ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 65

ตอนที่ 65 พ่อลูกเจอกัน（2）

เห่อถงถงที่อุ้มถังจื่อซีขึ้นรถไปหมุนตัวมา มองเห็นถังจื่อโม่ไม่ได้ขึ้นรถ แถมยังมองไปถามเย่ซือเฉิน ส่วนเธอก็มองเห็นสายตาของเย่ซือเฉินกำลังจะมองมาทางนี้

ทันใดนั้นเห่อถงถงก็เหงื่อแตกท่วมตัว เธอรีบขยับไปด้านหน้าข้องถังจื่อโม่อย่างรวดเร็ว บดบังสายตาของเย่ซือเฉินที่มองมา โชคดีที่ถังจื่อโม่ร่างเล็ก เย่ซือเฉินก็น่าจะเพิ่งจะมองมาทางนี้ น่าจะมองไม่เห็นจื่อโม่

เห่อถงถงอุ้มถังจื่อโม่ขึ้นรถ

ขณะที่เย่ซือเฉินมองมา กลับมองเห็นถังจื่อโม่แล้ว เพียงแต่ว่ามองเห็นไม่ชัด ก็ถูกผู้หญิงคนนึงบังไว้แล้ว เย่ซือเฉินขมวดคิ้ว ไม่ได้เรียกสายตากลับ ยังคงมองไปที่เดิม......

“พี่สาม พี่มาถึงแล้วเหรอครับ” จี้หซีเดินออกมาพอดี เห็นเย่ซือเฉินที่รออยู่ด้านนอกแล้ว แต่รู้สึกแปลกใจนิดหน่อย พี่สามคือคนที่งานยุ่งมาก เขานึกว่าตนเองจะต้องรอนานมาก คิดไม่ถึงว่าพี่สามจะมาถึงเร็วขนาดนี้

“อืม” เย่ซือเฉินเพิ่งจะดึงสายตากลับ แต่ในใจกลับมีความรู้สึกแปลกประหลาด ราวกับเหมือนด้านนั้นมีอะไรบางอย่างสามารถดึงดูดใจเขาได้

ความรู้สึกแบบนั้นแปลกประหลาดมาก เขาไม่เคยมีความรู้สึกเช่นนี้มาก่อน ดังนั้นเย่ซือเฉินจึงมองไปทางนั้นอีกครั้ง

แต่ทว่าเวลานี้ถังจื่อโม่ขึ้นรถไปแล้ว แม้กระทั่งเห่อถงถงก็ขับรถออกไปแล้ว

“พี่สาม มองอะไรหนะ?” จี้หซีมองไปตามทางที่เย่ซือเฉินกำลังมองอยู่ แต่ก็ไม่เห็นเจออะไร ดังนั้นจึงรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย

เย่ซือเฉินส่ายหน้าเล็กน้อย ดูเหมือนอยากจะสะบัดความรู้สึกประหลาดในใจนี้ออกไป

เห่อถงถงที่กำลังขับรถอยู่มองไปด้านหลังอีกครั้งด้วยจิตใต้สำนึก มองเห็นจี้หซีกำลังยืนอยู่ด้านหน้าเย่ซือเฉิน อดไม่ได้ที่จะอึ้งตะลึง

เย่ซือเฉินมารับเขาเหรอ?

ใช่สิ เมื่อสักครู่เธอเป็นกังวลจนลืมไปเลย เขาคือหนึ่งในหกคุณชายของเมือง A มีความสัมพันธ์กับเย่ซือเฉินที่ไม่ธรรมดา

ดูท่าเมื่อครู่เธอเป็นกังวลจนลืมไป ทำให้ตัวเองตกใจ เย่ซือเฉินมาสนามบินเพื่อรับจี้หซี ไม่เกี่ยวกับเด็กสองคนสักนิด

ถึงว่าครั้งนี้ที่เด็กสองคนกลับมา แม้กระทั่งฉิงฉิงก็เพิ่งจะมารู้ที่หลัง เย่ซือเฉินจะสามารถรู้ได้ยังไง

ถึงแม้ว่าผู้ชายในตอนนั้นคือเย่ซือเฉินจริง ๆ เย่ซือเฉินอยากจะตรวจสอบเรื่องเมื่อตอนนั้น เกรงว่าก็คงไม่ง่ายขนาดนั้น และก็ไม่สามารถตรวจสอบชัดเจนได้รวดเร็วขนาดนี้ แถมยังตรวจสอบถึงเด็กสองคน

เห่อถงถงแอบสูดหายใจ เพียงแค่เห็นรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของจี้หซี ดวงตาของเธอมีความสับสนเล็กน้อย

ระหว่างเธอกับเขา ที่สุดแล้วมันก็เป็นแค่ความผิดพลาด ดังนั้นผ่านไปแล้วก็ควรจะจบไปแล้ว จบไปตลอดกาล

“พี่สาม พี่มาช้าแค่ก้าวเดียว เด็กสองคนที่ผมบอกพี่เพิ่งออกไปเมื่อกี้ น่าเสียดายจริง ๆ ที่พี่ไม่ได้เจอ” จี้หซีนึกถึงเด็กสองคนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เป็นเด็กที่น่ารักที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาแน่นอน”

สำหรับเรื่องนี้ของจี้หซี เย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก เด็กจะน่ารักขนาดไหน ก็ไม่ใช่ลูกของเขา ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา

ในเมื่อเป็นลูกของคนอื่น เป็นธรรมชาติที่เขาจะไม่สนใจ

“อ้อใช่ ผมถ่ายรูปไว้ด้วย ให้พี่ดู พอพี่ดูแล้วรับรองว่าต้องชอบแน่ ผมว่าคงไม่มีใครที่เห็นพวกเขาแล้วไม่ชอบพวกเขา” เห็นได้ชัดว่าจี้หซีถูกพิษความน่ารักของเด็กสองคน ถึงแม้เข้าจะไม่ใช่พ่อแท้ ๆ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะโอ้อวด ใบหน้าเห็นได้ชัดว่าภาคภูมิใจอย่างมาก คนอื่นไม่รู้คงคิดจริง ๆ ว่าเป็นลูกของเขา

เย่ซือเฉินมองเห็นท่าทางของเขา ก็แอบส่ายหน้า จี้หซีคือเด็กที่ยังไม่โต