ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 462

บทที่462 หลักฐานในคืนนั้นเมื่อห้าปีก่อน คุณชายสามเย่มาเพื่อชำระแค้น (1)

เวินจีหยันพวกเขาคงจะไม่ถือโอกาสที่คุณท่านรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล แล้วจะย้ายของในตระกูลเงินไปหมดเลยรึไง？

ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ก็ไม่เห็นหน้าพวกเขาเลย ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังวางแผนทำเรื่องอะไรอยู่กันแน่？

เวินลั่วฉิงถอนหายใจอีกทีนึง ของนอกกายเหล่านั้น เธอไม่เคยหวงหรือให้ความสำคัญอะไรอยู่แล้ว แต่ว่า การกระทำในตอนนี้ของเวินจีหยันพวกเขามันเกินไปแล้ว

ถึงกับไม่เหลือรถยนต์ไว้แม้แต่คำเดียว ขับบอกไปหมดทุกคัน

ไม่มีรถ เวินลั่วฉิงคิดว่าคงจะต้องไปนั่งรถแท็กซี่ไปแล้วล่ะ คฤหาสน์ใหญ่ของตระกูลเวินไปโบกรถไม่สะดวก จะต้องเดินออกไประยะนึงถึงจะได้

แต่เมื่อเวินลั่วฉิงออกจากประตูบ้าน กลับเห็นว่าด้านนอกประตูบ้านมีรถจอดอยู่คันนึง แน่นอนว่า ประเด็นสำคัญมันไม่ใช่รถยนต์ จุดสำคัญคือคนที่ยืนอยู่ด้านข้างรถยนต์ต่างหาก

รถหรูรุ่นลิมิเต็ด จอดอยู่นอกคฤหาสน์ตระกูลเวิน ยังคงเป็นที่สะดุดตา และดึงดูดสายตาของผู้คนได้เป็นอย่างดี

หากไม่มีคนคนนั้นยืนอยู่ด้านข้างรถ เวินลั่วฉิงคงอาจจะอยากชื่นชมรถคันนั้นอยู่สักพัก

แต่ว่า เป็นเพราะคนที่ยืนด้านข้างรถ เวลานี้ เวินลั่วฉิงไม่มีอารมณ์จะชื่นชมอะไรทั้งนั้น

แน่นอนว่า หากคุณชายสามเย่รู้ความคิดของเธอในเวลานี้ คงจะตบเธอคอหักตายแน่

ตอนที่เห็นเย่ซือเฉินนั้น ฝีเท้าของเวินลั่วฉิงก็หยุดเดินลงโดยจิตใต้สำนึกตัว ทั้งแข็งทื่อ ความจริงแล้วในขณะนั้น เวินลั่วฉิงถึงขนาดอยากเดินถอยหลังโดยอัตโนมัติ แต่ว่าเธอเป็นคนที่ผ่านบรรยากาศงานใหญ่โตอะไรมาเยอะแล้ว ก็เลยควบคุมท่าทีของตนเองให้ไม่ถอยหลัง

เย่ซือเฉินพิงรถยนต์เล็กน้อย ไม่ขยับอะไร แววตาคู่นั้นมองเธอสายตาแบบสบายๆ เหมือนให้ได้ตั้งใจที่จะมองเลย

เมื่อเห็นเธอ เขาก็ไม่ได้ขยับ และไม่พูดอะไร มองเธอเงียบๆอยู่อย่างนั้น

เขาไม่มีท่าทีอะไร ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ บนใบหน้าก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงสีหน้าใดๆเลย ในขนาดนั้น เวินลั่วฉิงถึงกับสงสัยว่าเขาคงจะมองไม่เห็นเธอหรือเปล่า？

คุณชายสามเย่ตาบอดแล้วเหรอ？

เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจทีนึง ไม่เจอกัน 3 วัน แล้วจู่ๆมาเจอเขาเวลานี้ ทำให้เธอมีความรู้สึกมึนงงแบบไม่น่าเชื่อ

ไม่ ไม่ควรมึนงง เวลานี้เธอควรจะคิดเรื่องผลกระทบที่จะตามมา เมื่อเช้า 3 วันก่อน ตอนที่เธอจะจากไป เขาบอกว่าจะไปหาเธอที่โรงพยาบาล ถ้าไม่เจอตัว ผลที่ตามมาต้องรับเอง

ฉันได้ชัดมาก วันนั้นที่เขาไปหาเธอที่โรงพยาบาล แล้วไม่เจอตัว จากนั้นเขาโทรศัพท์หาเธอ เธอวางสายไปโดยไม่ตั้งใจ จากนั้นยังกดวางสายเขาอีกครั้งสาเหตุเพราะเรื่องของไป๋ยี่รุ่ย

แต่ว่า จากนั้นมาเขาก็ไม่โทรศัพท์มาหาอีกเลย หลายวันมานี้ไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลย ทีแรกเธอยังคิดว่าเรื่องนี้มันจะผ่านไปแบบนั้นแล้ว

แต่เรื่องราวมันแสดงให้เห็นว่า เธอไร้เดียงสาไปจริงๆ

คนคนนี้มายืนขวางที่ 5 ประตูคฤหาสน์ตระกูลเวินตั้งแต่เช้า เธอคิดว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ พี่เขากำลังมาแก้แค้นเธออย่างเห็นได้ชัดเจนเลย

เวินลั่วฉิงกำลังคิดว่าจะไปทักทายเขาซะหน่อยไหม？ถ้าจะไปทักทาย เธอควรจะพูดอะไรดี？

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าปกติแล้วถ้าเป็นคนที่พูดเก่งมาก แต่ตอนนี้แม้แต่กล่าวทักทายยังไม่รู้จะพูดอะไรดีเลย

เย่ซือเฉินยังคงไม่มีท่าทีใดๆ และยังไม่พูดอะไร ร่างกายของเขายังคงพิงประตูรถอยู่ ขนาดท่าพิงรถยังไม่เปลี่ยนสักนิด เห็นได้ชัดว่าคุณชายสามเย่ไม่มีท่าทีที่จะเอ่ยปากพูดก่อนเลยสักนิด

เวินลั่วฉิงคิดว่า ไม่งั้น เธอก็เดินผ่านไปตรงๆก็ได้แล้ว ในเมื่อเขาก็ไม่มีปฏิกิริยาการตอบสนองอะไร และไม่พูดอะไร

เวินลั่วฉิงเมื่อคิดแบบนี้แล้ว ก็เริ่มก้าวเดินไปข้างหน้า เธอพบว่า สายตาของคุณชายสามเย่ขยับเล็กน้อย สุดท้ายมาตกลงที่ขาเธอ สัญลักษณ์เอาที่เธอเดิน สายตาของเขาก็ขยับตาม จ้องมองขาของเธอตลอดเวลา

จู่ๆเวินลั่วฉิงก็รู้สึกว่าขาทั้งสองข้างของเธอหนักหน่วงมาก เรากลับบ้านมีน้ำหนักเป็นร้อยๆกิโลเลย