ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 488

บทที่488 รับเด็กสองคนกลับบ้าน (1)

“ตอนนี้ในมือพ่อของฉันมีคดีอยู่คดีนึง จัดการยากมาก ต้องการความช่วยเหลือจากเธอ” ครั้งนี้ถังหลินเอ่ยพูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา : “เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับตระกูลถัง......”

“โอเคค่ะ ฉันรับปากคุณ” เวินลั่วฉิงไม่รอให้ถังหลินพูดจบ แต่รับปากเลยทันที

ในเมื่อแม่เป็นคนของตระกูลถัง เรื่องของตระกูลถัง หากเธอสามารถทำได้เธอย่อมที่จะต้องช่วยอย่างแน่นอนอยู่แล้ว

ถังหลินอึ้งไป ดวงตาคู่นั้นเป็นประกายอย่างรวดเร็ว เดิมทีเขาคิดว่าเขาจะต้องเสียเวลาในการพูดนานกว่านี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กคนนี้จะตอบรับอย่างรวดเร็วขนาดนี้ จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าเรื่องเหล่านั้นที่เขาทำก่อนหน้านี้ดูจะเกินความจำเป็นไปอยู่บ้าง

“ครั้งนี้เป็นศูนย์กลางภายในแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล เพราะฉะนั้นจะดำเนินการได้ไม่ค่อยสะดวกนัก ก่อนจะไขคดี เธออาจจะต้องอยู่ที่นั่นตลอดนะ” ถังหลินรู้สึกว่าเรื่องบางเรื่องก็จำเป็นที่จะต้องพูดกับเธอให้ชัดเจนก่อน

เธอมีเรื่องอะไรที่จะต้องจัดการ ก็สามารถจัดการก่อนล่วงหน้าได้

“อืม ฉันรู้ค่ะ” คดีก่อนหน้านี้ที่เธอเคยรับ บางครั้งก็จำเป็นจะต้องปิดกั้นอย่างมิดชิด อย่าว่าแต่ไม่สามารถออกไปไหนได้เลย แม้แต่จะติดต่อกับภายนอกยังถูกตัดขาดการติดต่อเลยเสียด้วยซ้ำ

ดังนั้น ตรงจุดนี้ เวินลั่วฉิงไม่ได้รู้สึกว่ามีปัญหาอะไร

แต่จู่ๆเวินลั่วฉิงก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมา คิดไปถึงคำพูดของเย่ซือเฉินที่พูดกับเธอเมื่อคืนนี้

อย่าทำให้เขาต้องหาตัวไม่เจอ

ถ้าหากเธอต้องไปที่ศูนย์กลางภายในแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล ในช่วงไขคดีก็จะไม่สามารถกลับมาได้ เย่ซือเฉินอาจจะไม่ได้เจอเธอเลย

“ต้องไปเมื่อไหร่คะ?” เวินลั่วฉิงเอ่ยถามขึ้น

“ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี อีกไม่กี่วันแล้ว แล้วอีกอย่างคนของตระกูลกู้ก็ก่อความวุ่นวายอยู่ตลอดอีกด้วย เธอไปครั้งนี้ ทางที่ดีที่สุดคือตอนแรกยังไม่ต้องเปิดเผยสถานะ แบบนี้จะได้เป็นประโยชน์ในการตรวจสอบของเธอด้วย” ใบหน้าของถังหลินจริงจังและหนักแน่นขึ้นมา : “เธอจัดการเรื่องที่อยู่ในมือก่อน จัดการเสร็จแล้ว ฉันจะส่งเธอไป”

เห็นความจริงจังและหนักแน่นบนใบหน้าของถังหลินแล้ว เวินลั่วฉิงก็รู้เลยว่าเรื่องนี้คงจะมาถึงจุดที่จวนเจียนแล้ว

ความร้ายกาจของคนตระกูลกู้ ในงานเลี้ยงก่อนหน้านี้เธอเคยเจอมาแล้ว ดังนั้นเรื่องนี้คงจะมีความยากมากอย่างแน่นอน

“ฉันสามารถออกเดินทางได้ทันที แต่คุณจะต้องให้คนดูแลคุณปู่ของฉันให้ดีๆนะคะ” ครั้งนี้เวินลั่วฉิงกลับมาก็เพื่อคุณปู่ ดังนั้นเธอจึงไม่วางใจในสภาพร่างกายของคุณปู่

“ได้” ถังหลินคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะออกเดินทางได้ในทันที อีกทั้งเธอเพียงแค่กำชับเรื่องของคุณปู่เท่านั้น ทางเย่ซือเฉินทางนั้นเธอจะไม่กำชับอะไรสักนิดเลยอย่างนั้นหรือ?

แต่ครั้งนี้ ถังหลินไม่ได้พูดอะไรออกมา เด็กคนนี้จะทำอะไรเธอมีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นคอยเตือนอะไร

ความจริงแล้วที่เขาเพิ่งจะเอ่ยเตือนเธอไปนั่นก็เพียงพอแล้ว

จากนั้น เวินลั่วฉิงก็โทรหาคุณปู่เวิน บอกว่ามีธุระจะต้องไปจัดการสามสี่วัน

วางสายแล้วนั้น เวินลั่วฉิงจับโทรศัพท์มือถือเอาไว้ คิดแล้วหลังจากนั้นก็พิมพ์ข้อความฉบับหนึ่งส่งออกไป

ข้อความนั้นเธอส่งไปให้กับเย่ซือเฉิน

อีกทางด้านหนึ่ง เย่ซือเฉินได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังแล้วนั้น ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ตอนที่เห็นว่าเป็นข้อความจากเวินลั่วฉิงแล้ว ก็ตะลึงงันไปเล็กน้อย

ข้อความของเวินลั่วฉิงมีเนื้อหาง่ายๆว่า---‘ฉันมีธุระ จำเป็นต้องไปจากที่นี่สักสามสี่วัน’

เย่ซือเฉินคิดว่าเธอจะไปจากที่นี่แล้วในใจก็รู้สึกไม่พอใจ แต่เธอส่งข้อความมาอธิบายสถานการณ์กับเขาเองแบบนี้ ก็ทำให้ในใจเขามีความรู้สึกที่ต่างออกไป

“ไปไหน?” เดิมทีเย่ซือเฉินกดโทรออกไปหาเธอ แต่สายที่โทรออกได้เพียงแค่ครึ่งเดียวก็หยุดลง หลังจากนั้นเขาจึงพิมพ์ข้อความส่งไปฉบับหนึ่ง