ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 584

บทที่ 584 เมียร้องผัวตาม เหมาะสมที่สุด ความสามารถกากสุดๆ (1)

เวินลั่วฉิงฟังคำพูดของเด็กทั้งสองคน อารมณ์ซับซ้อนขึ้นมาเป็นพิเศษในทันที

เรื่องการทดสอบนี้ เธอไม่มีความคิดเห็นอะไร แต่ว่าเรื่องที่จะหาสามีใหม่ให้เธอ...

เวินลั่วฉิงคิดว่า ถ้าเด็กสองคนนี้ทำอย่างนั้นขึ้นมาจริง ไม่รู้ว่าเย่ซือเฉินจะทำยังไงกับเด็กสองคนนี้กันล่ะ?

“หม่ามี๊ พ่อยังไม่รู้เรื่องของพวกเราใช่สินะ?” ถังจื่อโม่เอาโทรศัพท์มาจากมือของถังจื่อซี จากนั้นวางไว้ข้างหู และถามมาหนึ่งคำถาม

“อ่า? อืม” เวินลั่วฉิงดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็ว ตอบกลับไปสองคำ เวินลั่วฉิงไม่กล้าพูดเรื่องที่เย่ซือเฉินไม่ชอบเด็ก

“ได้ อย่างนี้แล้วกัน” น้ำเสียงของถังจื่อโม่เป็นธรรมชาติมาก ฟังไม่ออกว่าดีใจหรือไม่ดีใจ : “หม่ามี๊ เครื่องจะบินแล้ว หนูต้องวางโทรศัพท์แล้ว”

“ได้” เวินลั่วฉิงไม่อยากวางนิดหน่อย แต่เมื่อคิดว่าอีกไม่นานเด็กทั้งสองคนก็จะกลับมาแล้ว เธอจะได้เจอเด็กทั้งสองคนในเร็วๆ นี้แล้ว ในที่สุดในใจก็สบายขึ้นมาหน่อย

หลังจากเวินลั่วฉิงคุยโทรศัพท์กับถังจื่อโม่เสร็จ จึงโทรหาถังหลินอีกครั้ง : “เด็กทั้งสองคนขึ้นเครื่องบินแล้ว จะถึงหลังจากนี้ประมาณสี่ชั่วโมง”

“ได้ สบายใจได้ ฉันจะไปรับอย่างตรงเวลา” ในน้ำเสียงของถังหลินมีความตื่นเต้นอย่างชัดเจน “ใช่แล้ว คุณยังไม่ได้บอกปู่ย่าสินะ?”

“ยังไม่ได้บอกเลย คุณบอกว่าจะทำเซอร์ไพรส์ให้พวกเขาไม่ใช่หรือไง?” มุมปากของเวินลั่วฉิงเม้มน้อยๆ ถังหลินย้ำกับเธอซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าอย่าเพิ่งบอกคนแก่ทั้งสองคน บอกว่าถึงตอนนั้นจะทำเซอร์ไพรส์ให้พวกเขา

“ฉันเคยให้คุณดูรูปไปแล้ว ถึงเวลาคุณอย่าจำผิดล่ะ” เวินลั่วฉิงสั่งอีกครั้งอย่างไม่ค่อยสบายใจ

อีกด้านของโทรศัพท์ ถังหลินกลอกตามองบน ก็แค่รับเด็กสองคนไม่ใช่หรือไง? เขาจะจำผิดหรือไง? เรื่องใหญ่ขนาดไหนกัน?

ถังหลินคิด เด็กทั้งสองคนต้องเชื่อฟังมากแน่ๆ หลังจากเจอเขาต้องดีใจมากแน่นอน ถังหลินยิ่งคิดยิ่งดีใจ ยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้น

แต่ บางครั้ง ความจริงมักจะไม่เหมือนกับสิ่งที่คิดไว้

หลังจากเวินลั่วฉิงวางสายก็ตรงไปที่โรงพยาบาล

ขณะนั้น ห้องพักผู้ป่วยในโรงพยาบาล

เย่ซือเฉินยืนอยู่ตรงหน้าเตียงผู้ป่วยของคุณปู่เย่ ดวงตาเย็นชาคู่นั้นกวาดมองขาที่ใส่เฝือกของคุณปู่เย่ กวาดมองไปที่ บาดแผล บนลำตัวและใบหน้า ดวงตาของเขาลึกจนถึงที่สุด

“เฉินเฉิน คุณมาแล้ว” คุณย่าเย่เห็นท่าทางของเย่ซือเฉินในตอนนั้น กลัวนิดหน่อย แต่ตั้งแต่เย่ซือเฉินเข้ามาก็ยืนอยู่ตรงนั้น ยืนอย่างเย็นชาขนาดนั้น ไม่พูดสักคำ เธอต้องทำลายความเงียบนี้ถึงจะดี

ดวงตาของเย่ซือเฉินขยับนิดหน่อย มองไปทางคุณย่าเย่ ดวงตานั้นยังคงเย็นชาเหมือนเดิม เย็นจนกระทั่งไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย

หลังจากเรื่องของแม่เขา ความรู้สึกของเย่ซือเฉินที่มีต่อตระกูลเย่เจือจางมาก หลายปีมานี้รวมถึงทุกอย่างที่คุณปู่เย่คิดและทำ เขาไม่มีความรู้สึกอะไรกับตระกูลเย่มากแล้ว

แต่ไม่ว่ายังไง พวกเขาก็เป็นญาติของเขา

แต่เมื่อเขาเห็นวิดีโอนั้น ในใจของเขาก็เยือกเย็นขึ้นมา