ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 511

บทที่511 ถังจื่อโม่เหมือนคุณชายสามเย่ตอนเด็กอย่างกะแกะ(1)

“ใช่ เลือกเขาดีที่สุดแล้ว เขามีความเป็นกลางมาโดยตลอด ไม่ได้ยืนข้างฉัน และไม่ได้แสดงออกว่าจะช่วยถังหยุนเฉิงด้วย เจ้าสี่เสนอได้ดีมาก” กู้เจิ้งฉุนยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้า

“กู้หนาน คุณไปเดี๋ยวนี้เลย ทำตามที่อาสี่คุณพูด” ตอนที่กู้เจิ้งฉุนมองไปที่กู้หนาน สีหน้าดูไม่พอใจอย่างมาก สายตาแสดงออกถึงความเย็นชาอย่างชัดเจน “หลายเรื่องที่ผ่านมาคุณทำได้ไม่ดีเลย ทำให้ฉันผิดหวังมาก ถ้าผิดพลาดอีก ฉันจะไม่ให้อภัยคุณ”

“ฉันเข้าใจแล้วคุณพ่อ” กู้หนานก้มหน้า ตัวแข็งทื่อ บุคลิกดูเคารพแต่ในใจกลัวมาก คุณพ่อของเธอพูดว่าจะไม่ให้อภัยเธอ จะต้องลงโทษเธออย่างหนักแน่ๆ

ทางเวินลั่วฉิงก็โทรหาถังหลิน

“ฮัลโหล ฉิงฉิง ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง” เมื่อรับสาย เสียงของถังหลินก็ดังขึ้น

เวินลั่วฉิงเล่าสถานการณ์ทั่วไปอย่างรวดเร็วและบอกแผนการของตัวเองให้กับเขาไป

“โธ่คุณจะให้ฉันใช้มารยาของผู้ชายเหรอ” ถังหลินตะลึง มุมปากกระตุกอย่างรุนแรง เด็กคนนี้คิดออกมาได้ทุกวิธีจริงๆ

“ใช้คำหวานเพียงไม่กี่คำก็ได้แล้ว ไม่ได้ให้คุณต้องอุทิศตัวขนาดนั้น” เวินลั่วฉิงได้ยินเสียงอุทานของเขา อดไม่ได้ที่จะขยับมุมปากเล็กน้อย

“พูดคำหวานๆกับเธอ มันยากมาก ยากกว่าภารกิจใดๆทั้งสิ้น” แค่คิดถึงกู้หนาน บนใบหน้าของถังหลินก็แสดงความเย็นชาออกมา สำหรับผู้หญิงคนนั้นไม่มีความรู้สึกดีๆด้วยแม้แต่นิดเดียว ให้เขาพูดคำหวานกับเธอ เหมือนฆ่าเขาทั้งเป็น

ไม่ มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาโหดร้ายกว่า

“คุณไม่อยากพูดคำหวานก็ได้ แต่ทำอย่างไรก็ได้ถ่วงเวลาเธอไว้ก็พอ ยิ่งนานยิ่งดี” เวินลั่วฉิงรู้ว่าวิธีนี้ฝืนใจถังหลินมากเกินไป

“ฉันเข้าใจแล้ว สบายใจได้ ฉันจะหาวิธีได้ รับรองว่าจะถ่วงเวลาให้นานเท่าที่คุณต้องการ” ถึงแม้ถังหลินรู้สึกไม่ค่อยเต็มใจ แต่มันเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ไม่ว่าจะเสียสละมากแค่ไหนเขาก็ต้องทำให้ได้

“เช่นนั้นก็ดี ฝากคุณด้วย” เวินลั่วฉิงแอบโล่งใจ ใบหน้ายิ้มเล็กน้อย

“ใช่ๆ ฉันยังไม่ได้ไปรับเด็กสองคนกลับมาเลย” ถังหลินพูดอย่างรวดเร็วอีกหนึ่งประโยค ในขณะที่พูด เสียงของเขาเศร้าเล็กน้อย

“เกิดอะไรขึ้น” เวินลั่วฉิงสะดุ้งเล็กน้อย ดวงตาสั่นไหวถังหลินตั้งใจไปรับเด็กสองคน สองวันก่อนยังเธอโทรหาจื่อโม่ก็พูดกับจื่อโม่เรื่องนี้ จื่อโม่ก็ตอบตกลงแล้ว

ดังนั้นถังหลินไปรับ เด็กทั้งสองคนก็น่าจะกลับมาด้วย

“คุณไม่ต้องกังวล เด็กทั้งสองต้องปลอดภัยแน่นอน คนที่ชื่อเยว่หงหลิงพาพวกเขาออกไปเที่ยว คุณลองติดต่อเธอสิ ลองถามสถานการณ์ก่อน” ถังหลินรู้ว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับถังไป๋เชียน แต่เขาก็ไม่ได้พูดออกมา

“ได้ ฉันลองติดต่อพี่หงหลิงดู” ใบหน้าของเวินลั่วฉิงแสดงออกถึงความกังวลอย่างชัดเจน แม้จะรู้ว่าเด็กสองคนอยู่กับพี่หงหลิงก็ปลอดภัยดี แต่เรื่องนี้มันบังเอิญเกินไป เกรงว่า.............

เวินลั่วฉิงรีบโทรไปที่เบอร์ของเยว่หงหลิง อีกฝ่ายรับอย่างรวดเร็ว “ฉิงฉิง ในที่สุดคุณก็จำได้ว่าต้องโทรหาฉัน”