ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 658

บทที่ 658 หึงหวงจนโมโห(9)

ถึงเวลานั้นเขาก็ควบคุมเธอไม่ได้แล้ว！！

มู่หรงซือถูยกคิ้วขึ้นเบาๆ อืม ดี ดีมาก！！

วันนี้ผู้หญิงคนนี้ยื่นกรงเล็บคมออกมาหมดแล้ว ท่าทางแยกเขี้ยวยิงฟันของเธอในตอนนี้ยั่วโมโหเหลือเกิน โกรธจนอยากกัดเธอแรงๆให้ตายไปเสีย

ห้าปีมานี้ เธอเชื่อฟังเสียขนาดนั้น เขาคิดว่าเขาลับกรงเล็บคมได้แล้ว แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ ไม่ใช่เลยสักนิด กรงเล็บของเธอยิ่งคมขึ้นกว่าเดิม

เพียงแต่ มู่หรงซือถูอย่างเขาจะเอาผู้หญิงตัวเล็กๆไม่อยู่หรอ？

สาวน้อยคนนี้ทะนงตนและมั่นใจในตัวเองมากเกินไปหน่อยแล้ว？

“หลิวหยิง คุณคิดว่าเรื่องนี้จะขึ้นอยู่ที่คุณฟังหรือไม่ฟัง ง่ายๆหรือ？”เวลานี้มู่หรงซือถูไม่อยากทำลายความมั่นใจในตัวเองของเธอแต่เขาคิดว่าควรให้เธอเห็นความจริงให้กระจ่าง

มู่หรงซือถูพูดประโยคนี้อย่างเรียบเฉย แต่ใจของหลิวหยิงกลับหล่นวูบ เธอรู้ว่าเขามีความสามารถและคุณสมบัติเช่นนี้จริง

เธอก็รู้ว่าการใช้ไม้แข็งกับเขา เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย

ไม่ ถึงจะใช้ไม้อ่อน เธอก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอยู่ดี เพราะผู้ชายคนนี้ไม่เคยใจอ่อนกับเธอเลย

เวลานี้หลิวหยิงเดือดดาลและเครียดเล็กน้อย และยังมีความมกลัวอีก เดิมทีเธอคิดมาโดยตลอดว่า หลังครบสัญญาห้าปีของพวกเขา เธอก็ไปได้อย่างราบรื่น เธอคิดว่ามู่หรงซือถูจะไม่ขัดขวางเธอ

แต่เธอไม่รู้ว่าเรื่องนี้กลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร？

เธอรู้สึกว่าสภาพของเธอในตอนนี้ก็เหมือนค่อยๆปีนขึ้นมาจากเหวลึกทีละนิด ในที่สุดก็เห็นแสงแห่งความหวัง ปีนเกือบจะขึ้นมาได้แล้ว จากนั้นก็โดนคนถีบเธอลงไปอีกครั้ง

ความรู้สึกนั้นสิ้นหวังเต็มประดา อีกทั้งยังรู้สึกโกรธเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นเธอจึงพยายามจับอะไรให้ได้สักอย่าง ไม่อยากดิ่งลงไปอีกแล้ว

“อย่างมากพอถึงเวลาฉันก็ไปแต่งงานกับคนอื่นก็สิ้นเรื่อง”คำพูดในเวลานี้ของหลิวหยิงแค่ประชดเท่านั้น เรื่องแต่งงาน เป็นเรื่องที่ห่างไกลเธอเหลือเกิน

เธอเป็นอย่างนี้แล้ว เธอยังแต่งงานกับใครได้อีก？เธอไม่กล้าคิดเรื่องนี้จริงๆ！

เธอพูดอย่างนี้เพื่อแสดงความไม่พอใจของตนเท่านั้น และแสดงความหนักแน่นของตัวเองด้วย

มู่หรงซือถูได้ยินดวงตาพลันหรี่ขึ้น ใบหน้าเคร่งขรึมถึงขีดสุดในชั่วพริบตา จากอิริยาบถที่ผ่อนคลาย เหมือนกลับกลายเป็นถูกศัตรูโอบล้อมทั้งสี่ทิศโดยลำพัง จนทำให้สีหน้าจริงจังอย่างฉับพลัน

รังสีความเย็นเหยียบแผ่กระจายอยู่รอบกายเขา คล้ายกับสามารถแช่แข็งคนได้เลย

เธอบอกว่าจะหาคนแต่งงาน？

จะหาคนแต่งงานด้วย？

สมองของเขาปรากฏภาพคนหนึ่งขึ้นมา ชั่วขณะนั้นเพลิงในแววตาก็ลุกโชน เขากัดฟันกรอด พูดทีละคำแรงๆ “กับใคร？ไป๋ยี่รุ่ย？”

ประโยคที่หลิวหยิงลั่นออกมาเมื่อสักครู่ เธอแค่พูดพล่อยโดยไม่ได้คิดอะไรมาก

แต่เวลานี้ได้ยินคำพูดของมู่หรงซือถู ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อในชั่วพริบตา ดวงตาก็เบิกกว้าง มองมู่หรงซือถูอย่างเหลือเชื่อ “คุณ คุณหมายความว่ายังไง？”

เขารู้จักไป๋ยี่รุ่ยได้อย่างไร？

เขายังรู้อะไรอีก？

เธอรู้ว่าเขาคงไม่พูดโดยไร้สาเหตุ ดังนั้นเขาต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ๆ

แต่เมื่อก่อนเธอไม่เคยติดต่อกับไป๋ยี่รุ่ยมาก่อน ไม่เคยเจอหน้าไป๋ยี่รุ่ยมาก่อน เขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงด้วย ดังนั้นมีเพียงบ่ายวันนี้……

ดังนั้นเขารู้เรื่องบ่ายวันนี้แต่แรกแล้ว！รู้ว่าบ่ายวันนี้เธอไปพบไป๋ยี่รุ่ยมา！

หลิวหยิงรู้สึกร่างกายเย็นวูบไปหมด ราวกับถูกน้ำแข็งสาดจากหัวจรดเท้าหนึ่งถัง มันเย็นหนาวจนเข้ากระดูก

เขารู้ เขารู้ทุกอย่าง แต่เมื่อกี้เขายังจงใจถามเธอ แต่เธอกลับโกหก

หลิวหยิงไม่ได้ถามเขาว่ารู้ได้อย่างไร เธอรู้ว่าถามเวลานี้ก็ไร้ประโยชน์