ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 445

บทที่ 445 อันนี้เป็นผลกรรมของคุณชายสามเย่เอง (2)

หลังจากที่เวินลั่วฉิงดึงเสื้อเขาขาดก็ก้มหน้าไปกัดที่แผ่นอกของเขาอย่างแรงอีกครั้ง

มุมปากของเย่ซือเฉินกระตุก ทั้งรู้สึกเจ็บและตกตะลึง เพราะตอนแรกเขายังสงสัยอยู่ว่าทำไมเธอถึงได้ดึงเสื้อของเขาขาด？

ที่แท้จะได้กัดเขาสะดวกยิ่งขึ้นนั่งเอง เธอช่างร้ายกาจยิ่งนัก！！

บัดนี้เย่ซือเฉินไม่อาจสรรหาคำมาบรรยายความรู้สึกของเขาได้เลย

ทั้งๆที่เมาเหมือนกันแท้ๆ แต่ทำไมอาการครั้งนี้กับครั้งก่อนจึงได้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลย？

เธอในครั้งก่อนช่างน่ารักยิ่งนัก！！

แต่ทว่าครั้งนี้ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ได้？

เย่ซือเฉินกำลังคิดหาสาเหตุอยู่ ในเวลานี้เวินลั่วฉิงได้มากัดด้านหน้าเขาหลายครั้งอีกแล้ว

เจ็บ เจ็บมากจริงๆ เพราะตอนนี้เวินลั่วฉิงอยู่ในสภาวะเมามาย จึงไม่อาจควบคุมแรงของตัวเองได้ เธอถึงได้กัดจริงๆแบบใช้แรงสุดพลังเลยทีเดียว

แต่ทว่าทุกครั้งที่เธอกัดเขา ริมฝีปากของเธอต้องแนบสัมผัสกับผิวกายของเขา มันจึงชวนให้เย่ซือเฉินรู้สึกเสียวอย่างบ้าบิ่น

ริมฝีปากของเวินลั่วฉิงทิ้งลงมาแตะต้องผิวหนังของเขาอีกแล้ว ซึ่งครั้งนี้สัมผัสโดนจุดที่ไวต่อการกระตุ้นอย่างพอดิบพอดี

“ฉิงฉิง”ร่างกายเย่ซือเฉินแข็งทื่อ ตำแหน่งที่ริมฝีปากของเธอมาโดนนั้นราวกับได้ส่งกระแสฟ้าเข้าใน จากนั้นก็กระจายไปทั่วทั้งร่างกายของเขา จนเขาทนไม่ไหวต้องเรียกชื่อของเธอด้วยเสียงแหบ

เขาอยากจะห้ามเธอ ตอนแรกเขาไม่ได้ห้ามปราม ปล่อยให้เธอกัดตามใจอยาก แต่ทว่าตอนนี้……

แต่ทว่าเขาไม่อาจใช้แรงผลักเธอออกได้ ระหว่างที่เขากำลังลังเลอยู่นั่น เวินลั่วฉิงก็ได้กัดลงมาแล้ว

อันที่จริงเวินลั่วฉิงกัดมาเป็นเวลานานเริ่มรู้สึกเมื่อยปากแล้ว เธอจึงไม่ได้กัดแรงๆดังเช่นตอนแรก ฉะนั้นไม่ได้เจ็บมากอะไร แต่เมื่อเธอกัดลงมาก็เกือบทำให้เย่ซือเฉินควบคุมตัวเองไม่ได้

เดิมทีเมื่อเขาได้แตะต้องตัวเธอก็ควบคุมตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้เธอมากัดเขาอย่างนี้ อีกทั้งกัดในจุดที่ไวต่อการกระตุ้นอีกด้วย

ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเวินลั่วฉิงไม่ได้สังเกตเห็นเลยแม้แต่น้อย ครั้งนี้เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองอีก แต่ริมฝีปากยังคงเคลื่อนที่สับเปลี่ยนไปมาอยู่บนผิวหนังของเขา แล้วกัดต่อไปเรื่อย ๆ

บัดนี้เวินลั่วฉิงกัดจนเหนื่อยแล้วจริงๆ ฉะนั้นการกัดในครั้งนี้ยิ่งเบาแรงลงมาอีก ซึ่งอาจไม่ถือว่าเป็นการกัดแล้วก็ได้ มันเหมือนกับหยอกล้อมากกว่า

บวกกับตอนนี้เธอไม่เงยหน้าขึ้นมาอีก ริมฝีปากของเธอลื่นไหลผ่านบนผิวหนังของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า จนทำให้เย่ซือเฉินเสียวจะบ้าตายอยู่แล้ว

บัดนี้เย่ซือเฉินนึกถึงประโยคที่ว่า กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นใครรับขึ้นมากะทันหัน

เขาสรรหาสารพัดวิธีเพื่อหลอกล่อเธอ แต่ตอนนี้คนที่ต้องทรมานมารับกรรมกลับเป็นเขาแทน！！

ตอนนี้ในสมองของเขามีเพียงหนึ่งความคิดเท่านั้น ซึ่งนั่นก็คืออยากได้เธออย่างบ้าคลั่งเลยทีเดียว

แต่ทว่าบัดนี้เวินลั่วฉิงกำลังเมาอยู่ ฉะนั้นเธอไม่รับรู้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะนี้？

“ฉิงฉิง พวกเราเปลี่ยนวิธีกันดีไหม ถ้าคุณใช้มือแล้วกลัวเจ็บก็เอาของมาตีผมก็ได้ ไม่กัดแล้วได้ไหม？”เย่ซือเฉินรู้สึกว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาคงต้องเป็นบ้าและหลอมละลายเป็นแน่ ฉะนั้นเขาจึงลองเจรจากับเวินลั่วฉิงดู

“ไม่เอา ฉันจะกัด”แต่ทว่าบัดนี้เวินลั่วฉิงไม่ได้ฟังคำพูดของเขา คนเมานั้นดื้อรั้งไม่มีเหตุผลอะไรทั้งสิ้น

เวินลั่วฉิงพูดจบก็ก้มหน้ากัดอีกครั้ง

เย่ซือเฉินถอนหายใจหนึ่งเฮือกแรงๆ