ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 612

บทที่ 612 นี่คือการท้าทายจากลูกชายของเขา (1)

“คุณพ่อ ท่านอาหลี่ก็เหมือนพ่อนั่นแหละ เห็นโมเดลพวกนั้นเป็นเหมือนลูกรักเลย จะให้พ่อเอามาให้จื่อโม่แกะหรอ?” หลังจากที่เฟิ่งเหมียวเหมียวได้ยินคำพูดของท่านปู่แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแซะ

“โมเดลพวกนั้นสำคัญ หรือว่าจิตใจของหลานชายฉันสำคัญ?” ท่านปู่ถังฮื้มกลับไปคำหนึ่ง “ถ้าเขาไม่ให้ ฉันก็จะแย่งมาเลย”

“พ่อ พ่อไปแย่งมา หนูว่าน่าจะสำลักพอๆ กัน แต่ว่า ถ้าพ่อให้จื่อโม่ไปขอ ท่าอาหลี่อาจจะให้ก็ได้ ยัยเด็ดจื่อโม่นั่นช่างเป็นที่รักของทุกคนจริงๆ ท่านอาหลี่ก็ชอบเด็กมาๆ ด้วย ไม่ปฏิเสธจื่อโม่แน่นอน” เฟิ่งเหมียวเหมียวคิดไปคิดมา ก็ได้แนะคำความเห็นดีๆ ไป

แต่ละคนต่างก็คิดว่าถังจื่อโม่ไปเล่นโมเดลแล้ว ไม่ได้เป็นห่วงอะไรมากนัก

แต่ว่าเวินลั่วฉิงเข้าใจถังจื่อโม่ เธอรู้ว่าเรื่องนี้ไม่มีทางจบง่ายๆ แบบนี้แน่นอน

ถังจื่อโม่เป็นคนที่หวั่นไหวง่ายอยู่แล้ว ยิ่งเรื่องปัญหาของพ่อยิ่งหวั่นไหวง่ายไปอีก ฉะนั้นคำพูดของเย่ซือเฉินนั้น ถังจื่อโม่คงจะฟังเข้าไปในใจแล้ว

ถ้าหากเธอไม่ได้เดาผิด เจ้าเด็กถังจื่อโม่คงจะกำลังคิดหาวิธีที่จะทำกับเย่ซือเฉินในห้องทำงาน

เวินลั่วฉิงรู้ ถังจื่อโม่ได้ยอมรับเย่ซือเฉินตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เมื่อกี้ก็ไปได้ยินคำพูดนั้นของเย่ซือเฉินอีก เธอคิดว่า ต่อจากนี้ คงจะต้องมีสงครามขึ้นแน่ๆ

เจ้าเด็กถังจื่อโม่ในตอนนี้อยู่ที่ห้องทำงานจริง แต่ว่าเขาไม่ได้ต่อโมเดล แต่กำลังเหม่อลอยมองโมเดลอยู่

เจ้าเด็กถังจื่อโม่ชอบโมเดลมาก มีโมเดลแล้ว เขาสามารถลืมเรื่องอื่นๆ ได้เลย บางครั้งพอเล่นขึ้นมา เขาถึงขั้นลืมกินข้าว ลืมนอนหลับเลย

แต่ว่าตอนนี้ เขากำลังเหม่อลอยอยู่ต่อหน้ากองโมเดล

ที่จริง เขาได้วางแผนการทดสอบเย่ซือเฉินไว้แล้ว เมื่อวาน เขาคิดไว้ว่าอยากจะลดความยากเล็กน้อย แต่ว่าตอนนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าจะเพิ่มความยากไปอีก

เย่ซือเฉินไม่ชอบเขา ฉันก็ไม่ชอบเย่ซือเฉินเหมือนกัน ถ้าหากเย่ซือเฉินไม่สามารถผ่านบททดสอบไปได้ เขาไม่มีทางให้คุณแม่แต่งงานกับเย่ซือเฉินแน่นอน

เขาตัดสินใจแล้ว เริ่มการทดสอบของเย่ซือเฉิน

เย่ซือเฉิน นายรอรับบททดสอบไว้เลย

ขณะนี้ พึ่งแถลงข่าวเสร็จ เย่ซือเฉินที่กำลังเดินออกจากบริษัทก็จามกะทันหัน

เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้น มองไปทางท้องฟ้า ดวงอาทิตย์ใหญ่โตขนาดนี้ อากาศร้อนขนาดนี้ ทำไมเขาถึงจามล่ะ?

หลังจากนั้นเวินลั่วฉิงก็ไปที่ห้องทำงาน ทุกคนต่างก็คิดว่าถังจื่อโม่กำลังเล่นโมเดลแล้วลืมเรื่องที่ไม่มีความสุขในเมื่อกี้ แต่ว่าคนที่เข้าใจอย่างถ่องแท้มีเพียงแค่มารดา

ในห้องทำงาน ถังจื่อโม่ในขณะนี้กำลังเริ่มต่อโมเดลของเขาอยู่ เวินลั่วฉิงเดินเข้ามา ถังจื่อโม่ไม่ได้เงยหน้าขึ้น และไม่ได้พูดอะไร

เวินลั่วฉิงนั่งอยู่ข้างๆ ไม่ได้รบกวนเขา รอเขาด้วยความสงบ

ถังจื่อโม่ไม่ได้พูด เธอก็ไม่พูด ในห้องมีเพียงแต่เสียงต่อโมเดลของถังจื่อโม่

“คุณแม่ คุณแม่ไม่ต้องอยู่กับผมก็ได้ครับ ผมเล่นอีกแป๊บก็ออกไปแล้วครับ” ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดถังจื่อโม่ก็ยอมปล่อยโมเดลในมือลง แล้วเปิดปากพูดก่อน

“เราสามารถพูดคุยกันหน่อยได้ไหม?” เวินลั่วฉิงมองไปทางเขา เป็นน้ำเสียงที่กำลังเจรจา เธอรู้ดีว่าถังจื่อโม่ไม่เหมือนกับเด็กๆ ทั่วไป