทำธุระข้างนอกหลายวัน อยู่บ้านเป็นเด็กดีนะ"ข้อความยังถือว่าปกติอยู่

แต่ที่ทำให้เวินลั่วฉิงสยองนั้นคือ ในข้อความด้านล่างยังมีรูปริมฝีปากอยู่อันหนึ่ง สีแดง

แน่นอน ว่าไม่ใช่เย่ซือเฉินจูบลงไป น่าจะเป็นการวาดลงไป

เพียงแค่ คุณชายสามเย่ทำเรื่องแบบนี้ ทำให้คนสยองมากจริงๆ ใช่ไม่ใช่

บนกระดาษโน๊ต คุณชายสามเย่ไม่ได้บอกว่าจะไปทำธุระที่ไหน เวินลั่วฉิงได้คิดอะไรมาก เพียงแค่ขยับตัวเล็กน้อย ร่างกายก็ปวดร้าวสุดๆ เธอคิดว่าครั้งนี้ที่เขาไปทำธุระที่อื่นไม่พาเธอไปด้วย ในที่สุดเธอก็สามารถพักผ่อนเต็มที่ในหลายวันนี้แล้ว

เวินลั่วฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ที่เย่ซือเฉินสั่งคนจัดส่งมาให้ ซิมเบอร์ก็ใส่ไว้ให้แล้ว แถมยังเป็นเบอร์เดิมของเธอด้วย

เพียงแต่ เมื่อวานเย่ซือเฉินวุ่นวายกับเธอตลอดๆ แม้แต่เวลาเปิดเครื่องก็ยังไม่ให้เธอ

เวินลั่วฉิงปิดเครื่อง ก็ได้รับสองสามข้อความเป็นเห่อถงถงส่งมาทั้งนั้น

เมื่อวาน หลังจากที่เธอพาลูกทั้งสองออกจากโรงเรียนอนุบาลแล้ว อยู่บนรถก็ใช้โทรศัพท์ของรุ่นพี่โทรหาเห่อถงถง เล่าเรื่องราวคร่าวๆให้ฟัง แต่เวินลั่วฉิงไม่ได้เล่าเรื่องที่แม่ของจี้หซีเอาเส้นผมของจื่อโม่ไปตรวจดีเอ็นเอ

เธอเชื่อว่าจี้หซีสามารถปกป้องเห่อถงถงได้เป็นอย่างดี เพราะฉะนั้นเธอไม่อยากให้เห่อถงถงเสียใจกับเรื่องพวกนี้

เมื่อเห็นข้อความของเห่อถงถงแล้ว เวินลั่วฉิงก็โทรหาเห่อถงถงทันที

"ฉิงฉิง ขอโทษนะ เป็นเพราะฉัน เด็กทั้งสองคนถึง......"เมื่อรับโทรศัพท์ เสียงเห่อถงถงก็ดังขึ้นมาทันที ราวกับจะร้องไห้เบาๆ