ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 365

บทที่ 365 เธอแสดงความสามารถออกมาให้เห็น สร้างความตกใจให้กับทุกคน (6)

อันที่จริง เวินลั่วฉิงไม่เคยมีความรู้สึกที่ดีต่อคุณปู่เย่เลย แต่ว่าเมื่อกี้ไม่ง่ายที่จะได้เห็นคุณปู่เย่กล้าหาญครั้งหนึ่ง ช่วยแก้สถานะให้กับท่านปู่ถัง มันทำให้เธอเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อคุณปู่เย่ไปเล็กน้อย

กู้ชิ่งซินรังแกคนอื่นมากเกินไป คนที่ถูกรังแกถึงอย่างไรก็เป็นคุณปู่ของเย่ซือเฉิน เธอที่เป็นภรรยาของเย่ซือเฉิน ไม่สามารถทำได้ถึงขนาดนิ่งดูดายได้

คุณปู่เย่ถูกหยามหน้า ข่าวแพร่ออกไปเย่ซือเฉินก็จะเสียหน้า มันก็จะไม่ดีสำหรับเย่ซือเฉิน

แน่นอน เหตุผลที่เวินลั่วฉิงยืนออกมาก็เพราะเธอต้องการโอกาสนี้

เธอต้องการโอกาสที่จะทำให้คุณปู่เย่เปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเธอ และจำเป็นต้องเป็นการเปลี่ยนมุมมองภายใต้ความตื่นตกใจ เพราะความรู้สึกแบบนั้นเด่นชัดรุนแรงที่สุด รุนแรงพอที่จะทำให้เลือดไปเลี้ยงสมองมากเกินไปชั่วขณะทำให้คนเราทำเรื่องที่หุนหันพลันแล่นได้

มีแต่แบบนี้ เธอถึงจะสามารถช่วยเย่ซือเฉินเอาหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปคืนจากคุณปู่เย่ได้

ตอนนี้เป็นโอกาสทองที่หาได้ยากมาก เธอก็ต้องไม่พลาดอยู่แล้ว

“เวินลั่วฉิง คนโง่อย่างเธอจะมาเล่นหมากรุกกับพี่ชายฉัน?” หลังจากกู้โร่วได้สติกลับมา ก็พุ่งเข้ามาโดยตรง ตะโกนใส่เวินลั่วฉิง

ทุกคนได้ยินคำพูดของกู้โร่วต่างก็พากันตะลึงไป เมื่อกี้กู้โร่ววิพากษ์วิจารณ์อยู่แค่ในมุมหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นคนที่รู้ฐานะของเวินลั่วฉิงไม่เยอะเท่าไหร่

นอกจากนี้ ความจริงคนที่อยู่ที่นี่ได้ยินชื่อเวินลั่วฉิงก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร เพียงแต่ได้ยินกู้โร่วเรียกเธอว่าคนโง่ ทุกคนต่างก็อดแปลกใจไม่ได้ คนโง่คนหนึ่งจะมาเล่นหมากรุกกับกู้ชิ่งซิน?

“พี่ชาย เธอเป็นคนโง่คนหนึ่ง เป็นคนโง่จริงๆ คุณหนูใหญ่ปัญญาอ่อนของตระกูลเวินนั้น ป่วยมาตั้งแต่เด็กแล้ว”

“เธอเป็นคนโง่? คนโง่อย่างเธอมายุ่งวุ่นวายอะไร?” ความจริงกู้ชิ่งซินต้องการหยามหน้าคุณปู่เย่ เดิมทีเขาคิดว่าในเมื่อผู้หญิงคนนี้บอกว่าจะเล่นแทนคุณปู่เย่สักพัก ตราบใดที่เขาไม่พูดว่าจบลง คุณปู่เย่ยังต้องกลับมาอย่างแน่นอน จากนั้นเขาก็จะหยามหน้าคุณปู่เย่ต่อ

