ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 626

บทที่ 626 เรื่องบานปลายใหญ่โต คุณชายสามเย่โกรธจริงๆแล้ว (1)

เธอรู้ว่าตอนนี้เย่ซือเฉินไม่มีสติ กำลังคลุ้มคลั่งกับอารมณ์ใคร่อยู่ เขาไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ และเป็นไปได้ที่เขาจะเอาเธอที่นี่

เวินลั่วฉิงใช้พละกำลังทั้งหมด กดสองมือของเขาไว้ จากนั้นความคิดแล่นพล่าน ควรจะพาเขาขึ้นรถก่อน แต่ก็อยู่ห่างจากรถมาก หากคุณชายสามเย่ไม่ให้ความร่วมมือ เวินลั่วฉิงก็ไม่อาจพาเขาไปได้เลย

เวินลั่วฉิงจับข้อมือของเขาไว้ ร่างกายเธอถอยหลังเล็กน้อย ซึ่งทำให้คุณชายสามเย่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาใช้แรงสะบัดมือของเธอออก จากนั้นก็โถมกายเข้าหาเธอด้านหน้า จนกดทับเธอล้มไปนอนที่พื้น โชคดีบริเวณนี้มีแต่หญ้าปูพื้น ถือว่าพื้นยังพอนุ่มอยู่บ้าง

ไม่เช่นนั้น เวินลั่วฉิงถูกเขาผลักไปกับพื้น คงต้องได้รับบาดเจ็บเป็นแน่

หลังทับเธอไว้ใต้ร่าง เย่ซือเฉินก็เริ่มทำตามอำเภอใจอย่างบ้าคลั่ง โดยไม่ยั้งคิด

เวลานี้เวินลั่วฉิงกำลังคิดอยู่ว่าควรทุบเขาให้สลบ จากนั้นก็ลากตัวเขากลับไปดีหรือไม่？

ไม่ว่าจะยังไง ทำอย่างนี้ที่นี่ไม่ได้……

เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก ถึงแม้ไม่ทุบให้สลบ แต่อย่างน้อยๆก็ควรทำให้เขามีสติบ้าง เวินลั่วฉิงเอื้อมมือไปข้างตัว ในที่สุดก็จับก้อนหินได้หนึ่งก้อน

เวินลั่วฉิงเอาก้อนหินขึ้นมา พลางถอนหายใจแรงๆหนึ่งครั้ง จากนั้นก็ยกมือทุบใส่เย่ซือเฉิน แน่นอนเธอไม่ได้ทุบบนศีรษะของเย่ซือเฉิน แต่ทุบบนแขนของเขาแทน

ครั้งนี้เวินลั่วฉิงใช้แรงไม่น้อย เพราะเธอกลัวจะทุบให้คุณชายสามเย่ได้สติกลับคืนมาไม่ได้

ความเจ็บปวดที่มาอย่างกะทันหัน เย่ซือเฉินร้อง โอ๊ย หนึ่งคำ เขาหยุดการกระทำของตัวเอง ยกตัวขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับมองใบหน้าเธอ

“ฉิงฉิง”เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เขาฟื้นฟูประสาทการรับรู้ได้เล็กน้อยแล้ว เขามองเธอด้วยใบหน้ามึนเบลอ จำการกระทำก่อนหน้านี้ของตนไม่ได้

เวินลั่วฉิงไม่ได้อธิบายให้เขาทราบ เพราะเธอกลัวว่านาทีต่อไปเขาจะกลับมาบ้าคลั่งอีกครั้ง

“ไป ขึ้นรถก่อน”เวินลั่วฉิงดันเขาให้ลุกขึ้น

เย่ซือเฉินเงยหน้า รับรู้ว่ากำลังอยู่ด้านนอก ดังนั้นจึงลุกขึ้นอย่างเชื่อฟัง เขาเอื้อมมือออกไปกอดเธออีกครั้ง พลางเอียงหน้าเข้าหา อยากจูบเธอต่อ

เวินลั่วฉิงใช้แรงผลักเขาออก ลากเขาไปที่รถอย่างรวดเร็ว

เวินลั่วฉิงคิดจะไปเปิดประตูรถ แต่ประตูรถยังไม่ทันเปิด เย่ซือเฉินก็มากดร่างเธอไว้บนรถ ก่อนจะเริ่มจูบแรงๆต่อ

เวินลั่วฉิงผลักเขาออก แต่ผลักไม่เป็นผล เธอจึงได้แต่เอื้อมมือไปเปิดประตูรถ จากนั้นก็เบียดมาอยู่ด้านข้างอย่างสุดชีวิต แล้วสามารถยัดเย่ซือเฉินเข้ารถได้ในที่สุด

หลังเวินลั่วฉิงดันเขาเข้าไปภายในรถเสร็จ อยากอ้อมไปด้านหน้าเพื่อไปขับรถ แต่วินาทีต่อมา เธอถูกเย่ซือเฉินดึงเข้าไปในรถกับเขา

พื้นที่ภายในรถไม่กว้าง เย่ซือเฉินกอดแน่นมาก และทับตัวแน่นมากด้วย เธอไม่มีพื้นที่ให้ดิ้นหลุดได้เลย

“ฉิงฉิง ฉิงฉิง ฉิง……”เย่ซือเฉินจูบเธอพร้อมกับเอ่ยชื่อเธอไม่หยุด

เสียงของเขาเร็วและหอบแห้ง เวินลั่วฉิงรู้ว่ายาออกฤทธิ์เต็มที่แล้ว เวลานี้เกรงว่าทนไม่ไหว ควบคุมไม่ไหวจริงๆ

แต่ที่ตรงนี้คือด้านหน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลเย่ เธอรู้ว่าคุณปู่เย่วางยาอย่างนี้กับเย่ซือเฉิน แล้วให้กู่หยิงหยิงมา คงต้องติดต่อนักข่าวไว้ด้วย เธอจึงกลัวนักข่าวจะเก็บภาพไว้ได้

และอีกอย่าง เธอก็กลัวว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่จะออกมาตามหา เมื่อรู้ว่าเย่ซือเฉินไม่อยู่แล้ว

เวินลั่วฉิงกำลังคิดใคร่ครวญ ก็เห็นคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่เดินออกมาจริงๆ ยังมีกู่หยิงหยิงเดินร่วมพวกเขามาด้วย เป็นดังคาด เป็นอย่างที่เธอคาดเดาทุกประการ