ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 599

บทที่ 599 พ่อมาหาพวกเราหรือเปล่า (1)

แต่ว่า พวกเขาทั้งครอบครัวมีความสุขกัน แล้วจะให้เขาไปทุ่มเทชีวิตทำงานหนักคนเดียวหรือไง

รู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนในครอบครัวนี้หรือไง

เวินลั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะยิ้ม เยว่หงหลิงก็ยิ้มเช่นกัน ครอบครัวนี้ดีจัง ช่างอบอุ่น อบอุ่นเหลือเกิน

ฉิงฉิงอยู่ที่นี่จะต้องมีความสุขแน่นอน เด็กสองคนอยู่ที่นี่ก็จะต้องมีความสุขมากเช่นกัน

“พี่หงหลิง ขอบคุณมากค่ะ” เวินลั่วฉิงเดินมาหาเยว่หงหลิง ใบหน้ารู้สึกซาบซึ้ง

“ต้องเกรงใจอะไรกันล่ะ” เยว่หงหลิงยิ้มจริงใจ “ฉันไม่วางใจ ถึงได้มาดูเอง ตอนนี้เบาใจแล้ว ฉันจองตั๋วเครื่องบินไปประเทศ M ไว้แล้ว ถึงเวลาจะต้องกลับแล้ว”

“รีบร้อนขนาดนี้เลยหรือคะ” เวินลั่วฉิงตะลึงนิดหนึ่ง เธอรู้ดีเยว่หงหลิงรู้สึกยังไงกับเด็กๆ พูดตามเหตุผลแล้วเยว่หง หลิงไม่น่าจะรีบกลับไปขนาดนี้

“ตอนที่ฉันอยู่ประเทศO หัวหน้าให้ฉันกลับไป บอกว่ามีเรื่องด่วน ฉันยืนยันต้องส่งเด็กๆ ก่อนค่อยกลับ หัวหน้าโกรธมากแล้ว ถ้าฉันยังไม่รีบกลับไปอีก คงจะระเบิดลงแน่” เยว่หงหลิงไม่รู้เจตนาที่แท้จริงของถังไป๋เชียน น้ำเสียงของเธอจึงแฝงด้วยความตลก

แต่เมื่อเวินลั่วฉิงได้ยินเธอพูดอย่างนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไป ดูท่ารุ่นพี่จะเคลื่อนไหวแล้ว เพียงแต่เขาคงจะแสดงออกชัดเจนเกินไปไม่ได้

ดังนั้น ถังไป๋เชียนอยากจะใช้งานนั้นเป็นข้ออ้างให้พี่หลงหลิงพาเด็กๆ กลับไปหรือ

ยังดีที่พี่หงหลิงยืนยันจะพาเด็กๆ ส่งกลับมาก่อน

“พี่หงหลิง...” เวินลั่วฉิงกอดเยว่หงหลิงแน่น อยากจะพูดอะไรมากมายแต่พูดไม่ออก

เธอคิดว่าพี่หงหลิงไม่กลับไปตามที่รุ่นพี่สั่ง รุ่นพี่จะโกรธมั้ย ถึงตอนนั้นจะทำอะไรกับพี่หงหลิงบ้าง

เวินลั่วฉิงอยากให้เยว่หงหลิงอยู่ต่อ แต่เธอก็กลัวถังไป๋เชียนจะมีเรื่องด่วนจริงๆ...

เธอกลัวว่าจะคิดมากไปด้วย

“อะไร อะไร เธอจะงอนแบบเด็กสองคนนั่นหรือ” เยว่หงหลิงตะลึง ตั้งใจหยอกล้อเธอ “บอกก่อนนะ เธองอนไม่ได้ผลหรอก”

“ฉิงฉิง นี่เพื่อนของหลานหรือ” เฟิ่งเหมียวเหมียวมองเยว่หงหลิง สายตามีประกายชัดเจน หญิงสาวคนนี้ดูใช้ได้ เธอถูกชะตาทีเดียว

“ค่ะ” เวินลั่วฉิง มองความคิดของเฟิ่งเหมียวเหมียวออก อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“ให้เพื่อนหนูอยู่ที่นี่สักสองสามวันเถอะ” สายตาของเฟิ่งเหมียวเหมียวยิ่งชัดเจน

“คุณป้าคะ หนูต้องขอโทษ มีเรื่องด่วนต้องรีบไปจัดการ ต้องขอตัวก่อนค่ะ” เยว่หงหลิงก็ชอบครอบครัวนี้ ไม่อยากจากเด็กสองคนไป แต่เธอมีหน้าที่ จำใจต้องกลับแล้ว

“อ้าว ทำไมหนูจะไปแล้วล่ะ เราเพิ่งจะเจอกันเอง” เฟิ่งเหมียวเหมียวไม่อยากให้เธอไป แต่เฟิ่งเหมียวเหมียวเห็นว่าเยว่หงหลิงจะต้องไปจริงๆ ก็เรียกถังหลิน “ถังหลิน แกไปส่งแขกหน่อย”

“อ้อ ครับ” ถังหลินรู้ว่าเยว่หงหลิงจองตั๋วเครื่องบินแล้ว ครั้งนี้จึงรับคำโดยเร็ว

เฟิ่งเหมียวเหมียวยิ้มดีใจกว่าปกติ

ในตระกูลถัง มักจะมีภารกิจด่วนที่ต้องเดินทาง แม้ว่าทุกคนจะไม่อยากให้เยว่หงหลิงไป แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก

เพราะเด็กสองคนนี้ ตระกูลถังมีแต่รอยยิ้มเสียงหัวเราะครึกครื้นทั้งวัน ท่านย่าถังกับท่านปู่ถังยิ้มไม่หุบ วันนี้ถังหยุนเฉิงน่าจะยิ้มเยอะที่สุดในชีวิตเขาแล้ว