ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 650

บทที่ 650 หึงหวงจนโมโห (1)

มู่หรงซือถูในขณะนี้ขับเข้ามาในหมู่บ้านพอดี เห็นเธอแล้ว ในตอนที่เห็นว่าเธอโทรมา มู่หรงซือถูอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็รับแล้ว

ที่จริงแล้ว น้อยมากที่เธอจะโทรหาเขาก่อน

ภายในเวลาห้าปี จำนวนครั้งที่เธอโทรหาเขาก่อนสามารถใช้นิ้วมือสองข้างนับได้เลย อีกอย่างทุกครั้งที่โทรก็เพราะว่าจำเป็น

“ฮัลโหล” มู่หรงซือถูรับโทรศัพท์ แววตามองไปทางเธอที่ยืนอยู่ในที่ไม่ไกล เธอกำลังจะออกจากบ้าน?

เสื้อผ้าในวันนี้ของเธอสวยมาก!

“นายกำลังยุ่งอยู่หรือเปล่า?” หลิวหยิงได้ยินเสียงของเขา ทันใดนั้นจังหวะหัวใจก็เต้นเร็วขึ้น มีความตื่นเต้น เธอแอบสูดหายใจลึก พยายามให้เสียงตัวเองดูเงียบสงบ

“อื้ม?” มู่หรงซือถูจอดรถ จอดอยู่ในที่ไม่ไกลจากเธอ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอโทรหาเขา ถามว่าเขายุ่งหรือเปล่า?

เขาคิดว่าวันนี้ดวงอาทิตย์คงจะขึ้นทางทิศตะวันตก!

พูดตามความจริง อยู่กับเธอมาตลอดหลายปีนี้ เป็นครั้งแรกเลยที่เธอโทรหาก่อนแล้วถามว่าเขายุ่งอยู่หรือเปล่า

เขารู้สึกว่า นี่ควรจะเป็นเรื่องที่น่าดีใจ แต่ว่า เขามองเห็นเธอที่ยืนอยู่ไม่ไกลก้มหัวเล็กน้อย เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าใจไม่อยู่กับตัว

โทรหาเธอ แต่ใจไม่อยู่กับตัว?

คำว่า “อื้ม” ของมู่หรงซือถู มีความอบอุ่นเล็กน้อย ฟังไม่ออกว่าเป็นประโยคคำถาม ขณะนี้หลิวหยิงได้ยินเป็นคำบอกเล่า จึงคิดว่าเขากำลังยุ่งอยู่จริงๆ

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าหลิวหยิงโล่งอก “งั้นนายไปทำธุระต่อเถอะ”

ในตอนที่พูดประโยคนี้ เสียงของเธอดูผ่อนคลายลงเยอะมาก

มู่หรงซือถูมองเธออยู่ในที่ไม่ไกลมากนัก ฉะนั้นเห็นได้ชัดเจนว่าเขามีการตอบสนองอย่างไร

ในตอนที่เห็นเธอพูดว่าเขายุ่งอยู่ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าการตอบสนองผ่อนคลายมาก

“เป็นอะไรหรอ?” มู่หรงซือถูหรี่ตาเล็กน้อย ท้ายที่สุดก็อดไม่ได้ ถามไปประโยคหนึ่ง

“ไม่มีอะไร แค่อยากจะถามว่าคืนนี้นายกลับมาเมื่อไหร่?” ตอนแรกหลิวหยิงอยากจะวางสายแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเขากลับถามมาอีกประโยค ทันใดนั้นเขาตื่นเต้นขึ้นเยอะมาก

“ทำไม? คิดถึงฉันแล้ว?” มู่หรงซือถูได้ยินประโยคนี้แล้ว ยิ้มริมฝีปาก จู่ๆ ผู้หญิงคนนี้ก็รับรู้แล้ว?

กลับรู้แล้วว่าเขาจะกลับเมื่อไหร่?

“อ้ะ? อา....” หลิวหยิงมีความอึ้งเล็กน้อย ยังดึงสติกลับมาไม่ได้ในเวลานั้น

“หวังให้ฉันรีบกลับมาอยู่กับเธอหรอ?” มู่หรงซือถูเห็นท่าทางของเธอแล้ว รอยยิ้มที่ฝีปากเห็นได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น

มู่หรงซือถูไม่ได้พูดว่าเขากลับมาแล้ว

“อ้ะ? ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันรู้ว่านายทำงานยุ่งอยู่” หลิวหยิงได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้ว จู่ๆ ก็กระวนกระวายขึ้น

รอยยิ้มบนริมฝีปากของมู่หรงซือถูหายไป จับโทรศัพท์ไว้แน่น เขามองออกว่า เธอพูดว่าไม่ต้องคือไม่ต้องจริงๆ และเขาทำงานยุ่งก็แค่ข้ออ้างที่เธอหามา

รถของเขาจอดอยู่ในที่ไม่ไกล เธอแค่หันหลังมาก็เจอแล้ว แต่เธอกลับไม่เห็น

ฉะนั้น ตอนนี้เธอใจไม่อยู่กับตัว อีกอย่างยังมีความตื่นเต้น เร่งรีบ

นี่เธอรีบจะไปไหน?

อีกอย่าง เขาเห็นว่าเมื่อกี้ที่เขาบอกว่ารีบกลับมาหาเธอ เธอดูกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัดเจน?

กระวนกระวายอะไร?