ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 426

บทที่ 426 คุณชายสามเย่บอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ（4）

เวินลั่วฉิงตกใจ รีบหลบอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงเพราะจูบของเขา แต่เป็นเพราะกลิ่นเหล้าที่แรงมากของเขา

วันนี้เธอมางานเลี้ยง ใช้ของที่ทำให้สร่างเมามาก่อนแล้ว แต่ว่าตอนนี้เขาดื่มมาเยอะขนาดนี้ ถ้าเธอโดนเขาจูบ เธออาจจะสลบไปก็ได้

“ทำไม？กลัวเหรอ？”เย่ซือเฉินมองเธอ ยิ้มอ่อนๆ ยิ้มอย่างมีเลศนัย ：“กลัวเหล้าไหม？”

เธอกลัวเหล้า เขารู้แน่นอน ดังนั้นเขาต้องจงใจแกล้งแน่ๆ เมื่อกี้เขาดื่มเหล้ามาเยอะ

ออกจากห้องโถง คนน่ารำคาญพวกนั้นไม่ได้ตามมาด้วย จะกำจัดหลี่ยุ่นทิ้งง่ายมาก แต่ว่า เขาได้รับข่าว บอกว่าข้างนอกมีคนของโม่เซินไม่น้อย

ดังนั้น เขาตั้งใจที่จะรอเธออยู่ตรงนี้

โรงแรมแบบนี้ ห้องน้ำจะไม่มีกล้องวงจรปิด ปลอดภัยที่สุดแล้ว แล้วที่นี่ก็เป็นคนของเขา จะไม่มีคนอื่นเข้ามาด้วย

ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด เขาก็จะไม่ให้เธอมีอันตรายใดๆ

ในเวลานี้ ไม่ง่ายเลยที่มีสาวเนื้อหอมตัวนุ่มเข้ามาในอ้อมแขน ในที่สุดเย่ซือเฉินก็รู้สึกพอใจขึ้นมาหน่อย

“กลัวโดนหมาแทะกัด”เวินลั่วฉิงโกรธอยู่แล้ว ตอนนี้ได้ยินคำพูดของเขา เธอยิ่งโกรธเข้าไปอีก เขารู้อยู่แล้วว่าเธอกลัวเหล้า เขาดื่มเหล้าเยอะขนาดนี้ ยังแกล้งมาจูบเธออีก

เขาอยากจะทำให้เธอสลบเลยมั้ง？ทำให้เธอสลบ แล้วจากนั้นก็？

เย่ซือเฉินสะดุ้งเล็กน้อย ยิ้มเบาๆ น่าสนใจมากในตอนที่เธอตอบกลับด้วยไหวพริบที่ดีมาก เหมือนแมวป่าที่ยื่นกรงเล็บออกมา

เขาชอบเธอที่เป็นแบบนี้ ยังดีกว่าสีหน้าที่เย็นชาของเธอ ตอนที่แกล้งทำเหมือนไม่รู้จักเขา

“คุณชอบมาโดยตลอดไม่ใช่หรอ？”เย่ซือเฉินแกล้งเข้าใกล้เธอ เข้าใกล้ริมฝีปากเธอ แกล้งหายใจออก ให้เธอได้ดมอากาศที่มีกลิ่นเหล้าของเขา

ยังไงเขาและเธอก็เคยเป็นสามีภรรยากันมานานสามเดือน ปกติเขาจูบเธอ ถึงแม้เธอจะไม่มีการตอบสนองอย่างกระตือรือร้น แต่ยังไงก็ยังมีความรู้สึกอยู่ชัดเจน ดังนั้น เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกชอบอยู่

ไม่สำคัญที่เธอจะพูดยังไง ที่สำคัญคือเธอชอบก็พอแล้ว

เวินลั่วฉิงตะลึง คนคนนี้หน้าด้านขึ้นตลอดเวลาจริงๆ

ด่าเขาแบบนี้ เขายังไม่รู้สึกอะไรอีก แล้วยังยิ้มได้อีก

ดังนั้น ตอนนี้เวินลั่วฉิงไม่อยากพูดอะไรกับเขาอีก

“ขอให้คุณเย่ปล่อยฉันเถอะนะคะ”ตอนนี้เวินลั่วฉิงแค่อยากอยู่ห่างจากผู้ชายหน้าด้านคนนี้ไกลๆ ยิ่งไกลยิ่งดี

“คุณลองเรียกผมว่าคุณเย่อีกครั้งดูสิ ？”เย่ซือเฉินได้ยินเธอเรียกเขาว่าคุณเย่ก็รู้สึกขัดหู ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังทำท่าทีเกรงใจเหมือนไม่ค่อยรู้จักกัน

“คุณ……”เวินลั่วฉิงเกลียดคนคุกคามมาตลอด ดังนั้น เธอพูดอีกครั้ง และยังอยากจะเรียกว่าคุณเย่อีกครั้ง

แต่ว่า จู่ๆเย่ซือเฉินก็ก้มหัว กัดไปที่คอของเธอครั้งนึง แล้วริมฝีปากของเขาก็เข้าใกล้หูข้างๆของเธอ พูดทีละคำว่า：“คุณลองพูดอีกทีสิ”

เสียงเขาเบามาก ช้ามาก แต่ความคุกคามก็ชัดเจนมาก

“ ถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมก็เต็มใจ” หลังจากนั้นเย่ซือเฉินรู้สึกว่ายังไม่พอ ก็เพิ่มไปอีกประโยคนึง

เวินลั่วฉิงโกรธ เธอแอบถอนหายใจ พยายามทำให้ตัวเองสงบลง ชื่อเมื่อกี้ที่เรียกไปครึ่งนึงก็ไม่กล้าเรียกออกมาอีก

เธอรู้ว่าเขาสันดานไม่ดี แล้วยังหน้าด้าน และทำได้ทุกเรื่องจริงๆ