แต่ว่า เขาคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนโง่

“ชิ เล่นหมากรุกกับคนโง่คนหนึ่ง? งั้นผมจะไม่กลายเป็นคนโง่เหรอ?” กู้ชิ่งซินพูดจาไม่มีความเกรงใจสักนิดเลยจริงๆ

แต่ว่าตอนที่เขามองไปทางเวินลั่วฉิง อดที่จะอึ้งไปไม่ได้ เขาเห็นเวินลั่วฉิงจู่ๆก็ยิ้มออกมา

หน้าที่เดิมทีเต็มไปฝ้ากระ มองไปแล้วเป็นหน้าที่ขี้เหร่อยู่ไม่น้อย เพราะรอยยิ้มจางๆนี้ ราวกับว่าจู่ๆก็มีความงดงามที่สามารถแทรกซึมเข้าไปถึงจิตวิญญาณเพิ่มขึ้นมากะทันหัน

ดูเหมือนจะงดงาม แต่กลับทำให้คนรู้สึกว่ากำลังเดินโซซัดโซเซอยู่บนหน้าผา มีความรู้สึกถึงอันตรายที่จะถูกดึงให้ลงไปในหุบเขาลึกได้ทุกเมื่อ

ณ ขณะนั้น จู่ๆกู้ชิ่งซินก็รู้สึกถึงความกลัวของมารที่กำลังเข้าสู่จิตใจ

คนของตระกูลกู้เคยชินกับการรังแกคนอื่น และในตระกูลกู้กู้ชิ่งซินก็เป็นคนที่ถูกตามใจที่สุดมาตั้งแต่เด็ก พูดได้เลยว่าไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้น ไม่เคยเกรงกลัวอะไรมาก่อน แต่ว่าตอนนี้มองไปที่รอยยิ้มบางเบาแบบนั้นของเวินลั่วฉิงเขากลับรู้สึกกลัวขึ้นมา!

เวินลั่วฉิงไม่ได้มองเขาเลย และก็ไม่มีเจตนาจะฝืนใจ ได้ยินคำพูดของเขา ก็ลุกยืนขึ้น แต่ว่าตอนที่เธอยืนขึ้นมา พูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจมากกว่า “ถ้าคุณกังวลว่าจะแพ้ ก็ไม่ต้องเล่นแล้วกัน”

กู้ชิ่งซินได้สติกลับมา มองไปที่หน้าของเธออีกครั้ง แต่กลับพบว่าตอนนี้บนใบหน้าของเธอไม่มีรอยยิ้มเลย มีแต่ฝ้ากระเท่านั้นที่ยังคงอยู่ ยังขี้เหร่เหมือนเดิม

เห้ย เมื่อกี้เขาต้องตาลายไปแน่นอน กู้ชิ่งซินด่าในใจลึกๆคำหนึ่ง

เห็นเวินลั่วฉิงลุกขึ้นกำลังจะไป กู้ชิ่งซินก็คำรามด้วยความโกรธ “เธอว่าอะไรนะ? คนโง่อย่างเธอพูดว่าอะไรนะ? ฉันจะแพ้?”

เขาในตอนนี้ยังหยิ่งยโสเหมือนเดิม แต่ว่าการวางอำนาจนั้นอ่อนลงไปอย่างเห็นได้ชัด

เวินลั่วฉิงหยุดฝีเท้าเอาไว้ หันกลับมา มองไปทางเขา ราวกับว่ากำลังคิดทบทวนอย่างจริงจังมาก ถึงตอบกลับไปช้าๆว่า “ก็ไม่แน่”

คำพูดนั้นของเธอพูดได้เบามากๆ เบาเหมือนสายลมพัดผ่าน เดิมที่ไม่สามารถทำให้เกิดคลื่นได้ แต่ว่าตอนนี้ทุกคนได้ยินคำพูดนี้ของเธอแล้วกลับพากันตกใจไปตามๆกัน

เธอบอกว่าไม่แน่? ความหมายคือไม่แน่ว่ากู้ชิ่งซินจะแพ้เหรอ?