ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 615

บทที่ 615 คุณชายสามเย่ถูกวางยา (2)

ฉะนั้น เย่โป๋เหวินกลับไม่กลับบ้า น เย่ซือฉุนไม่สนใจอยู่แล้ว

เมื่่อกอน เพื่อที่เย่ซือเฉินจะได้รับหุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่ เขายังจะคิดหาวิธีไปทำดีกับคุณปู่เย่ ยังจะทำเสแสร้งต่อหน้าพวกเขา แต่ว่าตอนนี้บริษัทตระกูลเย่ได้ให้เย่ซือเฉินไปเกือบหมดแล้ว เขาจะทำอะไรก็ไม่มีประโยชน์ ฉะนั้นตอนนี้เย่ซือฉุนเอาแต่เร่ร่อนอยู่ที่ข้างนอก

จินหมิงเจินมองดูโทรศัพท์ที่ถูกวาง สีหน้าก็ซับซ้อนขึ้นทันที

“ฉันได้ข่าวคุณหมอที่โรงพยาบาลบอกว่า ช่วงนี้นายหลับไม่ค่อยสนิทเลย ฉันก็เลยฉันไปสอบถามพวกยาสมุนไพรเก่าๆ เป็นพิเศษเลย ว่ากันว่าผลออกมาดีมาก” คุณย่าเย่เข็นเย่โป๋เหวินไปที่หน้าโต๊ะ เติมน้ำให้เขา แล้วยื่นไปยังข้างหน้าของเขา “อีกอย่างสูตรยาสมุนไพรนี้จุดที่ดีที่สุดก็คือไม่ได้ขมเหมือนยาตัวอื่น ยาแบบนี้พอละลายในน้ำแล้ว ไม่มีกลิ่นคาวใดๆ เลย นายลองดื่มดู”

เย่โป๋เหวินมองไปทางคุณย่าเย่ ขมวดคิ้ว พอเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวังของคุณย่าเย่ ก็รับมา แล้วดื่มไปคำหนึ่ง

แต่ว่า เขาดื่มไปแค่คำเดียว ก็วางลงแล้ว

“ช่วงนี้ซือเฉินมีความกดดันหนักมาก การหลับไม่ค่อยดีเลย แต่นายก็รู้จักซือเฉินดี ถึงแม้เขาจะป่วยแล้ว ก็ไม่มีทางไปหาคุณหมอ และไม่ยอมกินข้าว เดี๋ยวซือเฉินก็มาแล้ว นายให้เขาดื่มดู ให้เขาได้หลับสบายในคืนนี้” คุณย่าเย่ไม่ได้พูดชักจูงเย่โป่เหวินอีก แค่เปลี่ยนหัวข้อการสนทนาอยู่บนตัวของเขา ในตอนที่เธอพูดประโยคนี้สีหน้าดูเป็นห่วงขึ้นมาเยอะมาก “ฉันเป็นห่วงมากจริงๆ ว่าเขาจะเหนื่อยจนทรุดลง”

เย่โป๋เหวินเม้มปาก ในแววตามีความรู้สึกผิดแฝงอยู่

“ซือเฉินเจ้าเด็กนี่อยากจะเอาชนะมากเกินไปแล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ต้องทำให้ดีกว่าคนอื่น ตอนนี้เขาได้รับการสืบทอดของบริษัทตระกูลเย่ไปแล้ว แน่นอนว่าต้องมีความกดดันสูง แต่ว่าสถานการณ์ตระกูลเย่ในตอนนี้ ก็ไม่มีใครที่จะสามารถช่วยเขาได้” คุณย่าเย่ถอนหายใจเบาๆ อีกครั้ง เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าน้ำเสียงดูรู้สึกแย่ลงเยอะมาก

มือที่วางอยู่ข้างหลังของเย่โป๋เหวินกำแน่นขึ้น ในแววตายิ่งมีความรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น ตามหลักแล้ว ทุกอย่างในตอนนี้ของตระกูลเย่ควรจะเป็นเขาที่มาแบกรับ แต่ว่าเขากลับทำให้เรื่องทั้งหมดตกอยู่บนตัวของซือเฉิน

“แต่ว่า นายเองก็ไม่ต้องเป็นห่วง เจ้าเด็กนี่ฉลาด และเพอร์เฟกต์มากๆ หลังจากที่มอบบริษัทตระกูลเย่ให้เขาแล้ว เขาก็ดูแลได้ดีมาก แต่ว่ามีความกดดันหนักเกินไป ช่วงนี้จึงนอนไม่ค่อยหลับเลย ยานี้ฉันหามาให้นาย แต่ก็เพื่อเขา แต่นายก็รู้ เพราะว่าเรื่องในตอนนั้น เขาก็โทษพวกเรามาโดยตลอด คำพูดคอยเตือนของพวกเราก็ไม่ฟังเลย เขายังปฏิเสธความหวังดีทั้งหมดจากเราด้วย เฮ้อ” ในตอนที่คุณย่าเย่พูดถึงตรงนี้ ก็ใช้แรงถอนหายใจอีกครั้ง “เรื่องในตอนนั้น พวกเราจัดการแบบนั้น อาจจะไม่ดีพอสำหรับซือเฉิน แต่ว่าพอเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น พวกเราก็ไม่มีทางอื่นแล้ว”

“รอเขากลับมาแล้ว นายก็คุยกับเขาดีๆ เขายังให้ความเคารพกับนายอยู่ ยังเชื่อฟังนายอยู่” คุณย่าเย่พูดเสริมเพิ่มอีกคำหนึ่ง

เย่โป๋เหวินไม่ได้พูดอะไร เงียบอยู่ตลอดเวลา คุณย่าเย่นั้นก็โล่งอกไปที

คุณย่าเย่รู้ว่าขอแค่เขาไม่ปฏิเสธ เรื่องนี้ก็มีความหวังแล้ว

คุณย่าเย่ไม่ได้พูดอะไรมาก เธอรู้ดี กับลูกชายคนนี้ ยิ่งพูดเยอะยิ่งไม่ดี

“ฉันไปดูอาหารในครัวก่อนนะ อาหารเย็นคืนนี้ต่างก็เป็นอาหารที่นายชอบ” คุณย่าเย่หาข้ออ้างหนึ่งออกมา แล้วจากไปชั่วคราว

สองปีมานี้ ถึงแม้ว่าเย่โป๋เหวินจะยอมเจอเขา แต่ว่าไม่ได้คุยกับเธอทุกครั้งเลย คุณย่าเย่รู้ว่าเขาไม่ชอบถูกรบกวน

“คุณชายเย่ นี่ก็สองปีแล้ว ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว” หลังจากที่จินหมิงเจินเห็นคุณย่าเย่เดินออกไปแล้ว ก็เดินเข้ามาด้วยความระมัดระวัง กับเย่โป๋เหวิน เธอเองก็กลัวเหมือนกัน

แต่ว่า เธอก็รู้ดี อยู่ในบ้านหลังนี้ ขอแค่จับเย่โป๋เหวินไว้ได้ งั้นชีวิตก็จะดีขึ้นหน่อย