ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 400

บทที่ 400 เธอกลับมาแล้ว เขาไปรับด้วยตัวเอง（3）

อีกอย่างเธอเองก็ไม่อยากรีบกลับไปรวดเร็วขนาดนั้น หากว่าเธอรีบกลับไปตอนนี้เธอก็ไม่สามารถบอกลากับเด็กน้อยสองคนนี้ได้ และถ้าเด็กสองคนนี้ตื่นแล้วและรู้ว่าเธอจากไปแล้ว ต้องเสียใจมากแน่นอน

เธอไม่อยากสงสัยรุ่นพี่ แต่เธอรู้สึกว่ารุ่นพี่เหมือนจะปิดบังอะไรเธออยู่

ที่จริง เรื่องของภายในประเทศนั้นไม่ได้รีบร้อนขนาดนั้นจริง ๆ และผู้ค้ามนุษย์เขาก็จับได้แล้ว เธอสามารถไปได้ตลอดเวลา

“ฉิงฉิง เรื่องในครั้งนี้เป็นเรื่องระยะยาวแน่นอน ถ้าคุณไม่กลับไปในคืนนี้ คุณอาจจะไม่มีโอกาสในภายหลังแล้วนะ คุณลองคิดดูดี ๆ”ถังไป๋เชียนเองก็น่าจะรู้สึกว่าเมื่อกี้เขารีบร้อนมากเกินไป จึงรีบเปลี่ยนแปลงน้ำเสียงของเขาทันที

เวินลั่วฉิงกะพริบตาเบาๆ ไม่ได้รีบตอบอะไร เธอรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ รู้สึกว่ารุ่นพี่มีอะไรปิดบังเธออยู่

เธอถือว่ารุ่นพี่เป็นญาติของเธอมาโดยตลอด และเธอก็เชื่อใจรุ่นพี่มาโดยตลอด แต่รุ่นพี่มีอะไรปิดบังเธออยู่หรือเปล่า？

และในเวลานี้เอง เบอร์โทรศัพท์โดยเฉพาะของเวินลั่วฉิงได้รับข้อความอีกครั้ง

‘คุณถัง ผู้ค้ามนุษย์ของหมู่บ้านซิงหูคนนั้นไม่ยอมรับผิด เขาบอกว่าเขาเป็นเหยื่อ หากว่าไม่มีหลักฐาน ทางเราอาจต้องปล่อยตัวเขา คุณถังมีข้อเสนอแนะดี ๆหรือเปล่าคะ？’

เมื่อเห็นข้อความที่ได้รับใหม่ หัวใจของเวินลั่วฉิงก็มืดมน เธอหวังว่าเธอจะได้เบาะแสที่แม่ของเธอถูกค้ามนุษย์ในเมื่อก่อนจากคนนั้น หากว่าพวกเขาปล่อยคนนั้นไป เบาะแสนี้ก็จะขาดไปทั้งหมด

อีกอย่างตอนนี้คนนั้นไม่ยอมรับผิด คนทางนั้นก็ถามอะไรเขาไม่ออกมาแน่นอน

“ได้ ฉันจะกลับไปในคืนนี้”เวินลั่วฉิงครุ่นคิดสักพัก และตัดสินใจกลับไปเมืองAในคืนนี้

คดีมีด่วนและไม่ด่วน และในเวลานี้คดีนี้กลายมาเป็นเรื่องด่วนกะทันหัน เวินลั่วฉิงรู้ ว่าคนนั้นไม่ใช่เหยื่อแน่นอน หากว่าปล่อยตัวคนนั้นไปล่ะก็ ไม่เพียงแต่เธอที่ไม่ได้เบาะแสเมื่อก่อน แต่กลัวว่าหากปล่อยตัวคนนั้นไปแล้ว ต่อมาจะมีเหยื่อเพิ่มขึ้นมากกว่านี้

หากว่ารุ่นพี่มีอะไรปิดบังเธออยู่จริง ๆ เขาปิดเธอได้ชั่วคราว แต่ปิดเธอไปตลอดชีวิตไม่ได้ หากเธออยากรู้ มันต้องจะมีวิธีที่ทำให้เธอรู้ได้เสมอ

“ฉันให้คนส่งคุณไปที่สนามบิน”ถังไป๋เชียนถอนหายใจเบาๆอย่างลับๆ และในน้ำเสียงของเขานั้นฟังไม่ออกว่ามีอะไรผิดปกติ

ถังไป๋เชียนคิดว่าให้เวินลั่วฉิงจากไปชั่วคราว ก็จะสามารถหลีกเลี่ยงเย่ซือเฉินได้ แต่เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่ได้เข้าใจอำนาจความสามารถและอิทธิพลของเย่ซือเฉินอย่างชัดเจน

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้จักอิทธิพลของเย่ซือเฉินในเมืองAอย่างชัดเจน

ดังนั้น เมื่อเวินลั่วฉิงกลับไปถึงเมืองA เรื่องทั้งหมดของเธอก็จะไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอีกต่อไป หรือตอนนี้ถังไป๋เชียนเองก็กังวลจนไม่มีวิธีอื่น

“จะรีบร้อนขนาดนี้จริงเหรอ？”เยว่หงหลิงอยู่ในห้องตลอด แม้ว่าเธอจะไม่ได้ยินคำพูดของถังไป๋เชียน แต่ว่าภายใต้ปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิงเธอก็พอจะเดาบางอย่างออก

ซึ่งเธอเองก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มันแปลกมาก

ถังไป๋เชียนต้องการจะทำอะไรกันแน่？

“อืม ครั้งนี้ฉันน่าจะกลับไปไม่นานมากนัก แล้วฉันจะกลับมาไวๆ”เรื่องที่เวินลั่วฉิงตัดสินใจแล้วเธอจะไม่ไปกังวลมันมากเกินไปอีก

เธอคิดว่าเธอกลับไปเมืองAครั้งนี้จะเป็นเรื่องง่าย แต่ในความเป็นจริงเรื่องไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิดไว้

“อืม เด็กสองคนนี้คุณวางใจเถอะ ฉันจะดูแลให้เอง”เยว่หงหลินได้พูดอะไรมาก เพราะว่าตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เป็นไปไม่ได้ว่าเวินลั่วฉิงจะไปโดยที่พูดอะไรแบบนี้ แม้ว่าตอนนี้เด็กทั้งสองคนจะหลับสนิทมาก แต่เธอก็ยังคงเขย่าเด็กทั้งสองคน แต่ถังจื่อซีนั้นนอนหลับอย่างสนิท ราวกับหมูน้อย ดังนั้นจึงไม่ตื่น

ส่วนถังจื่อโม่นั้นถูกเขย่าจนตื่น ถังจื่อโม่ลืมตาขึ้นมาและมองไปที่เวินลั่วฉิง แต่ยังคงงัวเงียอยู่เล็กน้อย：“คุณแม่ มีอะไรหรือเปล่า？”