ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 428

บทที่428 คุณชายสามเย่บอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ（6）

อย่างไรก็ตามเขามาในวันนี้ เพียงเพื่ออยากพาเธอไป งั้นก็พาเธอไปตอนนี้ซะเลย

เมื่อเย่ซือเฉินกล่าวเช่นนี้ แล้วยังจูบบนใบหน้าเธอแรงๆทีนึงด้วย

เวินลั่วฉิงได้ยินสิ่งที่เขาพูด แล้วดูการเคลื่อนไหวของเขาอีกครั้ง ทำให้โมโหจนใบหน้าแดงไปชั่วขณะ

“ทำไม? เขินแล้วเหรอ "แต่ในตอนนี้ เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้นพอดี มองไปที่เธอ เห็นเธอหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด เขาตะลึง ทันใดนั้นก็มีประโยคดังกล่าวเอ่ยขึ้น

ในขณะนี้สติคุณชายสามเย่ยังไม่ตื่นอย่างเต็มที่

เวินลั่วฉิงเม้มมุมริมฝีปากเล็กน้อย ไม่พูดอะไร เพียงแค่จัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเงียบ ๆ

ไม่รู้ทำไม จู่ๆเวินลั่วฉิงก็รู้สึกขมขื่นเล็กน้อย ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกลำบากเลย

เพราะเธอรู้สึกมาตลอดมาทุกสิ่งที่ทำนั้น ต้องทำให้ดีที่สุด ทำให้เต็มที่ก็พอ ในท้ายที่สุดไม่ว่าจะได้หรือเสีย เธอก็สามารถยอมรับมันได้อย่างใจเย็น

แน่นอน ไม่ใช่ว่าต้องยอมรับทุกอย่าง ตรงกันข้าม เธอเป็นคนที่ชอบตอบแทนผู้พระคุณ มีแค้นก็แก้แค้น ถูกรังแก ก็จะเอาคืนสองเท่า

ดังนั้น แล้วเธอที่รู้สึกลำบากนั้นคืออะไรกัน?

เธอก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นไร เธอด่าตัวเองอย่างลับๆในใจ เวินลั่วฉิง คุณยิ่งอยู่ยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆแล้วเนอะ

เย่ซือเฉินรังแกเธอ เธอก็จะเอาคืนสองเท่า แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เย่ซือเฉินทำกับเธอเมื่อกี้นี้แล้ว ถ้าเธอเอาคืนสองเท่า มันจะไม่.......

ณ เวลานี้ อารมณ์ของเวินลั่วฉิงยิ่งแย่ลง

ดังนั้น ในขณะนี้เธอไม่อยากพูดอะไร ไม่อยากพูดกับเขา

จู่ๆเย่ซือเฉินเห็นว่าเธอเงียบมาก ดวงตาเป็นประกายกะพริบอย่างรวดเร็ว สติที่สูญเสียการควบคุมยาเล็กน้อยเมื่อกี้นี้ก็ฟื้นตัวเป็นปกติแล้วเช่นกัน

เมื่อเห็นชุดที่ยุ่งเหยิงของเธอ เขาก็รู้ดีว่าเมื่อกี้ตัวเองทำเกินไปหน่อย เขาจึงยื่นมือออกไป เพื่อต้องการช่วยเธอจัดเสื้อให้เรียบร้อย

แต่ว่า เวินลั่วฉิงรีบหลีกตัวไปอย่างรวดเร็ว เวินลั่วฉิงเดินตรงไปด้านข้าง แล้วจัดชุดต่อ

ดวงตาของเธอมองต่ำลงเล็กน้อย ไม่ได้ดูเขา และไม่พูดกับเขา

เย่ซือเฉินมองไปที่เธอ แอบถอนหายใจอย่างลับๆ “ขอโทษ เมื่อกี้ผมรีบร้อนไปหน่อย”

เมื่อกี้เขาหุนหันพลันแล่นเกินไปจริงๆ แม้ว่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ของยาก็ตาม แต่เย่ซือเฉินไม่ได้อธิบายอะไรมาก

เขาคิดว่า แม้ว่าจะไม่มีฤทธิ์ทางยา เขาก็ไม่สามารถควบคุมได้เมื่อเขาได้สัมผัสเธอ ตรงกันข้าม ถ้าผู้หญิงในตอนนี้ไม่ใช่เธอ แม้ว่าเขาจะดื่มยามากขึ้นก็ตาม ก็จะไม่เกิดเรื่องอะไรแบบนี้ขึ้น

ดังนั้นเรื่องนี้ก็ไม่สามารถตำหนิเขาได้ ถ้าจะตำหนิเขาก็ต้องโทษที่เธอที่มีอิทธิพลกับเขามากเกินไป

เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น มองไปที่เขา ประหลาดใจที่เขาขอโทษในขณะนี้ แต่เธอได้ยินคำขอโทษของเขาไม่จริงใจเลย คำขอโทษนั้น กล่าวเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดาเลย

นี่เป็นคำขอโทษจากเขาเหรอ? เป็นการขอโทษเหรอ?

มีการขอโทษแบบนี้ด้วยเหรอ?

ใช่ ที่เขาพูดคือขอโทษ แต่ในเสียงของเขา สีหน้าของเขาแสดงออกอย่างชัดเจน เรื่องนี้โทษเขาไม่ได้

ตำหนิเขาไม่ได้ หรือจะต้องตำหนิเธอหรือไงกัน? เวินลั่วฉิงรู้สึกโกรธมากขึ้น