ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 480

บทที่ 480 เขารู้เรื่องลูกทั้งสองคนแล้ว (4)

“เวินลั่วฉิง ถึงยังไงแม่ฉันก็เป็นญาติผู้ใหญ่ของเธอนะ ปกติเธอไม่เคารพเขาไม่เป็นไร แต่ตอนนี้แกถึงกับจะทำร้ายเค้า......”

เดิมทีเวินหรวนหรวนก็โกรธเกลียดเวินลั่วฉิงมากอยู่แล้ว ในเวลานี้ต้องถือโอกาสนี้ใส่ร้ายเวินลั่วฉิงให้แรงๆ

เวินลั่วฉิงจ้องมองพวกเขา มุมปากเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา สองคนนี้เล่นละครได้น่ารังเกียจมาก

“ฉันว่า พวกเธอเล่นละครให้ใครดูฮะ? ให้คุณปู่ดูเหรอ? ถ้าอยากให้คุณปู่ดู พวกเธอไม่ต้องเสียเวลาหรอกนะ เพราะว่า......”

เวินลั่วฉิงพูดได้แค่ครึ่งเดียวก็หยุดชะงัก จากนั้นยกมือขึ้นมาชี้ไปตรงมุมทางเลี้ยวของบันได แล้วยิ้มพูดว่า: “เพราะว่า คุณปู่เห็นทั้งหมดแล้ว”

หลี่หยุนรีบเงยหน้าอย่างรวดเร็ว ตอนที่เห็นคุณปู่เวินตรงมุมทางเลี้ยวของบันไดแล้ว สีหน้าเปลี่ยนไปทันที แต่เสียงที่ตะโกนร้องไห้นั้นก็รีบหยุดกะทันหัน

“หรวนหรวน ลูกพอแม่ไปโรงพยาบาลหน่อย เจ็บจะตายอยู่แล้ว” หลี่หยุนก็ยังมีความเกรงกลัวคุณปู่เวินเล็กน้อย ในเมื่อคุณปู่เห็นหมดแล้ว งั้นเธอก็ต้องรีบออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

“อ่อ ค่ะ ค่อ” เวินหรวนหรวนก็ตอบโต้ได้เร็วมาก รีบๆพยุงตัวหลี่หยุนขึ้นมา แล้วออกไป

มุมปากของเวินลั่วฉิงยิ้มออกมานิดๆ

ที่จริง คุณปู่เพิ่งจะลงมา ไม่เห็นเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเลยสักนิด แค่หลี่หยุนรู้สึกผิดเอง นึกว่าคุณปู่เห็นแล้วจริงๆ

คุณปู่เวินค่อยเดินลงบันไดช้าๆและตอนที่มองเวินลั่วฉิง สายตาเต็มไปด้วยความเอ็นดู เพราะเขารู้ดีว่า ฉิงฉิงอยู่บ้านนี้ คนพวกนั้นต้องคิดหาวิธีรังแกและทำร้ายฉิงฉิง ดังนั้นหลายปีมานี้ คุณปู่ไม่เคยบีบบังคับให้ฉิงฉิงกลับมาอยู่บ้าน

“ฉิงฉิง ปู่ออกจากโรงพยาบาลแล้ว หนูบอกว่าที่ประเทศMยังมีธุระไม่ใช่เหรอ? ถ้าหนูอยากกลับไปก็กลับไปเถอะ เรื่องงานที่บริษัท หนูไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ปู่จัดการเองได้” ถึงแม้คุณปู่เวินอยากให้เวินลั่วฉิงอยู่ข้างๆกาย แต่ว่าเขาไม่อยากให้เวินลั่วฉิงถูกรังแก

ตอนนี้เขาป่วยอยู่ เรื่องหลายอย่างอาจจะดูแลไม่ทั่วถึง เขากลัวว่าฉิงฉิงจะได้รับอันตราย

เมื่อคืนเย่ซือเฉินเคยพูดไว้แล้ว เขาจะจัดการเรื่องของตระกูลเวินเอง ดังนั้นเรื่องที่บริษัท เวินลั่วฉิงไม่รู้สึกกังวลอะไรเลย ถ้าเรื่องแค่นี้คนอย่างเย่ซือเฉินยังจัดการไม่ได้ งั้นเขาก็ไม่ใช่เย่ซือเฉินแล้ว

สำหรับเรื่องกลับประเทศM?

