ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 437

บทที่ 437 คุณชายสามเย่รู้ความจริงของห้าปีก่อน (3)

“ทำไม？ฉันก็อธิบายความเข้าใจผิดหมดเปลือกแล้ว คุณยังคิดจะทำอะไรอีก？”ครั้งนี้เวินลั่วฉิงตกตะลึงจริงแท้ เธออธิบายแล้ว แต่เขายังคิดจะทำอะไรอีก？

“ไปที่สำนักทะเบียน” คำพูดของเย่ซือเฉินไม่มีทีท่าให้เจรจาแต่อย่างใด

“เย่ซือเฉิน คุณหมายความว่าอะไรกันแน่？”คนใจเย็นอย่างเธอ บัดนี้เกิดความคลุ้มคลั่งเล็กน้อย คนนี้ช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

เรื่องระหว่างพวกเขากระจ่างทุกอย่างแล้ว ซึ่งจบลงแล้ว ตอนนี้เขาทำอย่างนี้หมายความว่าอย่างไรกัน？

แน่นอน ความเป็นไปได้ที่ว่าเย่ซือเฉินชื่นชอบเธอนั้น เวินลั่วฉิงไม่มีทางไปคิดอย่างแน่นอน เพราะทั้งสองแค่แต่งงานตามเงื่อนไขเป็นเวลาหนึ่งปี และไม่ได้มีความรักใดๆ

“ความหมายของผมยังแสดงไม่ชัดเจนอีกเหรอ？”หางคิ้วของเย่ซือเฉินยกขึ้น พลางกวาดสายตามองเธอแวบหนึ่ง ซึ่งยังคงไม่ได้อธิบายอะไรมากมายเช่นเดิม

เย่ซือเฉินรู้ว่าหากตอนนี้เขาบอกว่าชอบเธอ เธอคงไม่เชื่อเด็ดขาด เพราะเขาได้ยินบทสนทนาของเธอกับคุณปู่ ตอนเขาอยู่ด้านนอกห้องคนไข้ และยังได้ยินสิ่งที่พูดในมือถืออีก เขาจึงรู้สึกว่าหากเขาพูดเช่นนั้นออกไป ไม่แน่ว่าเธอจะยิ่งสงสัยเป้าหมายที่แท้จริงของเขา

“เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะไปจดทะเบียนสมรสที่สำนักทะเบียนกับคุณอีก” เวินลั่วฉิงเห็นเขาพูดไม่รู้เรื่อง ขี้เกียจจะอธิบายอีก จึงพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดออกมา

เด็ดขาดและแน่วแน่ ซึ่งไม่มีทีท่าให้เจรจาแต่อย่างใดเช่นกัน

กว่าจะได้หย่านั้นไม่ง่ายเลย เธอจะให้ตัวเองวนกลับไปดังเดิมได้อย่างไรกัน สิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้ก็คือใช้ชีวิตที่สงบสุขกับลูกรักทั้งสองคน

เห็นใบหน้าที่เด็ดเดี่ยว ดวงตาของเย่ซือเฉินก็หรี่ขึ้น“คุณน่าจะเรื่องสถานการณ์ที่บริษัทเวินซื่อกรุ้ปต้องเผชิญในตอนนี้มั้ง คุณยอมดูบริษัทเวินซื่อกรุ้ปต้องดับสูญหรอกมั้ง？”

เย่ซือเฉินอยากเปลี่ยนวิธีพูดแบบใหม่ เพราะไม่ว่าจะยังไงก็จดทะเบียนสมรสก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที เขารู้ว่าคุณปู่เวินสำคัญมากสำหรับเธอ ฉะนั้นเขารู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่สนใจธุรกิจของตระกูลเวิน

“ฉันไม่ถนัดเรื่องของบริษัท ฉันก็ไม่มีความสามารถไปบริหารด้วย”มุมปากของเวินลั่วฉิงกระตุก ตอบอย่างตรงไปตรงมาแบบไม่มีทางจะตรงไปมากกว่านี้แล้ว

เขาคิดจะเอาบริษัทเวินซื่อกรุ้ปมาข่มขู่เธอหรือ？

สิ่งที่เวินลั่วฉิงอย่างเธอเกลียดชังที่สุดก็คือการโดนข่มขู่นั่นแหละ

หางคิ้วของเย่ซือเฉินยกขึ้น เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดและตอบสนองเช่นนี้กับปัญหานี้ได้

“คุณไม่อยากรู้ว่าใครเป็นคนทำร้ายบริษัทเวินซื่อกรุ้ปเลยเหรอ？”เย่ซือเฉินยังคงไม่ตายใจ เขาไม่เชื่อว่าเธอจะไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้แม้แต่น้อย

“……”เวินลั่วฉิงเม้มปาก ในส่วนลึกของดวงตาเกิดความซับซ้อนขึ้นมา แต่ไม่นานก็กลับกลายเป็นสิ่งที่ยากจะหยั่งถึง จากนั้นเธอก็พูดเย็นชาว่า“เรื่องนี้ฉันไม่สามารถจัดการได้”

เย่ซือเฉินถอนหายใจหนึ่งเฮือกแรงๆ ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรก็ไม่เข้าสมองเลย

เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าเธอไม่ใส่ใจกับเรื่องตระกูลเวินเลย！

“แล้วสิ่งไหนที่ใจใส่ใจบ้าง？หา？”เย่ซือเฉินก้มหน้าลงมา ริมฝีปากที่เซ็กซี่นั้นได้ถูริมฝีปากเธอเบาๆ ครั้งนี้ไม่ได้สอดลิ้นเข้าไปจูบลึกนัก

“สรุปก็คือฉันไม่มีทางไปจดทะเบียนสมรสกับคุณเด็ดขาด”บัดนี้เวินลั่วฉิงไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงบีบบังคับเธอไปจดทะเบียนสมรสจัง แต่ทว่าเธอไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด

เคยติดกับดักมาแล้วรอบหนึ่ง เธอไม่มีทางติดเป็นรอบที่สองแน่นอน

“เวินลั่วฉิง ผมบอกคุณไว้เลยว่าถึงจะจดหรือไม่จดทะเบียนสมรสก็มีค่าเท่ากัน ต่างกันแค่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมาย หรืออีกสถานะหนึ่งคือเป็นเมียเก็บ คุณเลือกเอาเองเถอะ”เย่ซือเฉินอดกลั้นความคิดที่อยากจะบีบคอเธอให้ตายเสียไว้ ร่างกายที่กดทับบนตัวเธอจงใจใช้แรงเป็นพิเศษ

บัดนี้เขาโมโหถึงขีดสุด และไม่รู้จะทำยังไงกับเธอดี จึงพูดเช่นนี้ออกมา

“หากเป็นเช่นนี้ฉันเลือกเป็นคนรักก็แล้วกัน”เวินลั่วฉิงไตร่ตรองดูสักพักก็เอ่ยปากพูดกะทันหัน น้ำเสียงที่เบาช้าระคนเสียงหัวเราะเยาะเอาไว้ด้วย