ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 465

บทที่ 465 หลักฐานในคืนนั้นเมื่อห้าปีก่อน คุณชายสามเย่มาเพื่อชำระแค้น (4)

เย่ซือเฉินจ้องเธอ ไฟในดวงตาของเขายิ่งอยู่ก็ยิ่งแรงขึ้น เหมือนอยากเผาเธอให้ไหม้ในชั่วพริบตานั้นเลย

ยิ่งนึกถึงตอนนั้นที่เธอเหลือหนึ่งหยวนไว้ให้เขาเป็นค่าตัว เย่ซือเฉินก็รู้สึกรับไม่ได้

เขามีค่าแค่หนึ่งหยวนหรอ ？เขาเหนื่อยมาคืนหนึ่งมีค่าแค่หนึ่งหยวน？คนงานที่ไปยกอิฐยังได้เงินเยอะกว่าเขาเลย

ได้ยินคำพูดนี้ของเขา เมื่อเห็นท่าทีของเขาที่ชอบอยากจะลืมเธอเข้าไปทั้งตัวหรือไม่ก็ถลกหนังเธอซะเลย มุมริมฝีปากของเวินลั่วเฉินก็กระตุกแรงมาก

ตอนนั้นเธอให้เขาแค่หนึ่งหยวน ก็เพราะตอนนั้นทั้งตัวของเธอมีแค่หนึ่งหยวน ถ้ามีเยอะ แน่นอนว่าเธอจะให้เยอะกว่านี้ ที่จริงเธอไม่ใช่คนขี้เหนียวแบบนั้น

ตอนนี้เขาถามเธอ เขามีค่าแค่หนึ่งหยวนใช่ไหม ？คำถามนี้เธอจะตอบไม่ได้ ดังนั้น เธอเลยปิดปากอย่างสนิท ไม่ได้พูดอะไร

“แต่ละข้อนี้ คุณพูดสิว่าผมเข้าใจคุณผิดข้อไหนบ้าง？”คุณชายสามเย่ไม่คิดว่าเธอจะตอบตั้งแต่แรกแล้ว เขารู้ คงไม่ได้ยินคำพูดอะไรดีๆจากปากของเธออย่างแน่นอน คำพูดที่เธอพูดล้วนใช้มาเพื่อทำให้เขาโกรธทั้งนั้น ดังนั้น เธอไม่พูดยังจะดีกว่า

เวินลั่วฉิงถอนหายใจแรงๆทีนึง สิ่งที่เขาพูด ไม่มีข้อไหนที่เข้าใจเธอผิดเลย และยังตกหล่นสิ่งที่สำคัญที่สุด นั้นก็คือ เธอยังขโมยลูกของเขาสองคน

เห็นเขาที่โกรธในตอนนี้ เวินลั่วฉิงแอบคิดอยู่ว่า ถ้าให้เขารู้เรื่องลูกทั้งสองละก็ เขาคงจะตบเธอให้จนหน้าคว่ำตายไปเลยแน่ๆ！

ไม่ ถ้าให้เขารู้ว่าเธอยังขโมยลูกทั้งสองของเขาละก็ เขาคงถลกหนังตัดเส้นเอ็นขาดให้หมด สับเป็นหมื่นๆท่อนเลยแหละ

นึกถึงเรื่องพวกนี้ เวินลั่วฉิงก็ใจสั่นอย่างช่วยไม่ได้ อดไม่ไหวที่จะกลัว ดังนั้น ไม่ว่ายังไง ก็จะต้องไม่ให้เขารู้เรื่องนั้นเด็ดขาด

“ทำไม？เงียบไม่พูด？ยังจะไม่ยอมรับอีกเหรอ？ให้ผมส่งคุณไปที่น้องห้าด้วยไหม？”เย่ซือเฉินเห็นว่าเธอไม่พูดเลย หรี่ตาลงเล็กน้อย เห็นลูกตาของเธอหมุนไปหมุนมา ไม่รู้ว่าคิดแผนอะไรอยู่

เธอมาถึงจุดนี้แล้วคงเป็นไปไม่ได้ ที่ยังคิดว่าจะปฏิเสธยังไง？หรือกำลังคิดว่าจะหนียังไงอีกหรอกมั้ง？

เวินลั่วฉิงได้ยินว่าจะส่งเธอเข้าสถานีตำรวจด้วย กะพริบตาอย่างรวดเร็ว：“ไม่ต้องขนาดนั้นมั้ง ？คือ คือว่า ไม่ว่ายังไง เราก็เคยเป็นสามีภรรยากัน”

ถึงเธอจะเป็นคนผิดในเรื่องนี้ แต่คงจะไม่ต้องไปถึงสถานีตำรวจมั้ง ？

เขาคงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก？

ไปถึงสถานีตำรวจ ปัญหาก็ร้ายแรงแล้ว เรื่องราวมันก็จะเปลี่ยนไปเลย

เวินลั่วฉิงคิดว่าหากเขารู้เรื่องจริงแล้วก็ คงไม่ปล่อยเธอไปแน่นอน แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะมีความคิดที่อยากจะส่งตัวเธอเข้าโรงพัก

แล้วถ้าเขารู้เรื่องของลูกทั้งสองละก็ ผลที่ตามมา เธอไม่กล้าคิดจริงๆ

“ตอนนี้นึกถึงเรื่องที่เคยเป็นสามีภรรยากันแล้วเหรอ ？”เย่ซือเฉินจ้องมองเธอ ความโค้งของมุมริมฝีปากที่ยกขึ้นมีความแปลกเล็กน้อย เคยเป็นสามีภรรยากัน ？เวลานี้เธอกลับนึกได้ว่าพวกเขาเคยเป็นสามีภรรยากัน

“ โบราณเขาว่า เป็นสามีภรรยากันแค่วันเดียว ก็เหมือนมีบุญวาสนาต่อกันนับร้อยวัน ……" เวินลั่วฉิงรู้ว่าเขากำลังโกรธมากในตอนนี้ ไม่มีใครรู้ว่าเขาที่กำลังโกรธมากจะสามารถทำเรื่องอะไรออกมาบ้าง

เวินลั่วฉิงคิดว่า ไม่แน่ บางครั้งเวลาเขาอารมณ์เสียขึ้นมาก็อาจจะส่งเธอเข้าโรงพักก็เป็นไปได้ สถานการณ์ของตระกูลเวินในตอนนี้ คุณปู่ยังพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าเธอยังเข้าโรงพักไปอีกคน……

ดังนั้น ในตอนนี้เวินลั่วฉิงจึงลองคุยกับเขาดีๆ และพูดอย่างนุ่มนวล

“มีบุญวาสนาต่อกันนับร้อยวัน？พวกเราแต่งงานกันสามเดือนรวมๆแล้วก็แค่ไม่กี่วัน ”เย่ซือเฉินยกมุมริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย ภายใต้ความมีเสน่ห์น่าดึงดูดสายตายังดูเย้ายวนเพิ่มขึ้น และดูมีความร้ายกาจเบาๆ