ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 483

บทที่483 เขารู้เรื่องเด็กๆสองคนแล้ว (7)

เวลานี้เวินลั่วฉิงอยู่ที่บริษัท กำลังจะไปยังห้องประชุม เห็นสายที่โทรมาของเขาแล้วก็รู้สึกอึ้งไป นึกถึงคำพูดเมื่อคืนของเขาแล้วจึงกดรับสาย : “ฮัลโหล คุณ......”

“ถังหลินโทรหาคุณหรือเปล่า?” เพียงแต่เวินลั่วฉิงยังพูดไม่จบนั้น ก็ถูกคุณชายสามเย่ตัดบทเสียก่อน

เวินลั่วฉิงอึ้งไปเล็กน้อย บุคคลนี้เปลี่ยนไปเป็นคนใจร้อนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

“ไม่มีนี่” หลังจากที่เวินลั่วฉิงแยกจากถังหลินที่หมู่บ้านซิงหูแล้ว ถังหลินก็ไม่ได้ติดต่อเธอมาเลย จะว่าไปจริงๆแล้วเธอเองก็รู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง เดิมทีคิดว่าหาครอบครัวแม่เจอแล้วเสียอีก

“จำไว้นะ ถ้าเขาโทรมาหาคุณ คุณไม่ต้องรับ ไม่ต้องไปสนใจเขา” เย่ซือเฉินออกคำสั่ง

“อา?” เวินลั่วฉิงรู้สึกงุนงงอยู่บ้าง เขาหมายความว่าอะไรกัน?

“อาอะไรล่ะ? ได้ยินที่ผมพูดไหม?” เวลานี้เย่ซือเฉินกลัวว่าถังหลินจะไปหาเวินลั่วฉิงจริงๆ

เวลานี้ความหึงหวงของคุณชายสามเย่ได้ทลายลงมาแล้ว ความหึงหวงถูกฝังลงในหัวเป็นที่เรียบร้อย การกระทำในตอนนี้ของคุณชายสามเย่นั้นดูจะเป็นเหมือนเด็กไปอยู่บ้าง

เวินลั่วหยาง : “…………”

ทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าดูผิดปกติ

“ได้ยินแล้ว” เวินลั่วฉิงที่ดึงสติกลับมาแล้วนั้นตอบรับกลับไป

เวลานี้เอง เวินลั่วฉิงได้ยินเสียงตวาดด้วยความโมโหของคุณปู่ดังขึ้นจากในห้องประชุม เธอรู้สึกตกใจ : “ฉันมีธุระอยู่ทางนี้ วางก่อนนะ เดี๋ยวฉันค่อยบอกคุณอีกที”

ตอนที่เธอเพิ่งจะรับสายจากเย่ซือเฉิน คุณปู่เข้าไปในออฟฟิศก่อน ดูแล้วจะเกิดการถกเถียงกันขึ้นมา

“แกนี่มันลูกเนรคุณ ตอนนี้แม้แต่ฉันแกก็ยอมไม่ลงแล้วใช่ไหม?” คุณปู่เวินมองไปยังเวินจีหยัน โมโหเสียจนหน้าดำหน้าเขียวไปหมด

“พ่อ ผมเองก็คิดแทนพ่อนะ พ่ออายุขนาดนี้แล้ว สุขภาพก็ไม่ค่อยดี ผมอยากจะให้พ่ออยู่พักผ่อนที่บ้าน” คำพูดของเวินจีหยันฟังดูดี แต่ต่อให้คำพูดจะฟังดูดีแค่ไหนก็ไม่อาจปิดบังถึงจุดประสงค์ของเขาได้เลย

เวินลั่วฉิงเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา รีบเดินมาอยู่ข้างๆคุณปู่ แล้วพยุงเขา : “คุณปู่คะ ใจเย็นๆนะคะ อย่าโมโหเลยค่ะ”

คุณหมอสั่งเอาไว้ ว่าอย่าให้มีอะไรมากระตุ้นคุณปู่

“พ่อ พ่อดูสุขภาพของพ่อเองสิ แค่พูดก็ยังต้องใช้แรงขนาดนี้ ผมจะยอมให้พ่อมาเป็นกังวลเรื่องของที่บริษัทนี่ต่ออีกได้อย่างไร” อยู่ต่อหน้าคนนอกแล้ว เวินจีหยันจะเสแสร้งออกมาได้เป็นอย่างดี

“พวกคุณก็หมายความแบบนี้ใช่ไหม? ต้องการจะเลือกเขามาเป็นประธานบริษัท?” คุณปู่ไม่ได้สนใจเวินจีหยัน แต่กลับมองไปยังผู้จัดการไม่กี่คนที่อยู่ภายในห้องประชุมนั้น

คุณปู่เวินรู้ว่าวันนี้ถ้าคิดอยากจะให้ฉิงฉิงขึ้นเป็นประธานบริษัท คนอื่นๆคงจะไม่ยอมอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงคิดอยากจะมาบริหารดูแลบริษัทเอง แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เวินจีหยันจะไม่ยอมอ่อนให้แม้แต่เขา

“ท่านครับ พวกเราเองก็นึกถึงสุขภาพของท่านเหมือนกันนะครับ” คนอื่นๆนั้นเห็นได้ชัดว่าได้มีการปรึกษาหารือกับเวินจีหยันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ไม่กี่คนนั้นได้รับผลประโยชน์จากเวินจีหยัน ดังนั้นเวลานี้จึงช่วยพูดแทนเวินจีหยันอีกด้วย

คุณปู่เวินโมโหเสียจนเริ่มรู้สึกเจ็บหน้าอก : “ได้ ได้ พวกคุณนี่ดีจริงๆเลยนะ ผมยังไม่ตาย พวกคุณก็ ก็......”

เวินลั่วฉิงเห็นท่าทางของคุณปู่เวินแล้ว ในใจนั้นก็รู้สึกตกใจ ดวงตาปรากฏความเย็นชาออกมา เธอไม่เข้าใจเรื่องธุรกิจ แต่การจัดการเรื่องแบบนี้นั้น ก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

เธอไม่ได้ออกเสียงก็เป็นเพราะว่าไม่อยากจะยุ่ง อีกทั้งเย่ซือเฉินเคยบอกเอาไว้แล้วว่าเขาจะเป็นคนจัดการเอง เธอคิดว่าเย่ซือเฉินจะจัดการแล้วเสียอีก

แต่ตอนนี้......

มุมปากของเวินลั่วฉิงขยับเล็กน้อย ตอนที่อยากจะเปิดปากพูดออกมานั้น เวลานี้เองที่จู่ๆโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

เวินลั่วฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เห็นเป็นข้อความหนึ่งฉบับที่เย่ซือเฉินส่งมาให้

‘คุณอยู่ที่บริษัทใช่ไหม? เรื่องที่บริษัทคุณไม่ต้องยุ่งนะ ให้เวินจี้หยันทำไปก่อน แล้วผมจะจัดการเอง’