ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 507

บทที่ 507 กลยุทธ์ชายงามของใครบางคน (1)

“ลูกพี่ใหญ่ อันนี้มันขัดต่อกฎขององค์กรยมบาลของพวกเรานะครับ”เฉิงจื่องุนงง องค์กรยมบาลของพวกเรารับประกันว่าจะไม่รั่วไหลข้อมูลของลูกค้าเด็ดขาด แต่ตอนนี้ลูกพี่ใหญ่ถึงกับเอาหลักฐานการจ้างงานออกไป？

“ใครเป็นคนตั้งกฎ？”เย่ซือเฉินยกคิ้วขึ้น เปลวไฟแห่งความเผด็จการนั้นบ้าบิ่นจนสุดลูกหูลูกตาแลยทีเดียว

“ท่านลูกพี่ใหญ่เป็นคนตั้งครับ”มุมปากเฉิงจื่อกระเพื่อมแรงๆ อันนี้ยังต้องถามอีกเหรอ？ตอนนั้นลูกพี่ใหญ่เป็นคนตั้งกฎพวกนี้ด้วยตัวเอง

“แล้วยังมีปัญหาอีกไหม？”น้ำเสียงที่เบาและงุ่มงามของเย่ซือเฉินเพียงพอให้คนอกสั่นขวัญแขวนได้เลย

“ไม่มีปัญหาแล้วครับ”เฉิงจื่อกล้ำกลืนน้ำลายเข้าปาก คุณคือลูกพี่ใหญ่ ยิ่งใหญ่ที่สุด คุณว่าอะไรก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว เขาจะพูดอะไรได้อีก？

“จำไว้ว่ามอบให้คนแซ่เห่อ”เย่ซือเฉินสั่งการหนึ่งประโยค หากมอบให้คนบ้านตระกูลกู้ก็คงถูกเก็บซ่อนเอาไว้ หรือมอบหลักฐานให้ถังหยุนเฉิงก็เท่ากับเป็นการเพิ่มขี้ปากให้แก่เขา คนแซ่เห่อเป็นคนกลาง เป็นผู้มีคุณธรรม จึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมเป็นอย่างมาก

“นายคือต้นแบบผู้ชายเอาแผ่นดินไม่เอาสาวงามจริงเหรอ？”คุณเหลยเห้อยืนอยู่ด้านข้างเขา ถึงแม้จะได้ยินไม่หมด แต่ก็พอจะคาดเดาออกมาเป็นเรื่องอะไร

คุณชายสามเย่มองเขาครู่หนึ่ง มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ดูคล้ายยิ้มและไม่ยิ้ม“ผมทนเรื่องอื่นได้ แต่รังแกภรรยาของผม หากผมทนแล้วยังถือว่าเป็นลูกผู้ชายอยู่อีกไหม？”

“เห้อะ หลายปีมานี้ลุงก็ไม่เคยเห็นนายอดทนต่อเรื่องอะไรมาก่อนเลย”เหลยเห้อกระตุกมุมปาก พูดราวกับว่าเย่ซือเฉินอย่างเขาเคยทนอะไรมาก่อนเสียอย่างนั้น

“คุณแม่นายบอกว่านายเป็นเด็กดี เป็นเด็กที่เชื่อฟัง ลุงว่าบนโลกใบนี้นอกจากคุณแม่ของนายแล้ว คงไม่มีใครคิดว่าคุณชายสามเย่เป็นเด็กดีเชื่อฟังหรอกมั้ง”เหลยเห้อค่อยๆเสริมขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มเพิ่มขึ้นมาหลายส่วน

“ช่วงนี้คุณแม่สบายดีไหมครับ？”เห็นได้ชัดว่าคุณชายสามเย่เก็บระงับอารมณ์ได้แล้วหลายส่วน แววตามีความซับซ้อนระคนอยู่ด้วย

“วางใจได้ เธอสบายดีมาก ลุงดูแลเธอเอง”ขณะที่เหลยเห้อพูดประโยคนี้ออกมา น้ำเสียงอ่อนโยนเป็นอย่างมาก

“ผ่านไปกี่ปีแล้ว ทำไมลุงยังไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย？”ได้ยินสิ่งที่เหลยเห้อกล่าว และเมื่อเห็นสีหน้าของเหลยเห้อ คุณชายสามเย่เชื่อใจเขาว่าเขาดีกับคุณแม่จริงๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทั้งสองคนก็น่าจะอยู่ด้วยกันอย่างเปิดเผยถูกหลักธรรมเนียบถึงจะถูก

ขอเพียงจริงใจต่อคุณแม่ของเขา เขาก็ไม่ต่อต้านอยู่แล้ว

“เมื่อก่อนแม่ของนายถูกทำร้ายอย่างสาหัส จึงหวาดกลัวและตีตัวออกห่างจากผู้ชาย แต่หลายปีมานี้เธอคุ้นชินกับการมีลุงอยู่ข้างกายแล้ว ไม่ขับไล่ลุง ลุงก็พอใจมากแล้ว ไม่กล้าเพ้อฝันไปถึงเรื่องอื่นอีก”บัดนี้สีหน้าเหลยเห้อเต็มเป็นไปความห่วงใยและสุขอย่างรู้จักพอ

เขารอคอยและปกป้องเธอมาเป็นเวลาสิบห้าปี จนสามารถทำให้เธอคุ้นชินกับเขา ไม่ขับไล่ไสส่งอีกต่อไป

เขาเกรงว่าหากเขาขอเธอแต่งงาน เธอจะถดถอยไม่เข้าให้เขาเข้าใกล้อีก

เรื่องในอดีตทำให้เธอเจ็บปวดรวดร้าวมาก ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหนก็คงยากต่อการหลุดพ้นจากบ่วงแห่งความทุกข์ระทมได้ เธอพยายามสุดความสามารถแล้ว

เย่ซือเฉินเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไร

“ลุงกลับไปก่อน แม่นายยังรอลุงอยู่ที่บ้าน ต้องการให้ช่วยเหลืออะไรอีกก็โทรศัพท์มาหานะ”เหลยเห้อก็ไม่ได้พูดมากอะไรอีก บางครั้งพูดมากไปก็ไร้ประโยชน์ ประเด็นสำคัญคือการกระทำมากกว่า

“อืม”เย่ซือเฉินตอบรับเสียงทุ้มต่ำ

“รอให้ตามภรรยากลับมาได้แล้วก็พาภรรยาไปเยี่ยมคุณแม่นายนะ เรื่องนี้เป็นความปรารถนาของเธอมาโดยตลอด”เหลยเห้อก้าวไปหนึ่งก้าวแล้วหยุดลง หันไปมองเย่ซือเฉินด้วยแววตาตั้งหน้าตั้งตารอคอยความหวัง