ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 602

บทที่ 602 คุณท่านทั้งสองของตระกูลเย่ได้พบเจอกับเด็ก ๆ แล้ว (1)

เวินลั่วฉิงรู้ว่าถังจื่อโม่ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะยอมรับเย่ซือเฉินจริง ๆ เพียงแต่ว่าในใจของจื่อโม่เพื่อนตัวเล็กในตอนนี้ยังมีความขัดแย้งเล็ก ๆ อยู่บ้าง

และแน่นอนว่า เวินลั่วฉิงเข้าใจดีว่าปมในใจของถังจื่อโม่อยู่ตรงจุดไหน

อย่างแรก ถังจื่อโม่กลัวว่าเย่ซือเฉินจะดีกับเธอได้ไม่มากพอ และกลัวว่าเย่ซือเฉินจะไม่ชอบพวกเขาสองคน

อย่างที่สอง ถังจื่อโม่เพื่อนตัวเล็กยังไม่ยอมรับความสามารถทั้งหมดของเย่ซือเฉิน ถ้าจะพูดให้ชัดก็คือถังจื่อโม่ยังไม่เคยเห็นความสามารถของเย่ซือเฉินมาก่อน

“หรือไม่ หนูหาโอกาสประลองกับเย่ซือเฉินสักหน่อยไหม?” เวินลั่วฉิงรู้ว่าถ้าจะแก้ไขปัญหาจะต้องเริ่มจากรากก่อนเลย มีเพียงแต่ให้ถังจื่อโม่ยอมรับในความสามารถของเย่ซือเฉินได้ เรื่องนี้ถึงจะถือได้ว่าสมบูรณ์แล้ว

“วางใจเถอะ เรื่องสนุกกำลังจะเริ่มขึ้นเร็ว ๆ นี้แหละ” เห็นได้ชัดว่าถังจื่อโม่ได้เตรียมการไว้นานแล้ว ท่าทางเหมือนกับว่าวาดแผนการไว้ในใจอยู่แล้ว “หวังว่าเขาจะไม่ทำให้ผมผิดหวังมากเกินไปนะ”

“ถังจื่อโม่ หนูจะต้องรู้ไว้นะ คนยังมีคนที่เหนือกว่า ฟ้าก็ยังมีฟ้าที่สูงกว่า เพราะฉะนั้น อย่างผยองมากเกินไป” เวินลั่วฉิงมองไปที่เขา แล้วกำชับไปด้วยคำพูดที่มีความหมายลึกซึ้งประโยคหนึ่ง

แม้แต่เธอก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่ซือเฉิน เห็นได้ชัดว่าถังจื่อโม่เพื่อนตัวเล็กดูจะประเมินศัตรูต่ำเกินไปแล้ว

“แม่แน่ใจเหรอ? แม้แต่น้องยังบอกว่าเขาโง่นิดหน่อยเลย” ถังจื่อโม่กลับไม่เห็นด้วย และแหงนหน้าขึ้นเล็กน้อยด้วยท่าทางหยิงผยอง

“?” เวินลั่วฉิงมองไปที่ถังจื่อซีเพื่อนตัวน้อยด้วยความรู้สึกสงสัยอยู่บ้าง และไม่รู้ว่าบทสรุปนี้ของถังจื่อซีเพื่อนตัวเล็กนั้นเอาออกมาจากไหน

“เมื่อกี้หนูกับพี่เกาะดูอยู่ที่หน้าต่างตั้งนานสองนาน แต่คุณพ่อก็ไม่เห็นพวกเรา คุณพ่อนี่โง่นิดหน่อยจริง ๆ ค่ะ” ถังจื่อซีเพื่อนตัวเล็กพยักหน้ากันติด ๆ เพื่อสนับสนุนคำพูดของพี่ชายตัวเอง

“จริงเหรอ?” คิ้วของเวินลั่วฉิงยักขึ้นเล็กน้อย เมื่อกี้ลูกรักทั้งสองคนเกาะดูอยู่ที่หน้าต่างตลอดเลยเหรอ?

แล้วตำแหน่งที่เย่ซือเฉินยืนอยู่ แค่แหงนหน้าขึ้นมาก็สามารถมองเห็นหน้าต่างของเธอแล้ว แล้วก็จะสามารถมองเห็นลูกรักทั้งสองคน

เห็นได้ชัดว่า ตั้งแต่ต้นจนจบเย่ซือเฉินก็ไม่เคยแหงนไปมองเลย

“เพราะว่าเขาเอาแต่จ้องแม่อยู่ไงจ๊ะ” เวินลั่วฉิงนึกถึงคำอธิบายเพียงหนึ่งเดียวออก ในตอนที่พูดคำพูดนี้นั้น ในใจของเวินลั่วฉิงก็แอบรู้สึกหวานแหววขึ้นมาบ้างเล็กน้อย

ถังจื่อโม่กวาดตามองเธอทีหนึ่ง แล้วก็เหมือนจะหึเสียงเย็นเบา ๆ ทีหนึ่ง นี่เธอกำลังโอ้อวดอยู่ชัด ๆ มั้ง?

“ตอนนี้คุณพ่อยังไม่รู้ว่าพวกหนูมีตัวตนอยู่ ถ้าหากว่ารู้แล้ว เขาจะต้องมองทีเดียวก็เห็นพวกหนูแน่” เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าเธอจะต้องช่วยเย่ซือเฉินพูดคำพูดสวยหรูต่อหน้าลูกรักทั้งสองคนสักหน่อยแล้ว

เพียงแต่ว่า เรื่องที่เย่ซือเฉินไม่ชอบเด็กนั้นทำให้เธอรู้สึกปวดหัวอยู่บ้างเหมือนกัน

“แม่แน่ใจเหรอว่าเขาจะไม่เหมือนแม่ที่เจอความรักแล้วก็ลืมลูกน่ะ?” ถังจื่อโม่รู้สึกมีความสงสัยต่อคำพูดของเธอเป็นอย่างมาก จากกระทำของเย่ซือเฉินเมื่อกี้แล้ว ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าพวกเขามีตัวตนอยู่ คาดว่าผลก็น่าจะออกมาเหมือนกัน

เมื่อกี้ดวงตาทั้งคู่ของเย่ซือเฉินแทบจะติดอยู่บนตัวคุณแม่แล้ว แน่ใจเหรอว่าเขาจะยังสามารถมองเห็นอย่างอื่นได้?

เวินลั่วฉิง “……”

พูดตามจริง เธอเองก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก