ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 402

บทที่ 402 คุณชายสามเย่ได้เจอลูกสาวแล้ว (2)

ตอนแรกข้างบนบอกว่าได้หาผู้เชี่ยวชาญด้านอาชญาวิทยาที่เก่งกาจมากๆคนหนึ่งให้กับเขา เพื่อมาช่วยเขาคลี่คลายคดี ทีแรกเขาก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

ดังนั้นเมื่อได้รับข่าวคราวแล้ว เขาก็รีบมาต้อนรับด้วยตัวเอง เขารู้ดีว่าคนพวกนี้ความสำคัญมากแค่ไหน

เพราะฉะนั้น ทีแรกเขาก็อยากต้อนรับเซียนเก่งกาจผู้นี้ให้เป็นอย่างดี จากนั้นก็คิดหาวิธีดึงตัวมา ช่วยทางพวกเขาทำงาน

ดังนั้น เริ่มแรกเล้งหรงนั้นคึกคักเป็นอย่างมาก

แต่ว่า ตอนที่เขาเห็นว่าคนที่มากลับเป็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่งเท่านั้น แถมยังเป็นหญิงสาวที่สวยมากสุดๆอีก ในใจเล้งหรงก็รู้สึกเย็นขึ้นมาทันที

ในใจเล้งหรงรู้สึกเย็นไปแล้ว ก็ไม่รู้สึกคึกคักอย่างก่อนหน้านี้แล้ว

เวินลั่วฉิงเดินตามหลังเขา สีหน้าเรียบนิ่ง ไม่มีอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น

เดินไปครึ่งทาง เล้งหรงก็จ้องมองเธออีกแวบหนึ่ง เมื่อเห็นใบหน้าเรียบนิ่งของเธอ แววตาก็ประกายเบาๆแวบหนึ่ง หญิงสาวคนนี้แม้อายุจะน้อย แต่ก็ไม่ใจร้อน

ความเย็นชาที่เขามีต่อเธอในตอนนี้ เธอกลับไม่โกรธเลยแม้แต่น้อย และไม่มีอารมณ์ไม่พอใจเลยสักนิด

กลับไม่เหมือนสาวสวยทั่วไปที่มีความงี่เง่า เอาแต่ใจ

"เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณคือผู้เชี่ยวชาญด้านอาชญาวิทยาเหรอครับ"เล้งหรงรู้สึกว่า ความนิ่งเฉยพวกนี้ของเธอนั้น น่าจะไม่ใช่เอาไว้ขู่คนให้กลัวทั้งหมดแน่ หรือว่าเธออาจจะรู้มาบางเล็กน้อยก็ได้

แต่ว่า สำหรับการเรียนจบมาโดยเฉพาะอะไรเนี่ยเล้งหรงไม่สนใจอยู่แล้ว ในมหาวิทยาลัยก็เรียนทฤษฎีกันทั้งนั้น เรียนจบมาโดยเฉพาะยังไง ก็เป็นพวกหนอนหนังสือที่รู้จักแค่เรียนเท่านั้นแหละ พอเอาเข้าจริงแต่ละคนก็ทำอะไรไม่เป็นทั้งนั้น

ดูจะอายุของเธอแล้วน่าจะเพิ่งจบมาแน่ ดังนั้นเล้งหรงจึงไม่ได้ตั้งความคาดหวังอะไรกับเธอเหมือนเดิม

เพียงแต่ เพราะความนิ่ง สงบของเธอ เริ่มทำให้เล้งหรงเปลี่ยนความคิดที่รู้จักที่มีต่อเธอเล็กน้อย

เล้งหรงรู้สึกว่าเธอก็ใช้ได้ ไม่เหมือนกับสาวสวยทั่วไป คิดว่ามีหน้าตาที่ดีก็สามารถอยู่เหนือคนอื่นเช่นนั้น

ผู้หญิงในตอนนี้ที่มีหน้าตาสวยหน่อย แต่ละคนก็จะหยิ่งยโสราวกับนกยูง

และนี่ก็เป็นสาเหตุที่เล้งหรงเห็นหน้าตาเวินลั่วฉิงในแวบแรกแล้วจู่ๆท่าทีก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

"ใช่"เวินลั่วฉิงขยับริมฝีปากปากเบาๆ ตอบเพียงแค่คำเดียว ที่สั้นง่ายจนไม่สามารถจะสั้นง่ายกว่านี้ได้อีก แต่กลับมีความเด็ดเดี่ยวบางอย่างที่ไม่สามารถทำให้คนอื่นตั้งความสงสัยได้

"เรียนจากที่ไหน"เล้งหรงมองเธออีกแวบหนึ่ง ผู้หญิงที่อยู่ในวัยนี้เหมือนเธอมักจะพูดมาไม่ใช่เหรอ เธอกลับไม่เป็นเช่นนั้น

"นี่สำคัญด้วยเหรอคะ"เวินลั่วฉิงยิ้มอ่อนๆ รอยยิ้มที่อ่อนมากๆ เธอเป็นถึงนักจิตวิทยา จะไม่รู้ได้ยังไงว่าเล้งหรงกำลังคิดอะไร

เล้งหรงถามเยอะขนาดนี้ เป็นเพราะไม่เชื่อความสามารถของเธอนั้นเอง

เล้งหรงชะงักเบาๆ หัวคิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ชำเลืองมองเธออย่างรวดเร็ว ไม่สำคัญเหรอ

ได้เขาจะไม่เห็นด้วยกับความรู้ทางทฤษฎี ระดับคุณภาพของแต่ละมหาวิทยาลัยไม่เหมือนกัน คุณภาพการเรียนการสอนก็ไม่เหมือนกัน

เธอในขณะนี้ไม่อยากตอบปัญหาของเขาใช่ไหม

ช่างเถอะ ยังไงเขาก็ไม่ได้ตั้งความคาดหวังอะไรกับเธอ เหมือนอย่างเรื่องไขคดีแบบนี้ พึ่งได้เพียงแค่ตัวเองเท่านั้นแหละ ถ้าเธอเอาความหวังไปไว้ในตัวหญิงสาวอายุน้อยแบบนี้

ยังไม่รู้ว่าต้องรอไปถึงปีไหนปีเดือนถึงจะคลายคดีได้แน่