ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 642

บทที่ 642 เทพธิดาเวินสวนกลับ ต้องสะเทือนฟ้าดินแน่ (9)

แน่นอน ตอนนี้เวินลั่วฉิงไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนั้นมาก ตอนนี้สิ่งที่จะต้องพูดคือเรื่องที่เกี่ยวกับการขโมยกำไลหยก

“ตามนิสัยของคุณชายสามเย่แล้ว จากสถานการณ์คลิปที่รุนแรงเมื่อคืนแล้ว ฉันสามารถรับรองได้เลยว่าผู้หญิงที่นอนกับคุณชายสามเย่เมื่อคืน เสื้อผ้าบนตัวเธอต้องถูกฉีกจนขาดเป็นเศษๆ แน่นอน” แต่ว่ามู่หรงซือถูกลับพูดเสริมประโยคนี้ขึ้นมาพอดี

มู่หรงซือถูหยุดชะงักไปสักพัก มองไปทางเวินลั่วฉิง ภายในรอยยิ้มมีความหมายอันลึกซึ้งอยู่ “คุณเวิน คุณว่ายังไงล่ะ?”

เวินลั่วฉิงจ้องมู่หรงซือถูอีกครั้ง เขายังสามารถพูดให้ชัดเจนกว่านี้อีกได้ไหม?

เชาไม่รู้จักเก็บไว้หน่อยหรอ?

“เมื่อก่อน ตอนที่คุณกับคุณชายสามเย่เป็นสามีภรรยากัน เสื้อผ้าคงจะโดนฉีกไม่น้อยสินะ?” แต่ว่ามู่หรงซือถูไม่รู้ว่าควรจะเก็บยังไงจริงๆ คำพูดต่อจากนี้ยิ่งตรงเข้าไปใหญ่

เวินลั่วฉิง “……”

เวินลั่วฉิงนึกถึงเรื่องเมื่อก่อน ถึงแม้ว่าเย่ซือเฉินจะไม่ได้ฉีกเสื้อผ้าเธอเหมือนเมื่อคืนในทุกครั้ง แต่ว่าดึงจนกระดุมหลุด ฉีกจนขาดเป็นรู เรื่องแบบนี้ก็มีอยู่บ่อยเหมือนกัน

“ฉะนั้น คุณชายสามเย่ต้องเป็นสัตว์ประเภทที่โหดร้ายแน่ๆ งั้นทำไมเสื้อของคุณกู่เมื่อคืนยังอยู่ดีอยู่ล่ะ? อีกอย่างบนร่างกายของคุณกู่ก็เหมือนจะไม่เหลือร่องรอยอะไรไว้เลย” ผู้คนรอบๆ ที่มาดูนี่ไม่ว่าอะไรก็อยากจะดูไปหมด เรื่องนี้น่าสนใจกว่าเรื่องขโมยของเยอะเลย

กู่หยิงหยิงในวันนี้ใส่เสื้อคอต่ำแขนสั้น บนร่างกายกลับไม่มีรอยอะไรเลย คุณชายสามเย่ในคลิปบ้าคลั่งขนาดนั้น รุนแรงขนาดนั้น ถ้าหากทั้งสองกลิ้งอยู่บนเตียงเดียวกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เหลือรอย

แน่นอน เวินลั่วฉิงในขณะนี้แต่งตัวปกปิดมิดชิด ฉะนั้นจึงไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

“นี่เป็นปัญหาส่วนตัวของฉัน หวังว่าพวกคุณอย่าพูดไปมั่ว” สีหน้าของกู่หยิงหยิงแย่ขึ้นไปอีก ในตอนที่มองไปทางผู้คนที่กำลังพูดถึงเธอ แววตาของเธอดูโกรธอย่างเห็นได้ชัดเจน

แต่ว่า พอแววตาของเธอประกายขึ้น เธอคิดว่าเธอสามารถใช้โอกาสนี้ออกจากที่นี่ไปได้

ฉะนั้น กู่หยิงหยิงจึงรีบทำหน้าโกรธและอายขึ้นมา รีบเดินออกไปทางข้างนอก

แต่ว่า เธอพึ่งเดินไปสองก้าว ทางข้างหน้าก็ถูกคนกั้นไว้แล้ว

กู่หยิงหยิงเงยหน้าขึ้น อยากจะด่าคน แต่พอมองคนที่อยู่ข้างหน้าแล้ว เธอตกใจจนเงียบไปเลย

เวินลั่วฉิงยืนอยู่ข้างในแท้ๆ ห่างจากเธอตั้งหลายก้าว ทำไมถึงอ้อมมาอยู่ข้างหน้าเธอได้ล่ะ

“คุณกู่ ตอนนี้คุณยังไม่สามารถไปได้ เรื่องของกำไลหยกยังตรวจสอบไม่ชัดเจนเลย” เวินลั่วฉิงมองเธอ ยิ้มอย่างเบิกบาน

ระหว่างที่พูด เวินลั่วฉิงมองไปทางตำรวจ ความหมายนั้นชัดเจนมาก

ตำรวจที่อายุราวยี่สิบปีดึงสติกลับมา จับกระเป๋าของกู่หยิงหยิงไป “คุณกู่ นี่คุณกำลังจะหลบนี้เพราะกลัวโทษหรอครับ?”

ตำรวจที่อายุราวสี่สิบอยากจะห้ามเอาไว้แต่ว่าไม่ทันแล้ว

คุณเวินนั้นไม่สามารถเป็นโทษได้ คุณกู่ก็ไม่สามารถเป็นโทษได้เช่นกัน ฉะนั้นตำรวจที่อายุราวสี่สิบไม่อยากจะทำอะไรโดยไม่คิด แต่คิดไม่ถึงว่าวัยรุ่นนั้นวู่วามมาก ลงมือทันที เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว แน่นอนว่าเขาเองก็ห้ามไม่อยู่แล้ว

สีหน้าของกู่หยิงหยิงในตอนนี้แย่มาก เธออยากจะหยิบกระเป๋าของตัวเองกลับมา แต่ว่าแรงไม่ได้มีเท่าคุณตำรวจแน่นอน ตำรวจแค่ออกแรงเล็กน้อยก็สามารถหยิบกระเป๋าเธอไปได้แล้ว

ตำรวจรีบเปิดกระเป๋าของกู่หยิงหยิง จากนั้นก็เทของที่อยู่ในกระเป๋าของกู่หยิงหยิงออกมาบนโต๊ะเคาน์เตอร์เลย