ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 514

บทที่ 514ลูกชายของคุณชายสามเย่ (2)

เมิ่งหยูเยียนเดินไปถึงหน้าถังจื่อโม่แล้ว ณ เวลานี้เยว่หงหลิงกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ข้างๆ

“สวัสดี สวัสดี ฉัน ฉันสามารถคุยกับคุณได้ไหม” เมิ่งหยูเยียนตื่นเต้นมาก พูดติดอ่าง

ถังจื่อโม่เงยหน้าขึ้น มองไปที่เมิ่งหยูเยียน แม่เคยบอกเขาว่า ตอนอยู่ข้างนอกห้ามคุณกับคนแปลกหน้า แต่คุณย่าท่านนี้ดูสนิทสนมมาก ดูใจดี ถังจื่อโม่ตัดสินใจพยักหน้าให้

“คุณเป็นใคร คุณจะพูดอะไรกับพวกเรา” ถังจื่อซีเงยหน้าเล็กๆขึ้น มองไปที่เธอ ใบหน้าแสดงถึงความแปลกใจ

เยว่หงหลิงคุยโทรศัพท์อยู่ข้างๆ แต่ก็ยังคอยสังเกตสถานการณ์ทางนี้ ตอนเห็นเมิ่งหยูเยียนเดินไปข้างหน้าเด็กสองคน ตะลึงสักพัก แต่เห็นว่าสตรีผู้สูงศักดิ์ดูไม่เหมือนคนร้าย และเธอยังเป็นคนของบ้านคุณเหลยเห้อ ดังนั้นเยว่หงหลิงจึงแค่มองดู ไม่ได้เข้าไปขัดขวาง และไม่วางสายโทรศัพท์ด้วย เพราะสายนี้มีความสำคัญต่อเธอมาก

“เด็กน้อย คุณชื่ออะไร” เมิ่งหยูเยียนมองไปที่ถังจื่อซี สายตานุ่มนวลขึ้น มุมปากอดไม่ได้ยิ้มเล็กน้อย เด็กคนนี้สวยมาก ช่างทำให้คนหลงใหล เสียงหวานๆนั้นน่าฟังมาก

“ฉันชื่อถังจื่อซี พี่ชายของฉันชื่อถังจื่อโม่ ฉันกับพี่เป็นฝาแฝดกัน คุณย่าชื่ออะไรเหรอ”

ถังจื่อซีไม่มีการป้องกันที่แข็งแกร่ง ตอบกลับไปอย่างเร็ว ถังจื่อโม่อยากจะห้ามแต่ก็ห้ามไม่ทัน เมิ่งหยูเยียนตะลึงสักพัก แซ่ถัง คู่แฝด

“ฉันชื่อเมิ่งหยูเยียน” แต่เธอก็พูดชื่อตัวเองออกไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน

“แม่ของพวกคุณล่ะ นั่นเป็นแม่ของพวกคุณใช่ไหม” เมิ่งหยูเยียนชี้ไปที่เยว่หงหลิงที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่

ถังจื่อซีกำลังจะอ้าปากตอบ ถังจื่อโม่ก็ยื่นลูกอมให้เธอหนึ่งลูก ถังจื่อซีรับลูกอมไปด้วยความดีใจ จึงลืมตอบคำถาม

“โอ้...........” ถังจื่อโม่มองเมิ่งหยูเยียน มีเสียงโอ้ น้ำเสียงโอ้นี้ฟังไม่ออกว่าหมายความว่าอย่างไร

ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่าคุณย่าคนนี้จะดุใจดีมาก แต่คุณย่าท่านนี้ถามคำถามมากเกินไป คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก เขาจำเป็นต้องระวังตัว

“แล้วพ่อของคุณล่ะ พ่อของคุณเป็นใคร” เมิ่งหยูเยียนคิดไม่ถึงว่าเด็กตัวแค่นี้จะมีการระวังตัวมากขนาดนี้ คิดว่าเขายอมรับหงหลิงเป็นแม่ของเขา

“พวกเรา........” ถังจื่อซีเงยหน้าขึ้น คิดอยากจะตอบ ถังจื่อซีตั้งใจจะตอบว่าพวกเราไม่มีพ่อ........

“ดูซิคุณกินเลอะเทอะไปหมด” ทันใดนั้นถังจื่อโม่ก็เอื้อมมือไปเช็ดปากให้เธอ พร้อมหยุดปากเธอด้วย

คุณย่าคนนี้แปลกจริงๆ คำถามเกี่ยวกับพ่อก็ช่างอ่อนไหวเกินไป ดังนั้น ถังจื่อโม่ยิ่งระวังตัวมากขึ้น

เมิ่งหยูเยียนตะลึงสักพัก หลังจากนั้นก็ยิ้ม เด็กคนนี้ฉลาดมาก ไม่อยากพูดอะไรมากกับเธอ

“มา มาสิ คุณย่าจะช่วยเช็ดให้” เมิ่งหยูเยียนหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา เอื้อมมือไปที่ถังจื่อซีถังจื่อโม่อยากจะห้าม แต่ถังจื่อซีเอนกายไปแล้ว เมิ่งหยูเยียนก็ช่วยเช็ดปากให้ถังจื่อซี มือของเธอลูบหัวถังจื่อซีอย่างเป็นธรรมชาติ กลัวว่าจะทำให้เด็กเจ็บ เธอไม่กล้าใช้แรง แค่ลูบลงเบาๆ และได้เส้นผมมาสองเส้น

“น่ารักจริงๆ” เมิ่งหยูเยียนถอนมือกลับมา ผมสองเส้นนั้นก็พันอยู่ที่นิ้วมือ

“ลูกรัก พวกคุณอยู่นี่เอง มาให้พ่ออุ้มหน่อย” ในขณะนั้น ก็มีชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น กอดถังจื่อซีทันที และหอมแก้มถังจื่อซี