พูดจริงๆ ลูกทั้งสองคนก็อยู่ที่ประเทศM เธออยากกลับไปดูแลพวกเขาอยู่แล้ว แต่ที่สำคัญคือเย่ซือเฉินจะยอมให้เธอไปเหรอ?

เวินลั่วฉิงนึกถึงเรื่องที่เย่ซือเฉินห้ามไว้เมื่อคืน อดใจไม่ได้ที่จะต้องถอนหายใจลึกๆทีหนึ่ง สถานการณ์ในตอนนี้ เย่ซือเฉินต้องไม่ยอมให้เธอจากไปแน่ๆ

ไม่แน่ เธอยังไม่ทันออกจากเมืองA ก็ถูกเขาขัดขวางไว้เหมือนครั้งที่แล้ว

อีกอย่าง ถึงแม้เธอจะออกจากเมืองA กลับไปถึงประเทศM ด้วยความสามารถของเย่ซือเฉินแล้ว ถ้าอยากหาตัวเธอ ก็สามารถหาเจอจนได้ ถึงตอนนั้นบางทีเรื่องของลูกทั้งสองจะถูกเปิดเผยไปด้วย

“ฉิงฉิง ให้ปู่ช่วยหนูจองตั๋วเครื่องบินไหม?” คุณปู่เวินเห็นเวินลั่วฉิงไม่ตอบ จึงลองถามอีกครั้ง

“ไม่ต้องค่ะคุณปู่ หนูยังไม่รีบกลับไปค่ะ” เวินลั่วฉิงไม่อยากให้คุณปู่เป็นห่วง จึงพูดเพิ่มมาอีกคำ: “คุณปู่วางใจเถอะค่ะ หนูไม่โดนรังแกง่ายๆหรอกค่ะ”

คุณปู่เวินตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะ ที่จริงเขาก็ไม่อยากให้เวินลั่วฉิงกลับไปเร็วขนาดนี้

เรื่องเมื่อสักครู่นี้ เขาก็เห็นอยู่บ้าง ดังนั้นเขาก็เชื่อว่าฉิงฉิงคงไม่ถูกรังแกง่ายๆขนาดนั้นจริงๆ

“อืม ปู่จะไปที่บริษัท หนูก็ไปด้วยกันสิ” คุณปู่คิดว่าถ้าเวินลั่วฉิงไม่กลับประเทศM เขาพาฉิงฉิงไปที่บริษัทด้วย: “หนูไปเป็นเพื่อนปู่หน่อยนะ”

“ค่ะ” เวินลั่วฉิงนึกถึงสุขภาพคุณปู่ไม่ค่อยดี อีกอย่างเธอก็อยากรู้ว่าเย่ซือเฉินจะทำยังไง ดังนั้นจึงตอบตกลง

ในลานจอดรถของตระกูลเวินไม่มีรถจอดอยู่เหมือนเดิม รถที่เวินจือหยันขับกลับมาเมื่อคืน วันนี้ก็ขับออกไปหมดแล้ว

แต่ว่า เวินลั่วฉิงขับรถของเย่ซือเฉินกลับมาด้วย ดังนั้น จึงขับรถของเย่ซือเฉินไปที่บริษัท

“นี่มันคือรถของเย่ซือเฉินนิ เคยได้ยินว่าเป็นคันที่เย่ซือเฉินชอบมากที่สุด ทำไมเขาถึงให้หนูขับกลับมาได้?” คุณปู่เวินนั่งอยู่บนรถ มองดูเวินลั่วฉิง ยิ้มจนตาเล็กมากเกือบจะมองไม่เห็นอยู่แล้ว

เมื่อคืนเขาก็ดูออกแล้ว เย่ซือเฉินและฉิงฉิงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา เห็นทีน่าจะมีอะไรจริงๆ

“เขาชอบรถคันนี้มากที่สุดเหรอคะ?” เวินลั่วฉิงตะลึงสักพัก นึกถึงปกติเย่ซือเฉินก็ขับรถคันนี้มากที่สุดจริงๆ